YANGINDAN DOĞAN AŞK

20. Bölüm Yaşam Savaşı

Gözlerimi "Kartal, kalk hadi" diye bir sesle açtım, önce kim olduğunu algılayamadığım sesin Hakana ait olduğunu anladığımda yerimde doğruldum, spor salonun da koltukta uyumuştum, Yaman ve Yiğit hariç herkes buradaydı, Aleyna abla bile vardı "Ne oluyor ya" söylenerek toparlandığımda herkes birbirine baktı, kötü bişey mi olmuştu "Noldu" sorumu yineledim, yine kimseden ses çıkmadı, belliydi, kötü bişey olmuştu "biri ne olduğunu söyleyebilir mi? Noluyo" en sonunda sesimi yükselterek ayağa kalktığımda Açelya yutkundu "Siz çalışma odasına Geçin, geliyoruz biz" Açelya herkesi gönderdiğinde beni oturttu "bişey mi oldu, anlatsana" üstlediğimde yavaşça kafasını aşağı yukarı salladı, nefesimi tuttum "Yaman ve Yiğitten iki saattir haber alamıyoruz, ilk başta cinayetteler diye düşündük o yüzden çok şey yapmadık ama iki saat oldu, çoktan gelmiş olmaları gerekiyordu, seni uyandırmak istemedik çok telaş yaparsın diye ama" sözünü kestim

"Nasıl haber alamıyoruz! Ciddi misin sen? Beni niye bu saate kadar uyandırmadınız" hemen ayağa kalktım "Duygu sakin ol, buluruz, işleri vardır belki de" beni sakinleştirmeye çalışıyordu ama şuandan itibaren işe yaramaz dı, hemen telefonumu buldum, Yaman dan üç, Yiğitten iki cevapsız arama vardı, belki de 10 defa ikisini de geri aradım ama hepsinde aradığınız kişiye şuan da ulaşılamıyor cevabını aldım, bu bir 10 dakika sürmüştü sanırım, hızlıca spor salonundan çıktım, Açelya arkamdan endişeyle gelirken ben koridoru neredeyse koşarak geçmiş, çalışma odasına girmiştim, Aleyna abla da burdaydı "Aleyna abla yukarıya çık" konuşurken saçımı sıkıca topluyordum "herkes otursun yerlerine" Tekrar konuştum ama kimse beni dinlemiyor, sadece yüzüme bakıyordu "ya ne bakıyorsunuz! Durumun ciddiyetinin farkında değil misiniz?!" Yine yüzüme baktılar, sakin kalamıyordum

"Açelya, bakın yine bir oyun oynamıyorsunuz dimi, oyunsa komik değil" sesim ilk defa ona karşı sert çıkmıyordu "keşke oyun olsa" fısıldar gibi konuşmasıyla iyice tepemin tası attı "YA MADEM ŞU SÇTIĞIMIN ŞEYİ OYUN DEĞİL O ZAMAN NİYE HERKES YÜZÜME BAKIYOR" en sonunda öyle bir patlamıştım ki herkes ayakta olduğu için birer adım geriye gittiler "Aleyna abla sen yukarı! Benimle kalacaklar da otursun! Çabuk olun yoksa hiç görmediğiniz bir yüzümü göreceksiniz!" En sonunda Aleyna abla odadan çıktığında Herkes yerine oturdu ama Dilara abla Yamanın yerine oturmadı, normal sıralama şu şekildeydi; benim oturduğum yerin solunda Hakan, onun yanında Gökay, onun yanında ise Açelya,Sağ tarafta Yamanın yeri -boştu- onun yanında Yiğitin yeri -boştu- onun yanına Dilara abla vardı, Pırıl sunumdan görevli olduğu için o masanın karşı tarafındaydı, hızlıca onun yanına gittim "Yaman ve Yiğite birlikte mi cinayet verdin" soruma kafasını salladı

"Yılmaz ve Kıraç, kalkın adrese gideceğiz, Avukat ve Başkan, siz baro ya gidin bir ihtimal orda olabilirler, Kaplan sende ikisinin telefonlarından en son nerede sinyal alındığına, açık ve ya kapalı olup olmadığına bak, özellikle beni aramışlar o süre zarfında başka biriyle konuşmuşlar mı ona da bak! Çabuk çıkıyoruz adresi at" hızlı konuştuğum için durup derin nefesler aldım, herkes hazırlanmak için odalara dağıldığında bende üzerime tayt ve tişört geçirdim, yukarı çıkarken aldığım kemer, silahlsr, bıçaklar ve çakıları üzerime taktım, saçımı tekrar sıkı sıkıntı topladım, eldivenleri giydiğimde hazırdım, salona indiğimde maskem elimdeydi, telefonumu ise kemerdeki bir yere sıkıştırmıştum her zaman yaptığım gibi, Pırıl hepimize kulaklığı verdiğinde Yiğit ve Yamanda da olduğunu bildiğinden onlara bağlamıştı "Fırtına, duyuyor musunuz? Sliwers" kulaklıktan onlara seslendim ama cevap yoktu, hemen çıktığımızda kendimi direksiyona attım, Hakan ve Gökay bindiğinde adeta gazı kökleyerek sürmeye başladım

5-6 dakika sonra geldiğimizde maskemi kafama geçirdim, elime bir silah aldım ve indim, Hakan ve Gökay da geldiğinde etrafa bakındım, boş bir araziydi, sadece bir ev vardı ve kapıda bir sürü indirilmiş koruma vardı, hızlıca eldiveni biraz çıkarıp bedenine dokundum, buz gibi de değildi, normal insan vücudunun sıcaklığında da değildi yani bu onları Yiğit ve Yamanın vurduğunu gösteriyordu, sessizce içeriye girdik, her odayı gezdik ama bulduğumuz tek şey bir odada olan ceset, Kartal sticker ı ve Fırtına kartıydı, oflayarak bahçeye indiğimizde topraklık alana gözüm takıldı, bir iz vardı ama öyle bir izdi ki ancak şöyle anlatabilirdim, sanki birini sürüklemişleri ve ayaklarının izi kalmıştı, ama bu bir değil, iki kişinin di, yere çökerek izleri takip ettim, yaram acıdı ama durmadım, bir süre sonra ise acı yüksek bir hal aldığında bacağıma süzülen kanı hissettim, dikişlerim patlamıştı, o an elim belime gitti, oradaki dikişler alınmıştı, uyurken olmalıydı