Yeni Hayat

9

Maç 1-0 bitti ve Galatasaray kazandı! Seviniyorum çünkü ben de Galatasaray'ı tutuyordum. Ama bir yandan o ekrana yansıyan görüntüm o kadar kötüydü ki maçtan çıkınca bile 3 pislik benle dalga geçmeye devam ettiler. O kadar sinirlendim ki en son kafamdaki taçla Efe'nin boğazını sıkıyordum. Valla zor ayırdılar. O halde bile kahkaha atıyor ve dalga geçiyordu geri zekalı! Şimdi odamda yatağımda oturmuş müzik dinliyorum. Bir yandan da kitap okuyordum. Annemlerin notu beni biraz sarssa da yapcak bişey yoktu. Artık iş işten geçmiş ve kızlarının da fikirlerini almamışlardı. Onlara kırgındım o yüzden aramalarına cevap vermiyordum. Bir yandan da mutluydum yalnız yaşıycam diye.

Ne kadar zaman geçti bilmiyorum ama canım çok sıkıldığım için üstümü değiştirdim ve dışarı çıktım. Sokaklarda amaçsızca dolaşmaya başladım. Bu bana iyi geliyordu. Amaçsızca dolaşmak... Telefonumun çalmasıyla irkilerek cebimden telefonumu çıkardım ve ekranına baktım. 

Berk Arıyor...

Kaşlarımı çattım. Durduk yere neden arıyor bu adam beni ya. Merakla telefonu açtım ve kulağıma koydum. "Alo noldu Berk, neden aradın?" Telefonum öbür yanındaki Berk korkuyla konuşmaya başladı. "Doğa şuan nerdesin?" Onun sesinde korku mu vardı? "Bilmiyorum. Her sokağın adına bakmıyorum." dalga geçer gibi söylediklerim onu sinirlendirmişti. "Doğa, şuan bulunduğun sokaktan caddeye çık. Çok önemli. Seni bulduğumuzda- Lan kes sesini zırlama piç! Her neyse seni bulduğumuzda herşeyi anlatıcaz lütfen caddeye çık. Daha hızlı sür!" Sonra telefon kapandı...

Her yerimi korku kaplamaya başladı. Korkmak ne kadar kötü bişey. Korkunca insan mantıklı düşünemiyor. Sokaktan çıkmaya çalıştım fakat nafile. Başka sokaklara giriyordum fakat bir türlü caddeyi bulamıyordum. En sonunda caddeye çıktığımda Berk'i gördüm. Sinirden delirmiş bir haldeydi. Tek kelimeyle mahvolmuştu...

Am bu imkansız. Yani o ve ben... Bilemiyorum. Koştum ve ona sarıldım. Oda bana karşılık verdi. Beni sahiplenircesine sarıldı. "Çok korktum." diye mırıldandığında ona daha sıkı sarıldım. "Burdayım." 

Ondan ayrıldığımda hemen sorulması gerek soruyu sordum. "Ne oldu?" Derin bir nefes aldı. "Peşinde birileri var. Ben bunu dün fark ettim. Sonra bana bugün mesaj geldi tanımadığım bir numaradan. Senin arkadan fotorafını çekmiş. Bende ç-çok korktum o yüzden ilk Emre'yi sonra da Efe'yi aradım. Ama şu bir kaç dakika ömrümden ömür gitti.." Öyle bir anlatıyor ki sanki sevgilisini kaybetmiş te delirmiş gibi. Ama ben sadece arkadaşıyım. Neden bana böyle davranıyor. Aklımla, kalbimle neden oynuyor. Neden!