Burak'ın konuyu ailemize anlatması içimi ciddi anlamda rahatlatmıştı ama Bora bu konuda ikna olmuyor gözüküyordu. Bu da beni fazlasıyla üzüyordu. Sanırım onu bir süre bu duruma alıştırmaya ya da ikna etmeye çalışacaktım.
Hazırlanmış evden çıkacakken Bora'yla karşılaşmamla şaşırdım. Normalde bu saatte uyurdu.
"neden ayaktasın?" dedim şaşkınca.
"seni ben bırakayım okula." Dedi.
"gerek yok Bora, ben gidiyorum zaten." Dedim anlam veremeyerek.
"biraz konuşuruz da." Dediğinde daha da üstelemedim.
"tamam o zaman, hadi gel." Dedim.
Arabasının anahtarını alırken birlikte evden çıktık. Okula erkenden gelmiştik ama tek bir kelime bile konuşmamıştık.
"zamanın varsa yürüyüş yapsak mı? Belli ki erken geldik, kimse yok etrafta." Dedi okula bakarken. Gerçekten de neredeyse 1 saat erken gelmiştik.
"1 saatim var, şurada çok güzel bir yer var. Oraya gidelim." Dedim.
"tamam, bana uyar." Dedi.
Birlikte daha önce geldiğim parka gelirken bulduğumuz ilk boş banka oturduk. Bizim iki kardeş yürüyüş anlayışımız bu kadardı işte. İkimizden de yine ses çıkmıyordu. Kendimi gergin hissediyordum bu konuda. Bora belli ki beni çok yoracaktı.
"daha fazla susarsan bir şey konuşamayacağız Bora, nereden başlayacağını düşüneceğine direkt başla, sonra toparlarsın." Dedim.
"onunla evlendin diye evlenmek zorunda değilsin, boşanabilirsin de. Kendini zorunda hissetme. Zaten kimse de bilmiyor." Dedi.
"Burak'ta kötü bir özellik mi gördün?" diye sordum merakla.
"hayır, görmedim."
"peki beni ona mı yakıştırmıyorsun?"
"yakışmayacak bir şey yok, eğitim seviyeleriniz denk sayılır, onun mesleğinin de iyi olduğunu biliyorum, konuştuk zaten. Kafa dengi de bir çocuk aslında ama çok erken Tuana, bir anda evlenmene katlanamıyorum." Dedim.
"bir anda değil ki, zaten zamanımız var. Pat diye her şeyi yapacak değiliz. Sadece bizimki biraz tersten başladı. Daha henüz birbirimizi tanımıyoruz, hayatımda 2 gün önce gördüğüm adam. Sadece baktık iyi anlaşıyoruz her şeyi usulünce yapacağız, için rahat olsun. Ben direkt çıkıp hadi zaten benim kocam diyip gitmeyeceğim." Diye uzun bir açıklama yaptım.
"yapamazsın zaten öyle." Dediğinde gülümsedim.
"Bora," dedim iç çekerken. "ne kadar ani de olsa eninde sonunda olacak bir şeydi. Burak'a karşı cephe almanı istemiyorum. Hatta sen de onu elinden geldiğince tanı ki beni yönlendirmede yardımcı ol. Ben her şeyi göremeyebilirim, insanlık hali. Ayrıca senin de sevgilin olduğunu zaten biliyorum." Dediğimde gözleri fal taşı gibi açıldı.
"sen nerden biliyorsun?" dedi.
"ablalar her şeyi bilir." Dedim göz kırparken.
"nasıl öğrendin bilmiyorum ama sen çok sinsi bir kızsın." Dedi. "insan hiç bilip de çaktırmaz mı? Ben bence Burak'ı korumalıyım senden. Ona anlatayım da senden uzak dursun."
"ben evliyim evli, kocama ne dersen de sence de beni savunmayacak mı?" dediğimde yüzü düştü.
"deme şöyle, biri duyacak."
Gülümserken "ee, gelinimizle ne zaman tanışırız?" diye sordum merakla.
"yakındır." Dedi.
"bir evde iki düğün olacak demek ki." Dediğimde bana attığı bakışlar kahkaha atmama sebep oldu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kavuşum
ChickLit•KESİT• "ne olmasını isterdin diye sordum, tahmin et demedim." Gülümserken "çok zekisin." Dedi. "sen de benden farksızsın." Dedim. "anlaşılan dünkü gibi birbirimizden çok fazla şey öğrenemeyeceğiz." "gerek var mı?" dedim. "arkadaş olmak isteyen sen...
