LONELY / Yarı Texting

2.5

Heeelllüüü

Nabersiniz bebeytolar

Perşembe bölüm gelmedi bazı nedenlerden dolayı, özür dilerim fakat sanırım haftaya da bir bölüm atabileceğim. Elimde bölüm de adam akıllı yok maalesef

Hanginiz beni sordu, sordunuz mu? soranlara yazayım iyiyim efenim

Boş yapmaya başladım, ben daha fazla konuşmadan bölüme geçelim

Keyifli okumalar

🎶Bölüm Şarkısı: Dolu Kadehi Ters Tut-Beyler🎶

.

.

.

"Bu böyle sürecek mi Bayan Savra?"

"Yani cevap E, anladın mı?" Anlattığım sorunun ardından bir cevap beklercesine Gizer'e baktım.

O ise başını olumsuz anlamda salladı...

"Ya of Mükemmel ya." Dedim kalemi bırakarak. "İki kez anlattım."

"Şaka yaptım, anladım." Dedi ve benim bıraktığım kalemi alarak doğru şıkkı işaretledi.

"Aferin." Diye mırıldandım.

"Acıktım." Dedi dudaklarını büzerek. "Yemek almaya inelim mi?"

"İnelim." Diyerek ayaklandım. Benimle birlikte o da ayaklandı.

"Nereye?" Eymen'den gelen soruyu Gizer cevapladı.

"Kantin'e." Eymen bir anda masum masum gülümsemeye başladı. Gizer ise onun ne istediğini anlamış olacak ki yüzünü buruşturdu.

"Bana da yemek alsana." Eymen birden gözlerini de kırpıştırmaya başlayınca güler gibi oldum.

"Tamam, alırım Eymen. Hadi bak işine." Dedikten sonra benim arkamdan geldi ve birlikte sınıftan çıktık.

"Sanırım yemek yemeyi seviyor." Dedim gülerek.

"Yanii." Dedi o da yarım ağız gülerek. "Abartılacak kadar değil, günde sekiz öğün sadece." Gözlerimiz kesişince bir anda ikimiz de kahkaha atmaya başladık.

Artık gülüyoruz bu koridorda, istediğimiz gibi. Teşekkürler Mükemmel.

Gülüşü ilk duran ben olurken o da benden hemen sonra gülmeyi bırakmıştı.

Kafamı çevirdiğimde gördüğüm 'bazı' insanlar ile bedenim kasıldı.

Bir gider misiniz acaba? Biz sizi istemiyoruz.

Üçünün de gözleri önce bende dolanırken hemen ardından yanımdaki Gizer'i bulmuştum. Rahatsızca kıpırdandım.

Bakmasınlardı Mükemmel'e.

Bir anda kendimi Mükemmel'in kolunun altında bulduğumda yutkundum. Kalbim hızla atmaya başlarken neye uğradığımı şaşırdım. Gereğinden fazla heyecanlanmıştım.

Aboooo

Başımı kaldırıp Mükemmel'e baktığımda bana değil, çatık kaşlarla onlara baktığını fark ettim.