Yeni Hayat

10

Hepimiz kafe de oturmuş çay içiyorduk. Karşımda 3 pislik oturuyor ve bende tek oturuyordum. Berk kadar dağılmasalarda Efe ve Emre de dağılmıştı. Ben hala anlamadım neden birileri beni takip etsin ki? Ben sıradan bir insanım. Hayatımda hiç böyle aksiyonlar olmadı ve olmasını da istemiyorum. "Bir açıklama bekliyorum?" Bacak bacak üstüne atmış bir şekilde karşılarında oturuyordum. Kollarımı göğüsüm de birleştirdim. Efe derin bir nefes aldı. "Açıkçası ben ve Emre de bilmiyoruz. Bildiğimiz tek şey Senin takip edildiğindi ve onu da zaten Berk söyledi." Emre de onaylayınca başımı Berk'e çevirdim. Ben inceliyordu. Gözleri sürekli beni süzerken rahıtsız olmuş bir tavırla başımı dikleştirdim ve boğazımı temizledim. 

"Açıklama bekliyorum, Berk." İç çekti. "Sana söyliyceklerim seni üzebilir." Kaşlarımı çattım. Beni ne üzebilir ki? "Söyle. Üzüleyim mi yoksa üzülmeyeyim mi bana kalsın." Bana uzun uzun baktıktan sonra derin bir nefes alarak başladı beni sarsacak konuşmalarına.

"Fark ettin mi annene ya da babana hiç benzemiyorsun.  Baban seni bazan seni umursamıyor ya da annen sözlerini kafasına takmıyor. Önemli olsa da olmasa da... Peki bunların sebebini hiç merak etmedin mi?" Sorun gözlerle bana bakınca yutkundum. Anlattıkları doğruydu. "Tahmin etmiştim. Onlar senin gerçek ailen değil. Gerçek ailen şuan seni buldu ve uzaktan takip ediyor. Bugün seni takip edenlerde onlar. Fark ettiysen üvey annen ve baban seni birkaç gün önce terk etti Ya da pardon daha yumuşatılmış bir şekilde seni yalnız bıraktı." Ben şok içinde onu dinliyordum çünkü anlattıkları doğru. Daha yenii annem ve babamın üvey olduklarını öğrenmeme rahmen aslında karşımda anlayabileceğim kanıtlar vardı fakat ben farkında değildim...

10 yıl önce...

"Baba arkadaşlarım bana vurdu." ağlayarak babama içimi dökerken babam karşısındaki bilgisayardan işlerini hallediyordu. Onaylayan bir kaç mırıltı çıkardı fakat yüzüme bile bakmadı. Bende her baba böyledir diye düşündüm ve annemin yanına koştum

"Anne arkadaşlarım bana vurdu." bu sefer ona ağlamaya başlayınca bana sinirle baktı. "Napim Doğa? Görmüyor musun yemek yapıyorum. Her zaman işim olduğu zaman gel zaten." Annemden de umudumu kesmek zorunda kalmıştım.

O gün bütün gece ağladım. Hatta ağladım diye annem ayrı babam ayrı beni dövmüşlerdi. O geyi hatırlamak bile tüylerimi üperdiyor.

Günümüz...

Gözlerim dolmaya başladı. "Onlar beni sattılar mı yani?" çok masum bir sesle sorduklarım Berk'in iç çekmesine sebep oldu. Emre ve Efe ise ayrı bir şok içindeydi. İkisininde ağızları bir kaşır açık bizi izliyolardı. "Peki sen nasıl öğrendin?" Berk gözlerini kaçırarak anlatmaya başladı. "Babam okul müdürü biliyorusun, biliyorsunuz. Bende ordan senin dosyanı okudum. Sonra aileni araştırınca gerçekler çıktı. Takip edilmene gelicek olursak da gerçek aileni araştırdım ve babanın seni aradığını fark ettim. Daha sonra bu fotoğrafla da bildiklerimi birleştirince de bu sonuçları bulmam uzun sürmedi." 

Hayretler içinde ona bakıyordum. "Neden?" asıl soru buydu aslında. Neden ben?