𝗘𝗩𝗥𝗘𝗡𝗟𝗘𝗥𝗶𝗡 𝗙𝗘𝗟𝗔𝗞𝗘𝗧𝗶 [𝗙𝗮𝗻𝘁𝗮𝘀𝘁𝗶𝗸]

O BİR DELİ

Başlayalım. 😊

Daha fazla ayakta kalamayarak diz çöktü kafasını kaldırarak ona üsten üsten bakışlar atan kadına baktı, ona tezat bakışları sıcacıktı hiç mi içi burkulmuyordu!

Hiç mi, vicdanı sızlamıyordu!

Dudağının köşesi hafifçe kıvrıldı" Kimsesizdin," diye mırıldandı allayla sarı saçının ucuyla oynarken ve sesini yükselterek devam etti.

"Hâlâ Kimsesizsin" dedi Acımasızca.

Bir adım atarak onu seven adama baktı acıyarak!

Dizini kırarak karşısında durdu bakışları kesişince adamın sıcacık bakışlarına hayret etti.

Gözlerindeki değere hayret etti kadın kendisi o adamdan nefret ediyordu.

Gözlerinin içine bakarak "Çaresizdin," diye fısıldadı dudağının köşesi ağır ağır kırılırken karşısındaki adam sevdiğinin tebesümüyle hızlanan kalbinden nefret etti.

"Hâlâ çaresizsin,ve hep çaresiz olacaksın." Diyerek geri çekildi kadının Acımasızca söylediklerini bir kaç dakika sindirmeye çalıştı.

Bu sözleri unutmak kolay olmayacaktı.

20 dakika kadar karşısındaki kadının acıyan bakışlarını izledi.

İçi burkuldu ardından ağır ağır tebessüm etti.

" Bende seni seviyorum Berna." sızlayan kalbine inat sözlerine devam etti.

"Beni böylesine derin sevdiğini bilmiyordum mai papatyacık." Kadının dudakları şaşkınlıktan hafifçe aralandı bakışlarına hayret yerleşti.

Ancak bu yalnızca Bi kaç saniye sürmüştü o deli değil miydi?

Elbette böyle diyecekti.

Tekrar acıyan bakışlar yerleşti gözlerine, bu adamdan nefret ediyordu.

O hiç de göründüğü gibi masum değildi, ondan tüm kalbiyle nefret ettiğini hisseti.

Söylediklerinde ciddiydi tanerin kimsesi yoktu.

Kimsesizdi!

Ve bu çaresizliğiyle de Bi türlü geberip gitmiyordu!

O gün onunla hiç karşılaşmamış olmayı arzulardım mezarlıkta korkmuş elalarını benim mavilerimle buluşturmasın isterdim!

Ama olmuştu, ben o gün bu deliyle tanışmıştım!

Hayatımın en berbat günü olduğu ortadaydı...

*********

Derin nefesler alarak adımladım, aklımda okuduğum kitaplardaki satırlar geziyordu.

'Yaşamak bir sanattır en zorudur ;yaşam sanatı emek ister, üç kuruşluk akılla yapılacak iş değildir.' Ben bu hayata kolay tutunmamıştım.

Kolayda bırakmazdım.

Ancak insanların ölümünü gözlemledikçe bu düşüncem körleşiyordu.

Bir insanı iterek dahi öldürebilirsiniz bunu deneyimlemiştim...

Bir yük treni gibi ağır ağır yol alan geceden sonra gün doğmuştu.