COTTON CANDY ᡣ𐭩°

22. 💙

සිතගේ පැතුම් ඉටු වේ...
මුවගේ සිනා වෑහේ...
සිරිලක පිරි අවුරුදු සිරි මේ...

තවත් එක වාරයක අවසානය ඒ විදිහට ලියවෙද්දි අවුරුදු නිවාඩු දවසෙ ඉස්කෝලේ අවුරුදු උත්සවයක් තිබුනා... පන්ති මට්ටමින් කිරි උතුරවලා කැවිලි පෙවිලි එක්ක අවුරුදු කුමාරයො විතරක් උන්න අවුරුදු උත්සවයක් ඒක...

අද අපි සේරෝම හිටියෙ සරම් ඇදලා... මගේ සීනි කුරුල්ලා එදා හවස මගෙන් අහපු ප්‍රශ්නෙත් එක්ක මං එයාට කීවා...වෘතිය තත්වය තරාතිරම ඒ මොක කොහොම උනත් මං ආදරේ කරන්නෙ එයාට කියල ... එයා කවිකාරයෙක් නෙවේ කවුරු උනත් මං මගේ දිශේන්ට ආදරේ කරනවා... ආදරේ කරන්න කොහෙද බං සීමාවන්...

පන්ති වල කිරි උතුරවලා අවුරුදු උත්සවේ පටන් ගන්න හැමෝම එකට එකතු වෙද්දි කොට්ටෝරුවො දෙන්නා වගේ රතුම රතු පාට සරම් කමිස ඇදන් උන්න මනීෂයි කෝසලයි දෙන්නා දෙන්නගෙ ෆොටෝ ශූට් එකක් කරන්න පටන් අරන් තිබ්බා... මුන් දෙන්නා නම් අනේ මන්දා...එක්කො බැලුවොත් රණ්ඩු වෙනවා...නැත්තම් බදාගෙන ගැරඩි වගේ වෙලිලා ඉන්නවා...

" අහාස්... එන්නකො අනේ ෆොටො එකක් ගන්න..."

" උඹට ඔච්චර ෆොටො අරන් මොනව කරන්න ද මනී... දැන් සීයක් විතර ගැහුවා..."

" තෝ පල යන්න බේසික නිදි කුම්භරයා.. තෝ දන්නෙ නිදියන්න විතරයි ..."

හිතුවා විතරයි මුන්ගෙ රණ්ඩු ගැන...අනේ ඉවරයි ... මනීෂයා මෙච්චර වෙලා බෙල්ලෙ එල්ලිලා හිටපු කෝසලයව ගෙම්බෙක් වගේ පැත්තකට විසි කරලා දාලා ඇවිත් මගෙ ඇගේ එල්ලුනා... මේවට තමා කියන්නෙ පතාන එන කරුම කියල ...

අපේ අයිටම් එක තිබ්බෙ මුලින්ම වගේ...ඒ හින්දා හරි අමාරුවෙන් මනීෂයගෙන් බේරුන මං කූනිස්සො දෙන්නට උන් දෙන්නගෙ ආතල් එකේ ඕනෙ දෙයක් කරගන්න දීලා ස්ටේජ් එක පැත්තට ඇවිදගෙන ගියා...මොකද මට හැමදේටම වඩා අද කෙනෙක් දකින්න හරි හදිස්සියි.... ඕනෙම ඇදුමකට කැපිලා පේන මගෙ සීනි කුරුල්ලා අද සරමට කමිසෙට කොච්චර හැන්ඩ්සම් ද කියල බලාගන්න මට අද සෑහෙන්න හදිස්සියි...