15-letniej Adzie Niezgódzce śni się dziwny sen. Opowiada o nim swojej mamie a ta odpowiada iż to znaczy że Pan Kleks wzywa ją spowrotem do swojej Akademii. Dziewczyna bardzo się cieszy jednak kiedy przypomina sobie co się stało ostatnim razem, boi...
Panie które pomagały mi z włosami wyszły już z pokoju a ja sama stałam i przeglądałam się w lustrze. Po chwili do mojego pokoju zapukał Vincent. Miał na sobie czarny garnitur i wyglądał serio bardzo ładnie.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
No fanki Vincenta wyobraźcie sobie go w tym stroju. Uśmiechęłam się do niego. Wyszłam z pokoju i stanełam na przeciwko Vincenta na środku korytarza. - Wyglądasz pięknie.-Powiedział patrząc się na mnie. -Dziękuje ty też, Idziemy ?-Zapytałam ale nie otrzymałam odpowiedzi. Wilczy król zapatrzył się na mnie a właściwie na moje usta. Ja też straciłam kontrolę nad moim wzrokiem i zapatrzyłam się w jego piękne brązowe oczy. Po chwili Vincent się odedzwał. -Tak, tak chodź.-Powiedział szybko. Ruszyliśmy korytarzem a ja całą drogę zastanawiałam się czy Vincent też coś do mnie czuję? Nie miałam o tym pojęcia. Po chwili dotarliśmy na salę gdzie było pełno wilkusów i wilkusek z całej krainy. Wszyscy wyglądali podobnie i to bardzo. Wilkuska miały podobne do mnie sukienki więc na szczęście się na wyróżniałam z czego się ucieszyłam. Była to impreza z okazji mianowania Vincenta na króla. Vincent zostawił mnie koło Neli a sam podszedł do tronu. Po chwili szef wojska przemówił. -Dzisiaj w muńcu nadszedł ten dzień. I oto naszym panem zostanie Vincent.-Powiedział i założył mu koronę. Potem jeszcze ich nowy król składał obietnicę. Po jakimś czasie wrócił do stołu i zajął miejsce obok mnie. (Ja siedziałam pomiędzy nim a Nelą). -Chcesz spróbować?-Zapytał potem Vincent wskazując na butelkę z alkoholem. Posłałam mu spojrzenie na które wilczy król zaśmiał się , oczywiście on sam już był piany. Ale mimo to przytaknęłam. Nalał mi trochę do kieliszka a ja powoli wziełam łyka. Było to całkiem dobre. Co ja pieprzę było zajebiste. Wypiłam całe a Vincent spojrzał na mnie zdziwiony.Mineły jakoś już trzy godziny a ja przez ten czas rozmawiałam z Nelą. Wilkusy za to póściły muzykę i zaczeły tańczyć. Połowa z nich oczywiście była piana. -Dolać?-Zapytał znowu Vincent. -Jak chcesz.-Powiedziałam udając obojętność ale wilczy król doskonale wiedział że strasznie mi zasmakowało i nalał mi do samej góry. Wzięłam powoli kieliszek ale zanim się napiłam spojrzałam na Vincenta posyłając mu pytające o pozwolenie spojrzenie. Po chwili opróżniłam cały kieliszek. Zakręciło mi się strasznie w głowie. Posiedziałam chwilę rozmawiając z Nelą aż w końcu zobaczyłam że nie ma Vincenta. Od razu wstałam i wyszłam z sali zaczełam go poszukiwać. Lekko kręciło mi się w głowie ale czułam się dobrze. Szłam korytarzem kiedy z naprzeciwka zobaczyłam sylwetkę jakiegoś wilkusa. Po chwili rozpoznałam że to Vincent. Wilczy król podeszła do mnie a ja niekontolując siebie przytuliłam go od razu. Wilkus odwazjemnił uścisk. Po chwili oderwał się ode mnie i wszedł do malutkiego pokoju w którym było pełno papierów. -Muszę wziąść jedną rzecz i możemy wracać.-Powiedział, weszłam do małego pokoiku i podeszłam do króla. O niczym innym teraz nie myślałam,nie śniłam, nie marzyłam tak bardzo jak o tym aby pocałować Vincenta. Wilczy król odwrócił się nagle w moją stronę i przysunął bardzo blisko mnie. Patrzyłam w jego piękne oczy w których byłam pewna że zaraz się utopię. Kiedy nasze twarze dzieliły już dosłownie milimetry Vincent on... on mnie... pocałował. A ja bez wahania odwajemniałam pocałunek. Nie chciałam tego przerywać to była chyba najpiękniejsza rzecz jaką mnie w życiu spotkała. Marzyłam aby trwało to już na zawsze. Abym mogła być z Vincentem. Ale nie zawsze wszytko idzie zgodnie z planem... Nagle wilczy król oderwał się ode mnie i odsunał jak najdalej mógł w tym pokoiku. Swój wzrok spóścił na ziemię. -Przepraszam cię Ado. To nie tak jak myślisz. Nie mogłem się powstrzymać. Przepraszam cię najmocniej jak tylko umiem. Ale niestety nic więcej z tego nie będzie. Wybacz ale źle teraz postąpiłem. Przepraszam ale jutro opószczas moje królestwo. Jestem wilkusem a ty człowiekiem. Wybacz.-Powiedział a w moich oczach na tę wiadomość pojaiwły się łzy.-Jednak pamiętaj. Zawsze możesz użyć naszyjniku aby mnie wezwać w razie potrzeby.-Powiedział i wyszedł. Stałam w małym pokoju przez chwilę gdy nagle weszła do niego jakaś wilkuska. -Pani powiedział że mam Panią zaprowadzić do Pani pokoju. I pomóc się pani spakować.-Powiedziała a ja skinęłam głową. Poszłyśmy do mnie a ja przebrałam się w piżamy i poszłam spać.
