Droomvrouw [Matthy]

Hoofdstuk 29; Serieus?

~POV Isabella~

De deurbel klinkt hard door mijn appartement, verbaasd kijk ik op. Ik heb niemand naar boven gebuzzed. Met een diepe zucht loop ik naar de gang en kijk ik door de deurspion wie er staat. 

Mijn buik maakt een salto van de zenuwen als ik Matthy aan de andere kant zie staan. Ik had dit kunnen verwachten, maar toch hoopte ik het via de telefoon te doen. Dat is veel makkelijker uit te leggen.

Maar nu kom ik er niet meer onderuit.

Ik haal de deur van het slot en open deze. Matthy kijkt me kwaad aan en loopt zonder begroeting mijn huis in. Een beetje onwennig sluit ik de voordeur weer, waarna ik achter hem aanloop. Hij staat tegen mijn kookeiland geleund en ik heb geen idee hoe ik me moet gedragen.

"Hey." Begin ik voorzichtig, geen idee hebbend van wat ik in zo'n situatie moet zeggen. Mijn begroeting wordt echter niet gewaardeerd en hij stuurt me een dodelijke blik. Mijn hart zakt gelijk naar de bodem van mijn maag.

"Serieus, Hey? Dat is alles wat je tegen me te zeggen hebt." Zijn woorden komen hard aan en ik voel de tranen in mijn ogen springen. "Sorry, ik wou je..-" Matthy kapt mijn excuses vol af.

"Ja? Ga je nu serieus huilen? Je wilt niet weten hoe ik me voel." Hij kijkt me met een koude blik aan en er lijkt niks over van de jongen waar ik zo verliefd op ben.

"Sorry hoor dat ik gevoel heb." Ik veeg ruw de tranen uit mijn gezicht.

"Je zou denken van niet na vrijdag. Serieus, je hebt met een jongen lopen bekken en je denkt oh Matthy is toch gek, hij haalt me wel op?" Spuwt hij me verwijtend toe. 

"Ik..-" Ik val stil in het midden van mijn zin. Ik had niet verwacht dat Matthy zo zou doen. Mijn hart gaat wild heen en weer en mijn zicht wordt steeds waziger. Ik heb mijn emoties helemaal niet meer onder controle. 

"Ik wat?" Zijn stem is kil en het laat me verschrikkelijk voelen. Ik had niet verwacht dat hij zó zou reageren.  

"Ik heb met niemand gezoend." Zeg ik uiteindelijk met een trillende stem. 

"Nee die tong is vanzelf in zijn mond gekomen." Zegt hij oogrollend. Hij lijkt niet naar me te luisteren en het frustreert me mateloos. Als hij nu gewoon luistert naar wat ik zeg zijn al deze emoties niet nodig.

"Weetje Isabella, ik dacht echt dat wij...-" Matthy begint weer vol woedde en ik kan het niet meer aan. Ik wil niet dat hij me zo naar beneden haalt door iets waar ik geen invloed op heb. 

"De foto is van 2018." Roep ik hard, zodat ik hem onderbreek. Pas dan lijkt Matthy eindelijk naar mij te luisteren.

"Wat? Hoe? Je had toch die jurk aan?" Het ongeloof is in zijn stem te horen.

"Rachel heeft die jurk voor mij uitgekozen. Ze stond erop dat ik hem aan deed. Ik snap nu waarom." Zeg ik zuchtend. Ik voel me zo ongelofelijk dom, Rachel heeft me opnieuw genaaid. Ze heeft die foto gemaakt in 2018 en letterlijk tot het juiste moment gewacht om hem te gebruiken. Toen ik dacht dat we afgelopen vrijdag nog gezellig vriendinnen waren, was zij al bezig met een revenge plan.

Bij het horen van de naam Rachel verzacht Matthy zijn gezicht gelijk. En voor ik het überhaupt kan beseffen wat er gebeurd word ik in een strakke omhelzing getrokken. Ik knuffel hem terug en hij begraaft zijn gezicht in mijn haar.

De koude jongen van net lijkt verdwenen. "Ik dacht dat ik je kwijt was." Zijn stem klinkt gebroken en alle emoties die hij net verborgen hield komen er nu in één keer uit. 

"Sorry." Zeg ik zacht, terwijl ik met mijn hand over zijn rug beweeg. 

