Chapter(56)

73 4 0
                                    

နန်းဆက်သည်သစ်ပင်ကိုအတန်ကြာကြည့်ရင်း သူမရင်ဘတ်ကိုကိုဓါးဖြင့်ထိုးစိုက်လိုက်ပါ၏။

"မင်းကငါ့ရဲ့‌သွေးစက်တွေကိုစိတ်ကြိုက်သောက်သုံးပါ။ငါရဲ့‌သွေးစက်တွေကိုသောက်သုံးရင်းကျေနပ်မှုရသွားတဲ့အခါမင်းဆီမှာရှိနေတဲ့ဝေဒနာတွေငါ့ကိုပေးပြီး သက်တန့်ရဲ့နာကျင်မှုတွေအားလုံးပြန်ရုတ်သိမ်းပေးပါ သစ်ပင်"

နန်းဆက်သည်သူမ၏ရင်ဘတ်မှစိမ့်ထွက်ကျဆင်းလာသောသွေးစက်တို့ကိုသစ်ပင်၏အမြစ်များပေါ်သို့ကျဆင်းစေလိုက်သည်။

သွေးစက်တို့ကြောင့်သစ်ပင်၏အမြစ်များသည်လှုပ်ရှားသက်ဝင်လာခဲ့ပြီးသစ်ပင်ရှိပန်းပွင့်များသည်တဖြည်းဖြည်းနှင့်အနီရောင်သို့ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပါတော့၏။

နန်းဆက်သည်ထိုဖြစ်ရပ်ကိုကြည့်ရင်းတဖြည်းဖြည်းနှင့်အမြင်အာရုံတို့ဝေဝါးလာခဲ့သည်။ထို့နောက်ထိုနေရာတွင် နန်းဆက်သည်လဲကျငြိမ်သက်သွားခဲ့ပါတော့၏။

နန်းဆက်သတိရလာသောအခါ ‌မိမိ၏ဘေးနားတွင် သက်တန့်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။နန်းဆက်သည်အိပ်ရာထဲမှအသဲအသန်ထ၍ သက်တန့်ကိုမေးမြန်းလိုက်၏။

"Honey.......မင်းရဲ့ဒဏ်ရာသက်သာရဲ့လား......ဘယ်လိုနေသေးလဲ......ပြီးတော့...."

အသဲအသန်ဖြစ်နေသောနန်းဆက်၏ကိုယ်လေးကိုအိပ်ရာထဲတွင်ပြန်၍လဲလျောင်းစေလိုက်သည်။

"နန်းဆက်ရယ်......ကိုယ့်ကိုယ်ကိုဂရုစိုက်ပါဦး။ရှင့်ရဲ့ကြိုးစားမှု‌ကြောင့်သက်တန့်ဘာမှမဖြစ်တော့ပါဘူး။ရှင့်ကိုယ်ရှင်ပဲ ဂရုစိုက်သင့်တာ"

"ကိုယ့်အတွက်ကအရေးမကြီးပါဘူး။မင်းဘာမှမဖြစ်ဖို့ပဲအရေးကြီးတာ"

"သက်တန့် ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး"

"တစ်ချိန်လုံးမင်းကိုပဲ ကိုယ်စိတ်ပူနေခဲ့တာ Honey"

"ရှင်ကအမြဲပဲ တဇွတ်ထိုးဆန်လွန်းတယ်"

"ကိုယ်လုပ်ချင်ရာလုပ်တတ်တာမင်းသိပြီးသားပဲလေ"

"ဒါနဲ့ စကားမစပ်......သက်တန့်‌ မေးပါရစေ။ရှင့်လက်ထဲမှာဘာကြောင့် ဆေးထိုးအပ်ရှိနေရတာလဲ"

သက်တန့်မျှော်စင်💛Where stories live. Discover now