Becoming the Guide of the Mysophobic Villain? Absolutely Not! (R19)

Bölüm 99

Dürüst olmak gerekirse, şok oldum. Kesinlikle beni azarlayacağını düşünmüştüm ama onun yerine özür diledi.

Claude kendisi hakkında konuşacak biri değildi. Bu konuda ilk defa açılmıştı.

Tereddütle konuşmaya devam ederken, alışılmadık bir şekilde garip ve savunmasız görünüyordu.

Biraz utanarak burnumu çektim. Özür dilemek için mücadele ederken bile, onunla tartışacak kadar soğuk kalpli olamazdım.

Daha ne kadar aramızda sessizlik oldu?

"Ve, sürekli olarak besleme hakkında..."

"...Ha?"

"Seni beslemeye devam etmemin nedeni... rehberlik yüzey alanını artırmak için seni şişmanlatmak değildi, ama..."

Claude aniden konuşmayı bıraktı.

Alnına bastırdı, dudakları hareket etti ama hiç kelime çıkmadı.

Bir süre sonra kararını vermiş gibiydi ve devam etti.

"Ağzın, yüzün ve vücudun çok küçük, ama çok fazla yemek alabiliyorsun... Bu beni çok büyüledi..."

"?"

"Ve her yemek yediğinde, yanakların o kadar çok şişiyor ki patlamak üzereymiş gibi görünüyorlar, bu da... biraz komik..."

"...Ne?"

"Önceden o kadar kırılgandın ki tek bir dokunuşla bile kırılabileceğini düşünüyordum, ama şimdi dokunduğum her yerde tatmin edici bir dolgunluk var..."

"...Benimle kavga mı etmek istiyorsun, bu da ne?"

Ben hırlarken Claude iç çekti ve dedi ki,

"Mesele şu ki, yemeğin tadını çıkardığını ve daha sağlıklı olduğunu görmek sevindiriciydi."

"...Kulağa doğru gelmiyor. Başka bir şey demek istiyorsun gibi görünüyor."

"Güzeldi. Sadece seni mutlu bir şekilde düşünmek, seni daha da fazla beslemek istememe neden oluyordu."

"...."

"Açıklamasam bile, nasıl böyle yanlış anlayabilirsin ki..."

Claude bir an için sinirlenmiş gibiydi ve yüzünü eliyle sildi.

Ne? Yani, gerçekten hiçbir art niyeti yok muydu? Kilo alarak beni çirkinleştirmeye ya da yüzey alanını artırmaya çalışmıyor muydu?

Gerçekten iyi beslendiğimi ve sağlıklı olduğumu görmekten zevk aldığı için miydi?

Geç saatlere kadar çalıştıktan sonra çocukları için eve tavuk getiren babalar gibi mi?

Festivallerde torunlarını beslemeyi düşünerek buzdolaplarını ağzına kadar dolduran büyükanneler gibi mi?

...Öyleyse, öyle değil mi...?

Gerçek aşk?

Kafam karıştı, Claude tekrardan konuştu.

"Kilo alsan da almasan da, bunu yapmamın nedeni Esper'lerin seni çekici bulmamaları için değildi."

"...Öyleyse neden?"

"Merkezde, her zaman yanında olduğumu bilmeyen bir Esper yok. Korku duygularını tamamen kaybetmedikleri sürece, kimse sana göz dikmeye cesaret edemez."

"......"

"...Ama bunu düşünürken yanılmış olabilirim."

Claude dişlerini gıcırdattı.

Ah, Esper'lerin bizimle yüzleştiği daha önceki duruma atıfta bulunuyor ve beni paylaşmamayı öneriyordu.

O anda Claude'un öfkesine yakalandım, gerçekten hiç düşünmemiştim.

Ama şimdi düşündüğüme göre ben de hoşnutsuzdum. Esper'lerin bir Rehber için hissettiği arzu doğal olabilirdi. Ama bana gerektiğinde kullanılacak ortak bir pil gibi muamele edildi, yani böyle hissettirdi...

...Bir dakika bekle. Pil?

"O zaman bu nedir?! Yedek pil olarak kullanmak için uzuvlarımı kesmek ve ah, beni mutantlara atmakla ilgili dediklerin?!

"Ah..."

"Ah?"

"Tabii ki, bunu kastetmedim..."

Bu soruya cevap vermek için oldukça mücadele etti.

Gözlerimi kıstım. Claude ilk kez bakışlarımdan kaçındı.

Şüpheliydi, çok şüpheliydi.

"Eğer ciddi değilsen, neden beni böyle tehdit etmeye devam ettin?"

"......"

"...cevap vermeyecek misin?"

Sonunda, Claude tereddütle itiraf etti.

"Sürekli gevezelik ettiğin ve sonradan tehdit edildiğin zaman aniden kocaman olan gözlerle sessizleştiğinde..."

"?"

"Tepkin, sevimliydi..."

"......"

...Sebebi beni tamamen çileden çıkarmaya yetti.

"Birini böyle aşağılık bir nedenden dolayı mı tehdit ettin?!"

Ben öfkelenirken, hızla ellerini benimkilere sardı.

Tutmaktan çok örtmek gibiydi, ama yine de.

"Bir daha incinmene asla izin vermeyeceğim. Söz veriyorum."

"......"

"...Şimdi, benim için çok değerlisin. Sadece incindiğini düşünmek bile aklımı kaybedecekmişim gibi hissettiriyor."

***

Sonunda adam oldular yaaaaa!!!! Yakında güzel bölümler geliyor. Sıkı tutunun mencösmdnxk