Droomvrouw [Matthy]

Hoofdstuk 19; Ontslagen

Ik haal nog een keer diep adem voordat ik mijn voordeur open. Het is momenteel vrijdag en ik heb Rachel bij mij thuis uitgenodigd om te praten over wat er vorige week gebeurd is. Ik heb Matthy beloofd dat ik Rachel ontsla als mijn manager.

Ik weet dat het hard is, maar ik heb er over na gedacht en het is wel het beste. Ook voor mijn eigen groei denk ik dat het beter is als ik Rachel uit mijn leven zet.

"Heyy Ies." Begroet Rachel me enthousiast als ik de deur open. Met een glimlach omhels ik haar, terwijl ik haar terug begroet.

Ik heb het gevoel alsof ik moet overgeven van de zenuwen. Ik ben zo slecht in dit soort gesprekken. Ik wil niet dat onze vriendschap hierdoor kapot gaat, als vriendin is ze echt geweldig, maar als manager niet echt.

"Dankje dat je wou komen." Zeg ik glimlachend. Ik doe een stapje opzij zodat ze naar binnen kan lopen. Ze trekt haar jas en schoenen uit en ik probeer in mijn hoofd nog een keer door te nemen wat ik allemaal wil zeggen.

Ik heb heel misschien met Matthy precies geoefend wat ik allemaal tegen haar moet zeggen. Ik hoop dat ze daardoor niet te boos is en nog vriendinnen wilt blijven.

"Wil je wat te drinken?" Vraag ik haar, terwijl we samen de keuken in lopen.

"Munt thee?" Ik knik en zet twee thee glazen op het aanrecht. Rachel gaat tegenover me op een van de bar stoelen zitten en kijkt toe hoe ik de waterkoker vul.

"Dus, ik neem aan dat je het wilt hebben over vorige week." Begint ze voorzichtig.

"Ja, ik denk dat we het daar zeker over moeten hebben.'' Ik pluk wat takjes munt en stop deze in de thee glazen.

"Ies, ik heb al gezegd dat het me spijt. Het had nooit zo ver mogen komen. Ik bedoelde het niet zo."

"Hoe bedoelde je het dan?" Ik kijk naar haar op en ze richt haar blik op de theeglazen.

"Ik ben gewoon bezorgd om je. Ik wil gewoon niet dat je weer hetzelfde type hebt als met je vorige relaties had."

"Dus jij denkt dat hij hetzelfde type is?" Vraag ik, terwijl ik tegen het aanrecht achter me aanleun.

"Het zou me niet verbazen. Maar jij kent hem het beste. Wat denk jij?" Vraagt ze mij.

Ik haal mijn schouders op. "We vinden elkaar echt heel leuk en tot nu toe heeft hij nog niet echt bezitterig gedaan."

"Maar je twijfelt, er is dus wel wat gebeurd." Stelt ze, waardoor ik het niet kan laten om mijn ogen naar haar te rollen.

"Dit is precies de reden waarom ik dit gesprek wil beginnen. Ik kan voor mezelf uit kijken. Ik heb jou niet nodig om me te bewaken als één of andere moeder. Het is natuurlijk lief dat je bezorgd bent, maar ik heb al meermaals gezegd dat ik het niet wil. Ik heb niet om je mening gevraagd en zeker niet op zakelijk vak over hem."

Rachel kijkt me met gefronste wenkbrauwen aan. "Dus je vind hem echt leuk?"

"Ja en hij mij ook. Ik heb me nog nooit zo gevoeld bij iemand."

"En hij is lief voor je?" Ik knik als antwoord op haar vraag. Rachel staat op van de bar stoel en loopt om het kookeiland heen naar me toe.

Nog voor ik het doorheb slaat ze haar armen om me heen. Een beetje onwennig knuffel ik haar terug.

"Dan ben ik blij voor jullie." Stelt ze, maar ondanks alles komen haar woorden niet oprecht over. Het voelt gespeeld en ik krijg een naar onderbuik gevoel.

Gelukkig slaat de waterkoker af en heb ik een reden om me uit de omhelzing te trekken.

Pas als we aan de keukentafel zitten met beide een glas thee voor ons, durf ik het echte gesprek te beginnen. Waarom is een slecht nieuwsgesprek altijd zo moeilijk?

"Rachel, ik denk dat het beter is als ik een ander management zoek." Beken ik in één keer tegen haar, zonder het in te leiden. Dit ging niet zoals ik had geoefend.

Ik zou het langzaam zeggen zodat Rachel eraan kon wennen. En zeker niet in één adem. 

"Oh." Zegt Rachel verward. "Waarom?" 

"Ik denk dat we gewoon andere ideeën hebben voor de toekomst van mijn YouTube. Vooral als ik irrelevant word dan heb ik niet veel behoefte om dat omhoog te krikken met reguliere media." Zeg ik zuchtend, terwijl ik de munt blaadjes plat druk in mijn glas. 

"Ik snap het, we blijven toch wel nog vriendinnen?" Zegt ze rustig en kalm.  Ik had veel verschillende scenarios bedacht, hoe ze zou kunnen reageren, maar dit niet. Ik had verwacht dat ze boos zou worden smeken om nog een kans, alles doen om me op andere gedachten te laten brengen. 

Misschien dat ze zelf ook inziet dat het beter is?

"Natuurlijk." Ik kijk haar onderzoekend aan, maar op haar gezicht is niks af te lezen. Ik had verwacht dat ze zwaar gekwetst zou zijn. Waarom krijg ik een naar gevoel in mijn onderbuik? Zijn het nog de zenuwen van dit gesprek?

"Je kijkt verbaasd." Merkt Rachel van tegenover mij op. 

"Ik had gewoon verwacht dat je anders zou reageren." 

"Dat is zeker van hij tegen je gezegd heeft. Ies, ik snap het. Je moet voor jezelf kiezen en ik vind het belangrijk dat onze vriendschap nog stand houdt. Ik zou wel kunnen proberen om je op andere gedachten te brengen, maar je hebt je keuze al gemaakt." 

"Dankjewel, dat je me begrijpt." Ik glimlach naar haar. 

"Tuurlijk Ies, laten we het een andere keer contractueel in orde brengen." Ik knik als antwoord op haar voorstel. 

"Wat denk je, zullen we vanavond weer een keertje uitgaan? We zijn al zo lang niet meer samen de stad in geweest." 

Eigenlijk is uitgaan wel het laatste waar ik zin in heb. Ik hoopte dat Matthy misschien langs kon komen en we samen iets konden doen. Maar ik voel me schuldig om nee tegen haar te zeggen, dit is wel het minste wat ik kan doen na dat ik haar heb ontslagen. 

"Ja klinkt leuk." Lieg ik met een neppe glimlach. 

~A/N~

Beste Lezerinnen,

We hebben de 8k ahhhh elke keer dat ik update is het weer meer!!! Ik ben zo dankbaar :) We hebben ook de 400 stemmen in totaal 🥹

Wat vinden we van Rachel? 🤔

En wat vinden jullie van het verhaal tot nu toe? Misschien jullie iets? Of willen jullie iets er nog graag in zien? 🥸

De volgende komt weer bij de 30 stemmen :)

-XXX Sal