Sibel

17

Beyler Bayanlar✨

Ben geldim🩷
Kahvelerinizi kapın arkanıza yaslanın ve bölümün tadını çıkarın🩷✨
________________

"Anlaşıldı, bizim en yakın vakte nikah kıymamız şart oldu."

Turanın imasına karşılık göz temasımızı bölüp etrafa bakındım. Çekindiğimi anlayınca kısık sesle gülüp burnunu boynuma sürttü kokumu içine çekerken.

"Utanma hemen," diye fısıldadı küçük bi öpücük bırakırken boynuma. Parmak uçlarıma kadar yayılan ürperti hissine engel olamadım. Bi anda gelen sinirle kaşlarımı çattım.

"Sende bakıyom hiç utanma çekinme yok, pek alışıksın öpüp koklaşmaya!"

Yüzündeki arsız gülüş yayılırken omuzlarını dikleştirip yakalarını düzeltti.

"Eh genç adamız neticede..."

Kendini komik zannedip eğlenirken ettiği densizliği ona yedirmek istedim ve nedense bi anda keyfi tümden kaçtı.

"Hee sen gençsinde ben değil miyim, o vakit bende.."

"Hmm siklerler.."

Gözlerindeki karanlık beni durdurmaya yetti. Çatık kaşları üstümde gezinince omuz silkip aynanın karşısında saçlarımı düzelttim onu görmüyormuş gibi. Eli belime giderken beni kendine çevirdi, baya sindirememişti galiba ettiğim cümleyi.

"Tamam bi şaka yaptık bokunu çıkarma!" diye ekledi sözlerine ağırlık vermek ister gibi.

"Sende şansını fazla zorlama, abime yakalanmadan inelim yanlarına."

Beni onaylar gibi başını sallayıp çıkmadan az önce açılan yakamıda düzeltip geldiği gibi çıktı ses çıkarmadan.

Onun ardından kendime gelmek için biraz soluklandım ve aynada yansımamı izledim. Kızarmış yanaklarıma bakarken hala yaşadıklarım hayal gibi geliyordu. Nabzım normale döndüğünde alt kata yanlarına indim. Yokluğumu çaktırmamak için mutfakta kızların arasına karışmayı denedim ama Mehtapın imalı bakışları buna engel oldu. Nerden geldiğimi sormasına fırsat tanımadan Turanın ablasının yanına oturup biraz sohbet ettik. Herkes gibi neden bu kadar acele ettiğimizi sorgulamadı. Aksine beni tanımak için yönelttiği sorular rahatlatmıştı beni. Kafamdaki kötü görümce figürü silindi gitti.

Erkeklerin hepsi bahçeye geçmiş olsada Turan bi sebep bulup yanımıza uğramayı beceriyordu. Yine elinde su bardağı gözü kulağı bizde kapı eşiğinde dururken ablası gülerek benim yanımdaki boş yeri gösterdi.

"Kedi gibi gezineceğine gelde sözlünün yanına otur bari."

Yakalanmış gibi dudağını ısırıp gülümsemesini saklamaya çalıştı. Onu izlediğimi fark edince göz kırpıp ablasının sözünü ikiletmeden yanıma geçti hemen. Arkasına yaslanırken bi kolunuda benim sandalyeme attı. Kimseye belli etmeden kısa temasları vücudumda elektrik etkisi bırakırken geçen sohbeti dinlemeye çalışıyordum.

„Bakıyomda Sibeli iki dakka görmeden duramıyon kardeşim."

Ablasının ettiği lafa sırıtırken arkama attığı eliyle bu seferde saçımı parmağına doluyordu.

"Bulmuşum böyle güzeli nasıl durayım abla."

"Doğru valla, maşallah çok güzel, bi bakan bir daha dönüp bakar."