Droomvrouw [Matthy]

Hoofdstuk 12; RTL Boulevard

De stem van Cruella de Vil vult mijn woonkamer, terwijl ik samen met Matthy naar de bekende Disney film kijk. Hij zit met zijn benen uitgestrekt en ik lig met mijn hoofd op zijn schoot. 

Grappig hoe snel dingen kunnen lopen. 

Het internet was ontploft na onze nogal publiekelijke date van afgelopen maandag. Ik had niet verwacht dat het zo'n groot ding zou zijn. We hebben het beide zwaar onderschat. 

De foto's en filmpjes stonden overal, Tiktok, Instagram en zelfs op twitter. En tot overmaat van ramp is Rachel, mijn manager, gebeld door RTL boulevard. Daar kijken alleen oude mensen naar. Die horen ons niet eens te kennen, maar toch werd het gister op Live TV behandeld. 

Zelfs mijn ouders hebben me bericht waarom ik in al het roddel nieuws ben. 

Zoals Matthy zei 'We hebben geluk dat KingAlert gestopt is, anders had hij een documentaire over ons gemaakt.'

Ondanks alles lijkt alle publieke aandacht geen invloed te hebben op onze relatie, of wat het dan ook mag zijn. Het feit dat hij hier bij mij op de bank zit en samen met mij de 101 dalmatiërs wilt kijken zegt genoeg. 

Het is fijn dat hij ook door dezelfde media gekte gaat als ik doorheen ga. 

"Ik haat dit zo erg." Zeg ik zuchtend. 

"Wat? Dat die puppies een jas worden?" 

"Nee, ik bedoel dat iedereen zo hysterisch doet over ons. Ik heb geen idee wat ik tegen mijn ouders moet zeggen." 

"Je kan toch gewoon zeggen dat je op een date was." Oppert hij, terwijl hij een hand door mijn haar haalt. Ik voel hoe de vlinders in mijn buik weer wild heen en weer vliegen. 

"Ik kom uit een klein dorp, ze gaan het nooit begrijpen." 

"Dat is hun probleem toch? We kunnen er niks meer aan veranderen." 

Ik weet dat hij gelijk heeft, maar ik haat het. Ik haat het dat ik het niet aan heb zien komen. 

"Als we zorgen dat er niet meer foto's online komen dan wordt het vanzelf rustig. Het is nu gewoon hot en nieuw, maar over een week is er vast wel weer wat anders waar iedereen zich op kan focussen." Zijn woorden stellen me iets meer gerust. Ik hoop zo erg dat het iets wordt tussen ons, anders ben ik voor de rest van mijn carrière aan hem gebonden door die ene avond. 

"Dankje." Zeg ik,  terwijl ik mezelf iets meer omhoog hijs zodat ik hem aan kan kijken. Zijn ogen boren zich in de mijne en mijn hart lijkt bijna uit mijn keel te kloppen. Deze jongen doet dingen met me dat is ongekend. 

"Waarvoor?" Zijn ogen scannen mijn gezicht. 

"Gewoon dat je hier bent en ik iemand heb om tegen te klagen." Beken ik glimlachend. 

"Altijd." Een glimlach vormt zich ook op zijn gezicht.  Ik voel het het warme gevoel in mijn borst bijna ondragelijk wordt. 

Voordat ik het doorheb druk ik mijn lippen op die van hem. Geen zoen, maar een kort kusje. 

"Dankje echt." Zeg ik nogmaals, terwijl ik mijn hoofd weer tegen zijn schoot leg. Ik voel hoe het bloed naar mijn wangen stijgt door mijn eigen actie. 

Een kusje is toch wel iets anders dan een zoen. Een zoen is lust een kusje is, liefde. 

Ik voel hoe ik het benauwd krijg door mijn eigen gedachte en probeer me weer te focussen op de puppies op mijn televisie. Alsof ik niet op de schoot lig van een jongen die mijn gevoelens zo erg in een twist heeft. 

Matthy zegt ook niks meer en het helpt niet met mijn zenuwen. Wat als ik het verpest heb. Wat als hij dit alles tussen ons wel voor één keertje zag en hierna weggaat. 

