Başımdaki ağrı ile gözlerimi açtığımda ne olduğunu anlamaya çalışıyordum, en son Rosé'nin yanına gidiyordum...
Başımda dikilen Madam Pomfrey'i gördüğümde hastane kanadında olduğumu anladım, "Madam?" Ona seslendiğimde hızlıca başını bana çevirdi.
"Ophelia uyanmışsın!" Neden burada olduğumu anlamaya çalışırken elimi başıma götürdüm.
"Bana noldu?"
"Vücudun bitkin düşmüş, seni birkaç gündür kötü görüyordum zaten Ophelia. Sağlıklı bir yaşam için vücuduna ve kendine dikkat etmen lazım." Yatakta doğrulduğumda duvardaki saate bakmaya çalıştım ama etraf çok karanlıktı.
O da bunu anlamış olacak ki, "Çoktan gece oldu tatlım, sağlığını geri kazanmanı sağlayacak iksir verdim bu yüzden uyku yapmış olmalı." Elini alnıma koyup başka bir şeyim olup olmadığına baktı.
"Şimdi sabaha kadar dinlen, ben seni ve diğer hasta arkadaşını kaldıracağım." dedi.
"Diğer arkadaşım?"
"Yan yatakta, bir şeye ihtiyacın olursa yanıma gelmen yeterli çocuğum, iyi uyu." Başka bir şey demeden gittiğinde kafamı arkama yasladım.
Buraya nasıl geldiğimi düşünürken aynı zamanda günler sonra vücudumun iyi hissetmesine sevindim.
Biraz acıktığımı fark ettiğimde gece olduğu için yemek bulamayacağım gerçeği yüzüme çarptı.
Gerçekten hayatta görülen en şanssız insan olabilirim!!
En azından su içebilirim diye yanımdaki masaya döndüğümde bardağa su koydum ve içtim.
Dudaklarım kurumuştu ama su ile ıslandığı için biraz da olsun düzelmişti. Cüppemin içinde çikolatamın olduğunu hatırladığımda kaşlarımı heyecanla kaldırdım.
Cüppemin karşıdaki askılıkta asılı olduğunu gördüğümde gitmek için ayakkabılarımı ayağıma geçirdim ve askılığa doğru ilerledim.
Sallanarak yürüdüğümde kendi kendime eğleniyordum, saçlarımın bir o yana bir bu yana gitmesi beni eğlendiriyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(luna'nın yürüyüşü gibi ama daha sakin)
Askılığa geldiğimde elimi cüppeme attığımda çikolataya arıyordum, elime farklı bir şey geldiğinde çıkardım ve baktım.
Bir kutu olduğunu gördüğümde ne zamandır burada olduğunu düşünüyordum, tam kutuyu açıcakken kısık bir ses, "O benim cüppem." dedi, Utançla kutuyu yerine geri koydum.
"Üzgünüm, fark etmemişim." Cüppenin Gryffindor amblemini gördüğümde en başından nasıl görmediğimi düşünüp kendime kızıyordum.
Gerçek, kendi cüppemin cebine elimi soktuğumda çikolatamı aldım, elimle kendime azcık kırarken özür amaçlı diğer çocuğa da biraz kırdım.
