İnanmayan gözlerle içeriye bakıyodum, gördüklerim doğru olamazdı, olmamalıydı, inanmıyodum hiç bişeye, beynim almıyodu "Noldu" Yamanın yanımdam gelen sesiyle ne zaman aktığını bilmediğim göz yaşlarımı sildim "orda bi kadın yatıyo ve durumu çok kritik dimi" cevap bekliyodum, orda öyle biri yok diye bir cevap "var" duyduğum şeyle daha çok yıkılırken hızlıca ayağa kalktım, sağ köşede ölü çocuk nedenleri vardı, karşımda ise yatakta ölümle burun buruna olan biri
Annem
Koşarak yatağın başına gittim ve elini tuttum "anne, burdayım bak geldim, duyuyormusun beni, anne" yutkunduğum da diğerlerine baktım "onu burdan götürmeliyiz" hepsi öyle şaşkındı ki tek kelime edemiyolardı ama ben bi cevap bekliyodum "cevap verin" diye çıkıştığımda ağlıyodum, geri anneme dönüp elini daha sıkı tutup saçını okşadım, onun benim saçımı okşadığı gibi, alnından öptüm, onun beni öptüğü gibi, annemi çok özlemiştim, kokusunu içime çekip kafamı kaldırdım, kendimi daha güçlü hissediyodum
"Silahlarınızı yok edin, maskelerden de kurtulun ve polisi çağırın, gerisi bende, bana ayak uydurun yeter" Yamana döndüm, nedensizce onun bişey yapmasını istiyodum "ama" ona öyle bi bakış attım ki yutkunduğunu gördüm "dediğimi yapın" içeriyi sadece annemin aletlerinden çıkan sesler doldurduğunda Hakan telefonu çıkardı ve hoparlöre aldı
"Alo, polis bey atıcağımız adrese ambulans alabilir miyiz, bi de ekip"
"Sebebini öğrenebilir miyiz"
"Bize atılan bi konum vardı, yabancı numaradan, oraya geldik ve burda kaybettim sandığım annemin yaşadığını öğrendim ama durumu çok kötü, bide ölü ç-çocuk cesetleri var"
Araya girdiğim sırsda bi kaç saniye ses gelmedi
"Konumu atın, acil ambulansla bi ekip gönderiyorum"
"Teşekkürler"
Telefonu kapattığında silah ve buçaklarımı Yiğit'in ayağına doğru attım, diğerleri de silahları ve buçakları yok ederken annemin başına geri döndüm "burdayım annem, seni bırakmam" yutkunduğum da birinin omzuma dokunmasıyla sıçradım, arkamı dönüp Yamanı gördüğümde bi bana bi anneme baktı "anneme çok benziyosun, tip olarak tabii, annenin içi nasıl bilemem" istemsiz gülümsediğimde anneme dönüp cevap verdim "o da benim gibi inatçıydı, yani ben bütün huylarımı da görünüşümü de annemden aldım" annemin yüzünü okşadığımda diğer elim elini sıkıca tutuyodu
Kısa süre sonra polis ve ambulans sirenleri duyulduğunda annemin elini daha sıkı tuttum "geldiler anne, seni kurtarıcaz" saçını okşadığım sırada deponun kapısının açılmasıyla oraya döndüm, içeri giren polisleri gördüğümde akan göz yaşlarımı sildim, bi polis ambulansa seslendiğinde ayağa kalktım, içeri sedyeyle geldiklerinde hemen annemi aldılar, bense Yamanın yanından izledim, annem daha güçsüz düşmüştü, normalde babamı dövmek istemiyodum ama artık elimden kimse alamıyacaktı onu
Annemin peşinden çıktığımda Pırıla döndüm "Açelya ve Gökaya haber ver" kafasını salladığında hızla ambulansa yürüyodum, arkadan biri kolumu tuttuğunda durup döndüm "ambulans lâ mı gidicen" Yamanın sorusuna kafamı sallayarak karşılık verdim ve hızlıca ambulansa bindim, annemle ilgilendikleri sırada bana döndüler "neyi oluyosunuz" yutkunduğum sırada anneme bakarak cevap verdim "kızıyım, adı Yade Kartal, bende Duygu Kartal" yutkunduğum da hiç kimseden ses çıkmadı
"Acil ameliyata alınması lazım durumu çok kötü, her an kaybede biliriz" nefesimin kesildiğini hissettiğim sırada kafamı salladım, derin nefesler alarak kendime gelmeye çalışıyodum "iyi mısınız" sorulan soruyla bi kaç saniye düşündüm ve kafamı salladım, iyi olmak zorundaydım, annemi korumak için iyi olmam lazımdı, kendimi toparlayıp telefonumu çıkarıp bi anlık garip bi istekle Yamanı aradım, telefon anında açılırken kulağıma götürdüm
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YANGINDAN DOĞAN AŞK
De Todoİki katilin garip karşılaşması sayesinde gruplarında ki kayıp katil bulunu ama birbirlerine aşık olucaklarından bir haberdirler, peki ya bundan sonra nasıl maceralar ve aksiyonlar bizi beklıyo? "Güzelim" "Güzelin miyim?"