"Nee ik moet sorry zeggen. Ik liet je niet eens uitpraten." Hij duwt me nog strakker tegen zich aan. Waardoor de vlinders gelijk weer wild heen en weer in mijn buik vliegen.

"Het maakt niet uit. Het is nu weer goed toch?" Vraag ik hem, waardoor Matthy een instemmend geluid maakt. 

"Gelukkig, want ik wil jou ook echt niet kwijt raken." Zeg ik glimlachend, terwijl ik een kusje in zijn nek geef. 

Hij trekt zich na een tijdje los uit de knuffel en probeert onopvallend de tranen uit zijn ogen te vegen. Ik smelt bijna bij het aanzicht, waar heb ik een schatje zoals hem aan verdiend. 

"Sorry van Rachel. Ik schaam me echt kapot. Ze heeft al zoveel voor ons verpest." Ik voel hoe mijn wangen rood worden. Hij moet echt denken dat ik een achterlijk wicht ben, stel je vind iemand leuk en krijgt dan al dit gezeik er ook nog eens bij. 

"Ies, jij kan daar niks aan doen." Zegt hij geruststellend. 

"Alsnog, ik voel me echt verschrikkelijk." Beken ik. Ook het feit dat heel Nederland nu denkt dat ik een vreemdganger ben. Als ik Rachel zie dan maak ik haar dood. Wat een schijnheilig kutwijf. Ik kan niet geloven dat ze dit allemaal doet, en voor wat? Om mij kapot te maken? Als zij mij niet kan krijgen, dan kan niemand dat? 

Had ik haar gister maar wel in elkaar geslagen, misschien was het dan anders. 

"Dat is nergens voor nodig. De enige die zich verschrikkelijk zou moeten voelen is Rachel zelf." Matthy zet een stap naar me toe en drukt een kusje op mijn voorhoofd. Ik kijk naar hem op en als onze ogen zich in elkaar haken voel ik gelijk de kriebels in mijn buik. 

Aan zijn blik te zien denk hij hetzelfde en voor ik het doorheb drukt hij zijn lippen tegen die van mij. Ik beantwoord zijn zoen gelijk en sla mijn armen om zijn nek heen. Matthy zet zijn handen op mijn heupen en ik voel de vlinders wild door mijn buik vliegen. 

Onze zoen wordt steeds intenser en ik zet mijn handen in zijn haar, terwijl hij die van hem langzaam naar achter laat gaan. Ik druk mezelf nog dichter tegen hem, waardoor hij de ruimte krijgt om zijn handen op mijn kont te zetten.

Met onze lippen nog steeds met elkaar verbonden tilt hij me op en ik wikkel mijn benen gretig om zijn middel heen. Als hij mij met mijn rug tegen de muur duwt trek ik mijn lippen los van die van hem. Beledigd kijkt hij me aan, waardoor ik het niet kan laten om te giechelen. Door mijn lach begint hij ook te grijnzen. Hij drukt een kort kusje op mijn lippen. 

"Ik hou van je." Zegt hij liefdevol. 

Mijn ogen worden groot en pas dan lijkt hij zich te beseffen wat hij zojuist tegen mij gezegd heeft. Ik voel hoe mijn maag zich omkeert en ik zenuwachtig begin te worden. 

Waarom moet hij alles weer verpesten? 

~A/N~

Hey Lezerinnen,

Stel ik plaats een hoofdstuk zonder cliffhanger 🥸 

Maaar natuurlijk laat ik mijn lieffie Ies niet vreemdgaan. Zoals sommige al hadden geraden het was Rachel 🤢 Ik heb in hoofdstuk 20 al dit zaadje geplant hahaha. 🤑 En er zitten nog meer zaadjes verstopt die uit gaan komen 🌱 Sommige zaadjes wachten al meer dan 20 hoofdstukken tot hun tijd daar is :( Arme zaadjes... 

En jongens lovebombing, terwijl een jongen geil is, is altijd een slecht teken. Meestal menen ze het dan niet echt 🙁 Arme Ies

Laat me weten wat jullie van dit boek vinden. <3

En wat denken jullie wat er nog gaat gebeuren? 

Vergeet ook zeker niet te stemmen.

Kusjes xxx Sal