Bedenim tir tir titremeye başlamıştı. Gözlerim dolmuş neredeyse ağlayacaktım. Etrafta yeni yeni fark ettiğim geçmişe ait şeyler vardı. Tabelalar, arabalar, insanların üzerindeki kıyafetler bile...
Kaza yaparken duyduğum gibi bir korna sesi duydum, a...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Sevmek için sebep aramadım hiç. Sesi yetti kalbime."
Ahmet Arif.
*
Mahvolan akşamın ardından eve döndüğümde hızla kanepeye Huriye teyzenin yanına geçip oturdum. Kenan da peşimden eve girmişti. O da yanımızdaki koltuğa oturdu.
"Ne yaptın kara kızım, güzel vakit geçirdin mi?"
"Geçirdim Huriye teyze." Diyerek yalan söyledim. "Hepsi de çok iyi insanlar."
"Öylelerdir. Bizim mahalleden kötü adam çıkmaz." Çenesini kaldırarak gülümsedi. "Halil nerede, sizinle gelmedi mi?"
"Onlar sonra gelecekler ana. Meryem'in başı ağrıdı biraz, ben de onu eve getirdim."
"He mi kuzum?" Bana baktığında yalanı devam ettirmekten başka çare bulamadım. Başımı salladığım an ayağa kalkıp ağrı kesici almaya gitti. Az önce olmasa bile şimdi gerçekten başım ağrıyordu. Huriye teyzenin getirdiği ilacı içtim. Halil'i beklerken diğerleriyle beraber sadece belirli kanalları çeken televizyonu izledim. Bana baktığını bildiğim adama gözümün ucuyla bile bakmıyordum. Kapının çalma sesini duyduğumda hızla ayaklandım.
"Sen otur kızım ben bakarım kapıya. Halil'im gelmiştir zaten."
"Ben bakarım Huriye teyze. Hem onunla konuşacaklarım var."
"Eyi yavrum, ben de akşam namazını kılayım bari."
Kenan'ın delici bakışlarını umursamadan kapıya baktım. Halil içeri girmeye çalışırken onunla konuşmak istediğimi söyleyerek onu durdurdum. Ayakkabılarımı giyerek dışarı çıktım.
"Ne oldu bacım, hayırdır inşallah?"
"Hayır inşallah." Dedim gülümsemeye çalışarak. Anlatmaya başladım. "Kaza yaptığımda kimsenin yapmadığını yaparak beni evinize aldınız. Bunun için ne kadar teşekkür etsem azdır ama neredeyse iki hafta olacak. Sizi de yerinizden ettim."
İtiraz edecek gibi olunca elimi kaldırdım. "Sorun olmadığını söyleyeceksin ama öyle değil. Benim içim rahat etmiyor. Bu yüzden senden bir şey rica edeceğim."
"Söyle hele."
"Arabam ve param bulunana kadar senden biraz borç alabilir miyim? Ayrı bir ev için sadece. Gerekirse senet de imzalarım."
Ben onu ikna etmek için elimdeki bütün kozları kullanmaya razıydım ancak bakışları beni kabuğuma çekti.
"Ne senedi bacım? Kulağın duyuyor mu hiç? Olmaz öyle. Sen bize Allah'ın bi misafirisin, başımızın üstünde yerin var. Hem biz halimizden memnunuz, bizi ne düşünüyon sen." Başını iki yana salladı. "Bir daha duymayayım."
Aralık bıraktığım kapıyı işaret ettiğinde sırtımı ona döndüm. Sesli bir iç çekmemeyi başarabildim ama gözlerimi devirmemeye engel olamadım. İçeri girer girmez odaya çıktım. Moralim acayip bozulmuştu. Yatağa uzanıp yatmaya çalışmayı düşünmüştüm ama aşağıdan gelen sesleri duyunca merakım ağır geldi ve kulak kabarttım.
