Droomvrouw [Matthy]

Hoofdstuk 22; Taxi Matthy

Als ik de blonde jongen mijn kant op zie komen lopen vlieg ik gelijk op hem af. "Dankje, dat je gekomen bent." Zeg ik, terwijl ik hem in een knuffel trek.

"Altijd." Hij knuffelt me terug. "Gaat alles goed? Heeft iemand je lastig gevallen?"

"Nee alles gaat goed." Ik trek me terug uit de knuffel en druk een kusje op zijn lippen. Hij ziet er zo ongelooflijk knap uit. Als we hier niet midden op straat stonden, dan had ik hem gezoend.

"Je bent echt mooi." De woorden waren mijn mond uit, voordat ik er over na kon denken. Mijn filter is door de drank compleet verdwenen.

Ik zie hoe zijn wangen roder worden, door mijn complimentje en een beetje ongemakkelijk schraapt hij zijn keel. Hij is echt zo schattig.

"Dus zullen we gaan?" Vraag hij aan mij, waarna ik knik. We lopen samen richting zijn auto, die half op de stoep geparkeerd staat.

Hij houdt het portier voor me open en als ik ingestapt ben gaat hij zelf aan de andere kant zitten.

"Dus waar ging jullie ruzie over?" Vraagt hij, terwijl hij weg rijd richting mijn huis.

"Onzin, ze heeft dus een open relatie met haar vriend. Maar eigenlijk wilt ze dat niet en ik noemde haar dom. Toen raakte het een beetje verhit." Leg ik aan hem uit.

"Ies, ik zeg je eerlijk. Je kan beter ook geen vrienden meer met haar zijn. Als ze je achter laat in een club, terwijl je al gedronken hebt. Het maakt niet uit hoe boos je bent, dat doe je niet."

"Ik weet het." Een diepe zucht verlaat mijn mond. "Het is gewoon moeilijk om te bevatten ofzo, vroeger was ze echt niet zo. Moet ik haar dan laten vallen nu ze in een mindere periode zit?"

"Ze laat jou vallen, alleen in de club. Ies ik meen het, je moet stoppen met excuses te vinden voor haar. Voor je het weet brengt ze het te ver."

"Mhm problemen voor later." Zeg ik, terwijl ik mijn hoofd tegen het raam leun. "Je blijft vanavond toch wel bij me slapen?" Ik kijk hem voorzichtig aan en zijn ogen gaan kort van de weg naar mij.

"Wil je dat?" Vraagt hij verbaasd.

"Nee ik vraag het om vervolgens nee te zeggen." Door mijn sarcastische opmerking zie ik hem zijn ogen rollen. Ik zie dat hij twijfelt, wilt hij niet samen slapen?

Ik begin me ineens heel onzeker te voelen.

"Tenzij je niet samen wilt slapen." Begin ik voorzichtig.

"Jawel heel graag, maar zeg je het niet alleen omdat je alcohol op hebt?"

"Nee, ik wil het al langer, maar jij moet het vragen. Ik ga het niet opperen." Floep ik eruit.

"Ik vraag juist het juist niet omdat jij het graag op je eigen tempo wilt doen. Ik wil me niet tot je opdringen." Door zijn woorden voel ik hoe mijn hart verwarmd. Waar heb ik hem aan verdiend.

"Dus je komt mee?" Vraag ik hoopvol.

"Tuurlijk." Hij glimlacht naar me en tevreden kijk ik weer uit de raam. Er valt een comfortable stilte tussen ons en ik voel hoe mijn gedachten alle kanten opgaan door de alcohol.

"Weetje." Begin ik voorzichtig, waardoor Matthy kort van de weg weer mijn kant opkijkt.

"Hmm?"

"Eigenlijk veranderde alles toen de vuurnatie aanviel." Zeg ik, waardoor een diepe zucht zijn mond verlaat. Ik kan het niet laten om te giechelen door zijn reactie.

~

Ik laat mezelf met mijn kleding nog aan op mijn bed vallen. Mijn voeten bungelen bij het uiteinde. Ik had hier zo naar verlangt. Ik hoor hoe Matthy achter me aan de slaapkamer in komt gelopen.