Bedenim tir tir titremeye başlamıştı. Gözlerim dolmuş neredeyse ağlayacaktım. Etrafta yeni yeni fark ettiğim geçmişe ait şeyler vardı. Tabelalar, arabalar, insanların üzerindeki kıyafetler bile...
Kaza yaparken duyduğum gibi bir korna sesi duydum, a...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"En kötüsü de sahip olmadığın şeylere ait olmandır."
Franz Kafka.
*
"Meryem!"
Uykumdan sıçrayarak uyandım. Biri adımı sesleniyordu. Rüya mı yoksa gerçek mi olduğunu algılamak için başımı yastıktan kaldırarak sese biraz daha kulak kesildim.
"Meryem!"
Gerçekten de biri adımı sesleniyordu. Biri değil Kenan adımı sesleniyordu. Yataktan doğrulduğum gibi kalktım. Perdeyi aralayarak, lambaların sarı ışıklarıyla aydınlatılmış sokağa baktım. Kenan kapının önünde sağa sola yalpalanıyordu. Sarhoş muydu bu?
"Bir içip içip kapıya dayanman eksikti zaten!"
"Meryem!" dedi bir kez daha. Başını kaldırıp buraya baktı. Bu vaziyette beni gördüğünden şüpheliydim. Kaldı ki tekrardan başını eğdi, ayakta kalmaya çabalarken.
Perdeyi kapatarak pencerenin önünden ayrıldım. Eğer bu adamı susturmazsam mahallede konuşulacak ağızları hiç susturamazdım. Odadan çıktığım gibi merdivenleri indim. Kimseden ses çıkmadığına göre hala yatıyorlar demekti. Kapıyı açıp Kenan'ın karşısına dikildim.
"Gecenin bir saatinde burada ne işin var? Mahalleyi ayağa kaldırmak mı niyetin?"
"Meryem'im."
Öyle içten söylemişti ki neredeyse yelkenleri indirecektim. Boynu bükük, aşık gibi bakıyordu.
"Gülüm." Dedi uzatarak. "Mer-"
Bir kez daha bağırarak adımı söylemesine izin veremezdim. Bu yüzden avucuma dudaklarıma kapattım.
"Sus!" dedim. "Sus bakayım. Nereden Meryem'in oluyorum ben senin?"
Ellerimi tutup avucumu öpmeye başladı. Yüzbinlerce kelebeğin bir anda kanat çırpması gibi karnımda bir ağrı hissettim. Bedenimin onu tanımasından ve bu şekilde tepki vermesinden nefret etmiştim.
Onu daha fazla insanı uyandırmadan içeriye aldım. Kapıyı kapattıktan sonra ayakkabılarını çıkartıp içeriye geçmesini izledim. Bugün Salih'le yaptığı kavga yüzünden ona zaten öfkeliydim. Şimdi bir de sarhoş olup kapıya dayanması çıkmıştı.
"Ne yapıyorsun sen Kenan? Gece gece kafayı mı yedin? Sarhoş olup kapıya dayanmak da ne demek?"
Diğerleri hala uyuduğu için sesimi yükseltemiyordum bile. Sesimin tınısından ve gözlerimden öfkeli olduğumu anlaması gerekiyordu. Tabii ayakta durmayı başarabilirse.
Koca elleri birden yanaklarımı kavradığında şaşkınlıktan gözlerim irice açıldı.