De deurbel klinkt hard door mijn appartement en ik spring gelijk op. Alles afleiding van de jongen op mijn bank is welkom. 

"Verwacht je iemand?" Hoor ik de stem van Matthy vragen, terwijl ik opsta. 

"Nee, maar ik kijk toch even voor de zekerheid." Zeg ik, waarna ik naar de gang loop. Ik kijk Matthy niet meer aan, bang voor wat ik misschien van zijn gezicht af kan lezen. 

Wat mijn gevoelens over hem misschien bevestigd.

Op het schermpje naast mijn deur zie ik het vertrouwde gezicht van Rachel. Wat doet ze hier op woensdag avond? Een beetje verbaasd buzz ik haar naar boven. Het duurt nog wel even voordat ze hier daadwerkelijk is. 

"Hey Mat, Rachel stond voor de deur. Ik heb geen idee waarom maar het zal niet lang zijn beloofd." Zeg ik, terwijl ik weer terug de woonkamer inloop. Matthy heeft de film voor me op pauze gezet, awh.

"Wie is Rachel ook alweer?" Vraagt hij een beetje ongemakkelijk. 

"Mijn manager en een vriendin." 

"Ooohh die Rachel, over wie je een half uur tegen me hebt geklaagd. De Rachel die jou onrelevant noemt." Zegt hij grijnzend. Ik voel hoe het bloed naar mijn wangen stijgt. 

"Ja die Rachel, maar ze is echt aardig hoor." Zeg ik geruststellend, waarna ik weer terug loop naar de gang om vast mijn voordeur te openen. 

Als ik de voordeur open zie ik Rachel enthousiast door de gang van mijn appartementencomplex lopen. 

"Iesss." Begroet ze me bijna gillend. Ze trekt me gelijk in een knuffel. 

"Hey." Begroet ik haar lachend terug. Ik weet niet waarom ze in zo'n goede mood is, maar het werkt aanstekelijk. 

"Je raad nooit wat er eindelijk gebeurd is." Ratelt ze enthousiast, terwijl ze mijn appartement inloopt.  

"Uhm Rach...-" Ik probeer tussen haar verhaal door te komen, maar het lukt me niet. Een beetje ongemakkelijk volg ik haar mijn appartement in.

"Je weet dat ik en Peter dus al een tijdje verdere stappen willen nemen en..-" Rachel valt stil in haar verhaal als ze Matthy op de bank ziet zitten. Het ongemak straalt van hem af. 

Rachel staat bevroren in de keuken. Haar blik gaat van Matthy op de bank weer terug naar mij. Haar mond valt nog net niet open. 

"Hoi." Begroet Matthy haar ongemakkelijk, terwijl hij opstaat om haar een hand te geven.

"Matthy." Stelt hij zichzelf voor.

"Rachel." Ze schud nog steeds verbaasd zijn hand. 

"Leuk je te ontmoeten. Ik heb veel over je gehoord." Zegt hij, met uiteraard een sarcastisch tintje. Gelukkig heeft Rachel het niet door. 

"Ik heb ook veel over jou gehoord. Je bent de reden dat mijn telefoon ontploft is gister." Zegt ze breed glimlachend. 

Zelfs ik voel de ongemakkelijke spanning die momenteel in de lucht hangt. 

"Gezellig dat je spontaan langskomt, maar waarom ben je hier." Vraag ik aan Rachel.

"Oh ik heb geweldig nieuws over mij en Peter." Begint ze weer enthousiast, waarna ze zich weer naar mij toe keert. Matthy begrijpt de hint en loopt weer terug naar de bank. 

"Heeft hij je ten huwelijk gevraagd?" Mijn blik schiet naar haar ringvinger, die nog steeds kaal is. 

"Nee, we gaan samenwonen." De stem van Rachel is zo enthousiast dat ze het bijna schreeuwt. 

"Oh, gefeliciteerd. Dit wilde je al zo lang." Ik geef haar een knuffel. Van over haar schouder valt mijn oog op Matthy, die op de bank op zijn telefoon zit. Ik voel hoe het warme gevoel in mijn borst weer terugkomt. 

Wat is er mis met me?