Sibel

10

Selam güzeller🌸

Umarım hepiniz iyisinizdir💞
Yorum ve yıldız bırakanız benim için önemli bi dönüş ve motivasyon, Lütfen eksik etmeyin🌸💞

İyi okumalar🌸💞
______________

Hazırladığımız atıştırmalıklar dağıtıldıktan sonra Mehtapla tekrar mutfakta baş başa kalmıştık. Masanın etrafındaki sandalyelere oturup açık bıraktığımız kapıdan içeride sürdürülen sohbeti dinlemeye başladık. İkimizdende çıt çıkmıyordu, olurda edilen bi kelimeyi kaçırırız diye. Herkesin sesinin üstüne çıkan dedemin sesi sinirlerimi bozuyordu. Pür dikkat takip ettiğimiz sohbetlerden birisi kısa süreli kıkırdamamızı sağladı.

"Komşu kızınızda pek güzelmiş maşallah. Bekar mı o da?"

Anneme yöneltilen soruya abim hiç beklemediğimiz bi hızla atlayıp cevap verdi.

"O daha okuyor, hem yaşı küçük."

Sesindeki sertlik ve duyduğu rahatsızlık bariz belliydi. Nasılda tutuştun Ahmet efendi, diye geçirdim içimden sırıtırken.

Yüzümdeki tebessüm aynı hızla geri sönmüştü ama içerdekilerin geliş niyetlerini düşündükçe.

"Biraz rahatla Sibel, abin orda korkmana gerek yok," diye fısıldadı Mehtap elini sırtımda gezdirirken.

Şimdi fark ediyordum ne kadar gerildiğimi. Karnıma sıkı sıkı sardığım kollarımı biraz gevşetip arkama yaslandım.

"Elimde değil ki. Mideme ağrılar giriyo-"

Elini kaldırıp lafımı kesti Mehtap. Kim olduğunu bilmediğim bi adam beklediğimiz cümleleri konuşmaya başlamıştı.

"Malumunuz hayırlı bi iş için çaldık kapınızı. Allahın emri.."

Fark etmeden Mehtapın elini tutup sıkmaya başlamıştım. Diğer elimlede anlımda oluşan minik ter damlalarını sildim. Yanan gözlerimi yerden kaldırmadan dinlemeye devam ettim içerdeki konuşmayı. Adam sözünü bitirdikten sonra hiç beklemediğim bişey oldu. Dedem ağzını açmadan abim söze girdi. İsmimi söylediğini duydum ama tepki veremiyodum, kitlenmiş gibiydim.

"Kız kalk abin çağırıyor," diye dikildi annem kapıya. Mehtapta en az benim kadar şaşkın halde koluma girip kalkmama yardımcı oldu. Robotik hareketlerle attım adımlarımı annemin arkasından. Yan odada olan salonun yolu bitmez olmuştu. Önden annem girip kalktığı yerine oturunca bende ne yapacağımı bilemeyince kaldım öyle kapı eşiğinde. Herkesin bakışlarını üstümde hissederken ben sadece abime odaklanmıştım. Abimde gözlerini benden ayırmadan ağır ağır konuştu.

"Sibel bizim kıymetlimizdir, babamın emanetidir. Bi karar vermeden biz aile arası istişare edip öyle hayırlısı diyelim."

Herkes oldukça şaşkın bi halde birbirine bakarken dedemin homurdanmaları yükseliyordu. Böyle bi teklifi kimse beklemiyordu, duyulmamıştı hiç köy yerinde kızın rızasını istemek. Abiminde ses tonundan belli olduğu gibi konu burda kapanmıştı. Onlarda lafı uzatmadan müsade isteyince acı kahvelerini içemeden gittiler.

Ben hala kapının yanında dikilmiş kalmış halimle bir iki adım atıp geçmeleri yer açtım. Damat adaylı olan delikanlı attığı ağır adımlarla yanımdan geçerken bana bakmayıda ihmal etmiyordu. Başım eğik halde gitmesini beklerken göz göze gelmemizi önledim. Ümitlenmesine mahal vermek istemiyordum çünkü.

Abim çok zekiydi gerçekten. Bu akşam resmen dedeme özel bi şov hazırlanmış gibiydi, biraz daha vakit kazanıp ağızın kapanması için. Misafirler kapıyı kapadığı gibi bağrış çağrışlar başladı. Ben hiç konuya müdahil olmadan sessizce mutfağa geçip tartışmalarını bekledim. Dedem asıp kesiyordu nefes almadan. Abiminde tahammülü azaldıkça sesi sertleşiyordu. Sessizce onları dinlerken Mehtapta yanıma gelip oturdu. Elini kaldırıp yanağımdan akan damlayı silince bildim ağladığımı. Dedem evin tapu imasını yapınca abim tümden çıldırmıştı. Ona hiç aldırmadan tekrar bağırmaya başladı dedem.