YANGINDAN DOĞAN AŞK

21. Bölüm Asıl Ölüm Neydi?

Saçımla oynayan bir ele karşılık hafif bir nefes aldım, uykum açılmamıştı, burnuma gelen Yamanın kokusuyla uykumu açmaya çalışmadım ama bu süre Yamanın dudağıma bir öpücük bırakıp geri çekilmesiyle son buldu, gözlerimi hafifçe araladığımda bana bakan gözleriyle karşılaştım, gülümseyecektim ama yüz ifadesi buna engel oluyordu, endişeli, korkmuş, sakin kalmaya çalışıyor ve sakin kalmamı istiyor gibi bakıyordu, tam ağzımı açacakken alt kattan bir şeyler devirldi "Nasıl yok! Lan nasıl!" Bağıran Yiğit di, hemen oturur bir pozisyona geldim "ne oluyor" dedim kaşlarımı çatarak "üzerini değiştir aşağı gel" diyerek Yaman odadan çıktığında hemen kalkıp üzerimi değiştirdim, aşağı indiğimde Yiğitin kıpkırmızı gözlerle salonda ileri geri gittiğini, Pırıl un bilgisayar la uğraştığını, Hakanın ise Yiğiti sakinleştirmeye çalıştığını gördüm

Yaman köşede bişeyler düşünüyordu, Dilara abla ve Gökay yoktu "ne oluyo sabah sabah" dedim, Açelya, Gökay ve Dilara ablayı sorma gereksiniminde bulunmadım, çünkü Açelya ve Gökay biro da, Dilara abla Aleyna ablanın yanında olmalıydı, bu arada okulu mecbur dondurmuştuk "biri ne olduğunu anlatacak mı" derken Yamana döndüm, yutkundu Yiğit ise durup tamamen bedenini bana çevirdi "Açelya ya ulaşamıyoruz" hani ruhunuz bedeninizi terk eder gibi hissedersiniz, şok olursunuz ve kala kalıp olduğunuz yere çakılırsınız ya, aynen onu yaşıyordum, ileriye bir adım atmak için uzanan ayağım durdu, boş gözlerle Yiğite baktım, ne demişti? Açelya mı yoktu? Neler oluyordu
"Ne" Ağzımdan çıkan tek şey buydu, ortama çok büyük bir sessizlik çöktü, öyle ki herkesin nefes sesini duyuyordum "bildiğin Açelya yok" Yine Yiğit'ti "saçmalamayın canım, biro ya gitmiştir" çaresizlik nedir bilir misiniz? Ben bunu küçükcük bir kız ken öğrenmiştim

Çaresizlik tamamen buydu, kötü bişey olduğunu ve ya olacağını bilmek ama buna inanmamak "Duygu, gel güzelim biz seninle bir konuşalım ha?" Yaman dı sanırım seslenen, sesler birbirine karışmıştı, ayırt edemedim ilk başta ama Yaman olduğunu anlıyordum "neyi konuşacağız Yaman, ararım Açelya yı gelir şimdi" dedim ona dönerek, tekrar yutkundu, ben ise sakin adımlarla salonun ortasına geçip Açelya yı aradım ve hoparlöre aldım, çaldı çaldı ama açan olmadı, tekrar aradım ama yine açan olmadı "davası vardır sakin olun, geri döner o bana" sesim mi titremişti benim? "Dilara abla ve Kıraç bakmaya gitmişlerdi, aradılar ama gelmemiş bile, hatta davalarına geç de kalmış" işte tam bu saniyeler içerisinde
asıl kala kaldım, bunu diyen Yaman dı, kafamı usulca ona çevirdim, gözlerim dolmaya başlıyordu kafamı hızlı bir şekilde iki yana salladım

"Hayır hayır hayır, Açelya ya bişey olmaz, hem ona ne yapabilirler ki, masum o" dedim "hayır Yaman hayır, onu da kendi pisliğime boğamam, hayır hayır hayır" plak mıydım? Tek diyebildiğim hayır öyle bişey olmaz gibi şeylerdi, Yamanın diğerlerine verdiği işaretle hepsi mutfağa geçti, ikimiz tek kaldık, önümü durup kafamı göğsüne yasladığında ağlamaya başladım, hıçkıra hıçkıra ağladım hemde, başım dönüyordu, ondan ayrılıp gözlerimi sildim, ani bir denge kaybıyla ona tutundum, hayır bayılamazdım, olmazdı şuan, iyice kendime geldiğimde derin bir nefes alıp bıraktım ve koltuğa oturdum "ağrı kesici getirir misin" Yaman hemen kafasını sallayıp mutfağa geçtiğinde telefonu çaldı, alıp açtım, Gökay dı zaten

"Alo Fırtına, bütün evlere baktık yok, tekrar biroys da baktık ama bugün gelmemiş hiç, ama bir şey bulduk, sabah biro ya gitmek için hazırlanıp evden çıkıyor, gerisi yok"

Gökay sustu, bende sustum

"Sliwerslara Geçin geliyoruz"

Ardından telefonu kapattım, Yamanın getirdiği ağrı kesiciyi içtikten sonra ayağa kalktım "Herkes gerekli ne varsa alsın, Sliwers lara geçiyoruz" dedim, sesim sertti Pırıl ve Hakan bilgisayar ve tabletleri alıp çıktığında Yaman brn ve Yiğit kaldık, hemen Yiğite döndüm "bana bak, Açelya yı bulacağız anladın mı, sakin olman ve olaylara odaklanman lazım, biliyorum çok zor ama yapmak zorundayız" ilk defa Yiğite karşı bu şekilde konuşuyordum sanırım, yutkunup kafasını salladı, bende telefonumu alıp çıktığım Hakan ve Pırıl gitmişti bile, üçümüz de arabaya bindiğimizde basabildiğim kadar bastım, 5 dakika da geldik tabii, indikten sonra Yamanın arabayı park etmesi için anahtarı üzerinde bıraktım,
O sürücü koltuğuna geçerken bende açık olan kapıdan içeriye girdim, saçımı hızlı bir biçimde at kuyruğu yaparak alt kata girdim