Becoming the Guide of the Mysophobic Villain? Absolutely Not! (R19)

Bölüm 42

"Eh... Şey, evet... Yalnız kalmaktan daha iyi, değil mi?"

"Şu andan itibaren buna gerek kalmayacak. Sen, yürümeye devam et."

Claude bunu söyledi ve tartışmayı kesti.

...Peki, sonuçta onlar kovuldular mı?

O günden beri Claude beni gerçekten cezalandırmamıştı. Shana yüzünden işlerin kaymasına izin verdiğini varsaymıştım...

Ama görünüşe göre Kütük'leri affedememişti, belki de benimle sohbet ettikleri ve benim tarafımı tuttukları içindi. Korkutucu boyutlarına rağmen ne kadar küçük olabilirdiler?

Çok geçmeden, her şeyden sıkıldım.

"Eh... tabii, her neyse."

Belki de Claude tarafından kovulmak onlar için bir rahatlama olur.

Yine de Kütük 1'i daha iyi tanımak isterdim.

Festival başlamamıştı bile ve şimdiden eve gitmek istiyordum, düşüncelerimde kaybolmuştum.

Sonradan, Claude'un şiddetli bir bakışla bana baktığını fark ettim.

"...Sen."

"Evet, evet!"

"Gardını düşürme, yoksa pişman olursun."

"Evet, tetikteyim!"

Claude hırladı ve arkasını döndü.

Bu nasıl bir tavır...

Gözlerimi arkasından devirdim... ve sonra başka bir bakış daha hissettim.

Bu sefer Shana'ydı.

Gözlerimi onun tarafa bakmaktan ustaca önledim.

Bu muhtemelen hayatımın en sıkıcı festivali olacaktı.

***

Claude ve Shana benden birkaç adım önde, yan yana, festivalin tadını çıkararak yürüyorlardı.

Onları uzaktan takip ediyordum, bu da istemeden  öğrendiğim ve gördüğüm bazı şeyler olduğu anlamına geliyordu.

Örneğin... Shana, Claude ile fiziksel temas kurmaya çalışıyordu. Onu bir yere götürmek istediğinde dirseğini tutardı ya da gülerken omzunu nazikçe dürterdi.

Tabii ki, Claude'un boynundan aşağı her tarafı tamamen örtülmüştü, hiçbir şekilde açıkta değildi.

Bir parçam Claude'un onu geri tepmesini umuyordu. Gerçekten de, Shana ne zaman kolunu tutsa, Claude ondan uzaklaşmadan önce uzun bir süre dayandı. Ama benimle ve hatta Oscar'da yaptığı aynı düzeyde rahatsızlığı göstermedi.

Patronumun tomurcuklanan romantizmine tanık olmak istenmediğim rahatsız edici bir manzaraydı, ama başka seçeneğim yoktu.

"Ah, eğer böyle olacaksan, neden benim yerime Kütük Esper'leri aramadın..."

Claude ve Shana'yı takip ederken kendi kendime homurdandım. Sonunda sokaktaki bir şiş tezgahının önünde durdular.

Benim için de sürpriz oldu. Çünkü Claude iki şiş sipariş ediyordu. İnanılmazdı.

"Aman Tanrım, Lord Claude, sen de mi sokak yemeği yiyorsun?" Shana eğlenerek yorum yaptı.

Gerçekten beklenmedikti. Misofobisi ve özel yemek tercihi ile tanınan Claude, bir sokak yemeği tezgahından bir şeyler mi satın alıyordu?

Shana'nın sorusuna cevap vermeden şişlerin parasını ödedi.

"Mükemmel bir çift, değil mi? Siz ikiniz çok iyi eşleşiyorsunuz. Çıkıyor musun?"

Şiş tezgahının sahibi, tavuk ve domuz şişlerini teslim ederken onları övmeye devam etti. Claude'un para üstünü almayı reddetmesi onu memnun etmiş gibiydi.

Shana mutlu bir şekilde tezgah sahibinden bir şiş aldı.

"Teşekkür ederim. Keyif alacağız."

"..."

"...Böyle sokak yemekleri nadir görülen bir ikramdır, değil mi?"

Sadece şişi almalıydı. Bunun yerine, minnettarlığını ifade ederken Claude'un kolunu ustaca okşuyordu.

Sadece arkadan izliyordum ama Claude'un gözleri benimkilerle karşılaştığında irkildim.

Shana'yı uzaklaştırmadı.

Bunun yerine...

"İşte."

"..."

"..."

"Benim için mi?"

İlk başta, kafam o kadar karıştı ki sormak zorunda kaldım.

Claude bana bir aptalmışım gibi baktı. "Senden başka kim?" ifadesi şöyleymiş gibiydi.

Claude iki şiş almıştı. Biri Shana için, diğeri kendisi için değil ama... benim için mi?

Bu garipti. Bunu neden yapsın ki?

"...İstemiyor musun?"

Kafa karışıklığı içinde kaşlarını kaldırarak sordu.

"Ah, hayır, onu yiyeceğim!"

"Al onu."

"Aslında, eğer teklif ediyorsan, onun yerine bir kuzu şiş alabilir miyim...?"

Tepkisi için kendimi hazırlamıştım, ama şaşırtıcı bir şekilde Claude, istediğimi hazırlamak için tezgah sahibine işaret etti.

Yaşasın! Heyecanlıyım!

Shana'nın daha önceki mutlu yüzü bir anda soldu, ama umurumda değildi.