Becoming the Guide of the Mysophobic Villain? Absolutely Not! (R19)

Bölüm 67

"....N, Ne?"

"Sorun değil."

"?"

Bir Rehberin rehberlik edememesinin sorun olmadığını söyleyen bir Esper mi?

Yine de Claude gerçekten rahatsız görünmüyordu.

"İşe yarayana kadar denemeye devam edeceğiz." (Ahahahaha bekliyoruz)

...Ne?

Sorularla dolu bir yüzle ona baktım ve Claude sırıttı.

"Birlikte yaşayarak başlayalım mı?" (Sevinçten ölüyorumm)

"....Ne?"

***

Claude birlikte yaşamamız konusunda ısrar etti.

Ama neden?

Baskı olmadan, bir Rehber ve bir Esper'in birlikte yaşaması gerektiğini söyleyen bir kural yoktu. Doğal olarak protesto ettim.

Ama Claude için ne benim görüşüm ne de bu dünyanın normları önemli değildi.

"Güzel, Rose. Birlikte yaşamak zorunda değiliz."

"Ah, tabii ki....!"

"Öyleyse, onun yerine baskı mı yapalım?"

"...Ne?"

Az önce ne duydum? O kadar şok oldum ki saçma sapan şeyler hayal ettim.

Baskı. Rehber ve Esper bir kez baskı yapınca, başkası tarafından yönlendirilemez veya yönlendiremezdi. (Damgalamak gibi bir şey. Düğümlemek diye de geçiyor.)

Bu, boşanma olasılığı olmayan, birbirlerine münhasır haklar veren bir evlilik cüzdanını damgalamak gibiydi...

Bu, başka herhangi bir Esper veya Rehber ile rehberlik etmeyi önleyen, karşılıklı kesinlik gerektiren ve sadece herkesin yapabileceği bir şey olmayan, ömür boyu süren bir taahhüttür. Merkezin onayına ve Esper ile Rehber arasında yüksek bir uyumluluk oranına ihtiyaç vardır.

...Ve ön koşul cinsel ilişkidir.

"Baskının nasıl yapıldığını biliyor musun?"

Ve sonra, hala beni tutan çılgın Claude kulağıma fısıldamaya ve tüm o "baskı" sürecini detaylandırmaya başladı!

"Önce XX'ye XX yapacağım ve ondan sonra XX yapacağım."

"Uh, sadece biraz sakin ol......"

"XX olana kadar, XX'ni XXX'ye devam edeceğim..."

"Hayır......"

"XXXXXXXXXXXXXXXXXX....."

"......"

Sesi yumuşaktı, yaramaz bir şaka yapar gibi alay ediyordu, ama komik değildi.

Açıklaması çok canlı ve hayat doluydu. Sadece zihnimde onun boyalı grafik sahnelerini canlandırarak dinliyorum.

Sadece durmadan simüle eden biri onu bu kadar canlı bir şekilde tarif edebilirdi...

"....Eş, eşyalarımı hemen taşıyayım mı?!"

...Ve Claude ile böyle birlikte yaşamaya karar verdim.

Merkezdeki Esper'ler tipik olarak Esper'ler için tasarlanmış konaklama yerlerinde yaşardılar, ancak Claude'un yeri farklıydı.

Merkez, hassasiyetini ve insanlara karşı hoşnutsuz olduğunu göz önünde bulundurarak ona ayrı bir ev sağlamıştı. Sonuçta inanılmaz derecede güçlü S-sınıfı bir Esper'di.

Ana yolun dışında, sadece birkaç kişinin erişilebileceği alçak bir iz beliriyor, o  patikada yürürken, yoğun ağaçlar aniden berraklaşarak açık bir alan, küçük bir göl ve iki katlı bir evi ortaya çıkarıyordu.

Merkezi iyi tanımakla gurur duyan benim bile bu yer hakkında hiçbir fikrim yoktu. Muhtemelen Esper bölümü personelleri arasında bu evin yerini bilen çok az kişi vardı.

Evin dış cephesi temiz ve şıktı. Göl ve açık alanın manzarası çarpıcıydı ve çekiciliğine katkıda bulunuyordu, mimarlık dergisinden çıkmış bir şey gibi görünüyordu - zarif ve moderndi.

Böylece ön kapıyı açıp içeri girdiğimde kalbim çırpındı.

Irene ile iki yatak için yeterince büyük olan sıkışık bir yurt odasında yaşamış olduğumu düşününce, iç tasarımı bile heyecan vericiydi.

Claude sonunda kapıyı açtı.

Manzara nefes kesiciydi. Oturma odasında tavandan yere kadar uzanan pencereler vardı ve güneşli gölün göz kamaştırıcı parıltısı canlı bir şekilde görünüyordu. Tavandaki dalgalanan su gölgeleri etkileyiciydi.

Ama içerisini gördükten sonra dudaklarımdan kaçan ilk sözler...

"Ev çok..."

"......"

"Minimalist mi?"

Sadece beyaz duvarlar, beyaz bir tavan ve beyaz zemin vardı. Geniş oturma odasında büyük pencerelerden ve güzel manzaradan başka bir şey yoktu.

"İlk taşınan biz miyiz?"

"......"

"Yoksa bu evi beni buraya getirmek için aceleyle mi inşa ettin?"

"......Yedi yıldan fazla bir süredir burada yaşıyorum."

Evin altı odası vardı, dördü sadece boş beyaz odalardı.

Beşinci odayı bir beklentiyle açtığımda bile, sadece beyaz yatağı olan geniş, çorak bir oda olduğu ortaya çıkmıştı.

İnanılmazdı.