Chapter(42)

64 5 0
                                    

သက်တန့်၏ဖုန်းကအဆက်မပြတ်တုန်ခါနေခဲ့သည်။သက်တန့်က ဖုန်းကိုမကိုင်ပဲ ဒီအတိုင်းကြည့်နေခဲ့၏။ကြာလာတော့ နန်းဆက် ဒီအတိုင်းကြည့်မနေနိုင်တော့ပါ။

"အဲ့ဒီဖုန်းကိုကိုင်သင့်တယ်နော်Honey"

"သူနဲ့စကားမပြောချင်ဘူး နန်းဆက်။သက်တန့်ဆီမှာ ဇိန်းအတွက်ပြောစရာစကားမရှိဘူး"

"ဒါပေမယ့် အခုကိစ္စအတွက်တစ်ခုခုပြောသင့်တယ်လို့ထင်တယ် Honey။တစ်ခုခုမပြောမချင်းသူက လက်လျှော့မယ့်ပုံမပေါ်ဘူး"

"သက်တန့် မပြောနိုင်ဘူး နန်းဆက်"

"ဒါဆို မင်းရဲ့ကိုယ်စား ဒီဖုန်းကိုကိုယ်ဖြေလိုက်မယ်။ဒါပေမယ့် ကိုယ်စကားပြောမယ်ဆိုရင်တော့ ဇိန်းအတွက် ဒေါသထွက်စရာတွေပဲဖြစ်လိမ့်မယ်"

"ကြိုက်တာသာပြောလိုက် နန်းဆက်။ဒေါသထွက်ပြီးသေသွားလည်း အေးတာပဲ"

သက်တန့်၏စကားကြောင့် နန်းဆက်ကသက်တန့်ကိုပခုံးတွန့်ပြရင်း ဖုန်းကိုင်လိုက်သည်။

"နန်းဆက်ထည်ဝါ ပြောနေပါတယ်"

"သက်တန့်ရဲ့ဖုန်းက ဘာကြောင့် မင်းဆီမှာရှိနေရတာလဲ"

"သက်တန့်က ငါ့ဆီမှာရှိနေလို့ပေါ့"

"သက်တန့်ကအခုငါနဲ့ရှိနေရမှာ။မင်းဆီမှာရှိမနေသင့်ဘူး။ဘာလဲ ....သက်တန့်ကို ဆုံးရှုံးရမှာကြောက်လို့ သူမကို ဖမ်းချုပ်ထားတာလား။မင်းမလုပ်သင့်ဘူး နန်းဆက်။အဲ့ဒါရှက်ဖို့ကောင်းတယ်"

"ရီစရာတွေ ပြောနေပါလားဇိန်း။အဲ့ဒါမင်းလုပ်တတ်တဲ့အလုပ်တွေပါ။မင်းသိထားဖို့က သက်တန့်ကို ငါကချုပ်နှောင်ထားစရာမလိုဘူး ဆိုတာပဲ။သူမကငါ့ကို သိပ်ချစ်တာ။အခုလည်း ငါ့ဆီကိုသူမရဲ့ဆန္ဒအရလာခဲ့တာလေ"

"မဖြစ်နိုင်ဘူး။ငါ့ကိုသက်တန့် လိုအပ်တယ်။သူမက ငါ့အတွက်ပဲရှင်သန်နေတာ"

"သိပ်ပြီးအတ္တမကြီးပါနဲ့ ဇိန်းရယ်။သူမရဲ့တစ်ဦးထဲသောချစ်ရသူက နန်းဆက်ထည်ဝါဆိုတာ ငါတို့နှစ်ယောက်လုံးသိနှင့်ပြီးသားပဲ။ဒါ့ကြောင့် အပင်ပန်းမခံနဲ့တော့နော်"

သက်တန့်မျှော်စင်💛Where stories live. Discover now