(Arkadaşlar şu başı farklı yazı tipi olmuş yanlışlıkla düzltmiyim dedim o yüzden haberiniz olsun)
4 AY SONRA/DUYGUNUN ANLATIMIYLA
Şu 4 ayrdır yaptığım gibi yine kulaklıklarımı takıp çantamı aldım ve evden çıktım, yine okula yürüyerek gidecektim, 4 aydır Yamanı her yerde arıyoduk ama bulamıyorduk, Dilara abla bile ümidini kesmişti artık çünkü ölmüş olabileceğini düşünüyorlardı ama ben inanıyordum onu bulacaktık
Çalan şarkıya mırıldanarak eşlik ettim ve adımlarımı hızlan durarak yürümeye devam ettim, telefonumun çalmasıyla artık alışkanlık olmuş gibi bakmadan açtım, en son öyle açtığımda Yaman çıkmıştı çünkü
"Selammm, okula geliyorsun dimi"
"Evet Nisacım geliyorum hiç merak etme"
"Tamam çabuk hadi bay bay"
"Bayy"
Diyerek telefonu kapattım, Nisalarla neredeyse yakın arkadaş olmuştum artık, onlar da Yamanı bulmamız için bize çokça yardım ediyorlardı ve ben okulda derslerimde çok iyiydim, edebiyat okumayı seviyordum, okula geldiğimde kendimi direkt Nisanın yanına sıraya attım ve her zamanki gibi hoca gelene kadar kafamı sıraya gömüp gözlerimi kapattım "yaa bu sefer uyumaya izin vermiyorum kalk" Nisa kolumu çekiştirip beni kaldırmaya çalışırken ona 1 numaralı katil bakışımı attım, bu bakışlarımı bildiği için oflayarak elini geri çekti ve arkasına yaslandı "günaydın kızlar" Eren ve Batunun neşeli sesini duyduğumda küfür ederek kafamı kaldırdım "aymadı aymadı, Yamanı bulana kadar da bana gün falan aymayacak" dedim sinirle
İkisi de durup sadece yanıma oturduklarında kafamı tekrar sıraya gömdüm "Evet, iyi günler çocuklar" hocanın giriş yapmasıyla hemen kafamı kaldırıp yutkunarak Boğazımı yumuşattım "yeni aldırdığım kitapları açalım" diyen hocayla zaten sırada olan kitabımı açtım, bu hocanın dersini dinlemeyi seviyordum ve asla kaçırmadım da kaçırmazdım da ama bugün üzerimde garip birşey vardı, dersi dinleyesim yoktu, kitabı çantama ayıp ayağa kalktım ve sınıftan çıktım, kendimi tuvalette bulduğumda elimi yüzümü yıkayıp kendime gelmeye çalıştım ama bir türlü gelemiyordum
Tuvaletten çıktığımda karşımda Kemal vardı, bana bu okula geldiğimden beri sarkıntılık eden Kemal "naber güze-" demesine izin vermeden ona en sert tokatlarımdan attım, o kelimeyi kimse bana söyleyemezdi "Sana beni rahat bırak dedim dimi, hatta şöyle yapalım, akşam atacağım adrese gel tabii kafana sıkmamı istiyorsan, eğer gelirsen olacaklar dan ben sorumlu değilim" konuşurken yürümeye başlamıştım ve o da yine peşimden geliyordu "Tabii ki orda olacağım" sabır çekip gözlerimi devirdikten sonra bahçeye çıktım "eğer gelmeye devam edersen-" çalan telefonum lafımı kestiğinde yine direkt açtım
"Alo"
"Alo"
"Buyrun kimsiniz"
"Benim"
"Sen?... Bi saniye Açelya"
"Tamam"
"Kemal defol git kafanı patlatırım senin! Pardon sana hemen geri dönüş yapıcam"
Diyip telefonu kapattım, Kemale döndüğümde onunla uğraşmaktan caz geçip Açelya yı tekrar aradım
"Çok hızlı bir dönüş oldu"
"Evet, neyse noldu niye aradın"
"Seni merak ettim, Nisa bir anda çıkıp gittiğini söyledi"
"Aaa evet, bir anda kötü oldum o yüzden çıktı- Kemal seni gebertirim"
Konuşurken Kemal bana yaklaşmaya çalışıyordu
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YANGINDAN DOĞAN AŞK
De Todoİki katilin garip karşılaşması sayesinde gruplarında ki kayıp katil bulunu ama birbirlerine aşık olucaklarından bir haberdirler, peki ya bundan sonra nasıl maceralar ve aksiyonlar bizi beklıyo? "Güzelim" "Güzelin miyim?"
