COTTON CANDY ᡣ𐭩°

25. 💙

Dishen's POV

සති දෙකකට පස්සෙ තවත් දවසක්...නෑ ... ඒක නිකන්ම දවසක් නෙවේ...මං ආසම විදිහෙ දවසක්... අවුරුදු කියල විශේෂ දෙයක් නම් උනේ නෑ ... අවුරුදුයි කියල මට ගෙදර කවුරුත් විශේෂයක් කරෙත් නෑ ... ඉතිං හිස්ම හිස් සති දෙහෙකට පස්සෙ ආයෙමත් අද ඉදන් පටන් ගන්නෙ මං ආසම දවස්..මගේ මේඝ එක්ක...යාලුවෝ එක්ක...සතුටින් ගෙවන දවස්..

අවුරුදු නිවාඩුව පුරාවටම මං කරේ... මගේ මේඝගෙ වැලන්ටයින් තෑග්ග කියවපු එක... සෙංකොට්ටන්... මං ආසම කතාව ඒක..තව මං මගේ අහසට කවි ලිව්වා... එයාව මතක් වෙන ගානෙ මට ඕනෙ උනා එයා වෙනුවෙන් ලියන්න ...

මරදාන ස්ටේශන් එකෙන් එළියට එනකොටම දැක්කෙ ඈත තියා මං එනකල් බලන් ඉන්න මගේ මේඝව...හැබැයි ඉතිං කාලෙකින් දැක්කා කියල ගිහින් බදාගෙන හුරතල් වෙන්න නම් මට ඕනෙ නෑ ..මොකද එකක් මේක මහ පාර... අනිත් එක තමා මං එයා එක්ක හොදටම තරහ වෙලයි ඉන්නෙ...මොකද මෙයා ගමේ ගිහින් ගගන් එක්ක නාඩගම් නටලනෙ...

" ගුඩ් මෝර්නින් දිශේන්..."

" මෝර්නින් මෝර්නින් ..."

" තාම තරහෙද ඉන්නෙ අප්පා... අයියෝ මං හිතලා කරේ නෑ අනේ ...ඌගෙනෙ වැරැද්ද..."

" යැයි යැයි තමා ... මට දැන් වෙනස්කම් "

හුරතල් වෙන එක මහ මෝඩකමක් කියල හිතෙයි...පිරිමියෙක් තවත් පිරිමියෙක් එක්ක... ඒත් බං ආදරේ ගාව මිනිස්සු ආසයි වයස නොසලකා ජීවත් වෙන්න...ඒක ගෑණු වත් පිරිමිවත් කියල බේදයක් නෑ ..ආදරේ කියන්නෙ ආදරේට...එච්චරයි ...

" අද හවස ප්‍රැක්ටිස් නේ බබා "

" හ්ම්ම්... ඔයා ඉන්නව නෙ..."

" ඔව්... ඉන්න එපැ... ඒක නෙවේ කවුද ඔයාට එදා ෆොටෝ එකක් එව්වෙ..."

"  කෙනා වැඩක් නෑ නෙ ...ඌ එව්වෙ නැත්තම් එහෙම මං දන්නෙත් නෑ ... හරි වේසයි ඔයාගෙ  වැඩ දැන් .. ඉදපන්කො මං වෙනුර අයියව කිස් කරනවා..."

" ඒ ඉතිං මැරුන් කන්න තමා ..."

එදා මේඝ ගමේ ගියපු දවසෙ යනකල් එනකල් මට මේඝගෙ ෆොටෝ එව්වෙ වෙන කවුරුත් නෙවේ මනීෂ අයියා... දැන් මෙයාට මනීෂ තමා එව්වෙ කියල  ගිහින් රණ්ඩු වුනොත් එහෙම ... ආයෙම කේප්පයක් හොයලත් ඉවරයි මං ...