Sıfırdan bir aşk yeşerecek.Aşk çiçeği iki gönlün ,iki ruh ikizinin birbirini bulmasıyla kış ayında canlanacak. Karahan ve Dönüşün üniversite son sınıfda bir yanlış anlaşılma sonucu arkadaşları tarafından yakıştırılmasıyla başlar.
Bu bölümde baş roller Karahan ve Dönüşün geçmişine bir yolculuk yapmak istedim. Ben duygusal bir kişiliğe sahip im diyorsan mendilini hazırla çünkü biraz ağlaya bilirsin 🤧 "Hepimizin kalbi kırık bu hayatta ama şunu unutmayın ki sizin sitem ettiğiniz hayat belki başka bir insanın hayalidir. 💞" Döne gül Elmas KARAHAN: Karahan 02/04/2000(Şubat'ın dördünde ) tarihinde Hatay, da dünyaya gözlerini açtı .Normalde bir bebek doğduğu zaman ağlar ama Karahan o gün ağlamadı. Kimse bilmezdi bundan sonraki zamanlarda dökeceği göz yaşları için sakladığını. Karahan büyüdü. Tam 5 yaşına geldi. Bir çocuğun yaşaya bileceği en kötü şeyi yaşadı. Karahan 5 yaşında öksüz kaldı ve şu an yirmi dört yaşında.Sanmayın annesi öldü,toprak oldu, Allah,a kavuştu . Annesi Karahanı bir adama değişti. Canın parçasını bir adama tercih etti. Adam dediğime bakmayın kendisi kansızın biri olur. O zamandan sonra Karahan annesini ne gördü nede konuşdu. Görse neder,daha doğrusu annesi nasıl karşısına çıkabilir onu düşününüp durdu. Kimi çocuklar vardır acıyla harmanlanır işte Karahan da o çocuklardan biri. Karahan 20 yaşına kadar babasıyla yaşadı. Babası da ona çok iyi davranmadı. Her konuda onu suçladı,sinirini ,hırsını Karahan dan çıkarırdı. Her gün okuldan sonra eve gittiğinde babası tarafından kötü sözlere marus kaldı. Her gece yorganın altında sabaha kadar sessizce ağladı. Kimi zaman gözyaşları iğne oldu kalbine saplandı kimi zaman pansuman oldu yarasını iyileştirdi. Karahan enson içki ve sigara kullanmaya başladı.ilk içkisini içtiğinde daha çok küçüktü,6 yaşındaydı. Kim ona "neden içtin ki? Daha çok küçükmüşsün."diye sorduğu zaman "hayat bir insanın üzerine fazla gelirse tek çözümü bunda buluyor" derdi. Kim onun karşısına çıktıysa kanayan yarasına tuz bastı, kimileri yarayı genişletti, kimileri ise önce güvenini kazanıp sonra onu dipsiz bir kuyuya hapsetti. Şimdi ise Karahan karanlık ve dipsiz kuyunun ta kendisi. Karahan çok küçük yaşlarda güven duygusunu yitirdi. Babası tarafından terk edilmedi, babası onu korudu kolladı lakin hiç sevmedi,sevdiysede bunu göstermedi. Sorsanız "bu hayatta kimden vaz geçmessindiye " düşünür,ama sonunda"babam" der. Bu dediğine kendisi bile inanmazken diyer insanların buna inanmasını bekler . Karahan babasından nefret ederken ondan nefretini gizledi. Sevmese de seviyorum dedi. Hiçbir zaman içinden geçenleri haykıramadı.Daha doğrusu gizlemek zorunda kaldı. ilk okul ve orta okulda oldukça başarılı oldu fakat lise için aynısını söylemek yanlış olur. Dersleri bir anda düştü, kendini derslerden uzaklaştırdı ama buna rağmen iyi bir üniversite kazandı ve şu an hayallerinin peşinden koşuyor. Babasına rağmen ama kalbinde kanayan yarasına, içinde anne diye ağlayan çocuğa rağmen insanların yüzüne gülüyor ama içindeki acıyı saklayamıyor . Karahanın asla unutamadığı (büyüdüğü )an:(😭😭😭 Karahan dan anlatım:(🥲 Sabah uyandığımda içimde bir fırtına kopuyordu. Hani derler ya çocuklar hissederler diye aynen bende öyle oldum. Yataktan kalktım ve kahvaltı için hazırlandım. Salona geçtiğimde babam sinirden dizini sallıyor ve sağ elinde bir kağıdı yok etmek istercesine sıkıyordu. Babaannem ve anneannem ben daha çok küçük yaşdayken ölmüşler. Şuan Gaziantep,deydik yani annemin memleketinde. Babam Osmaniye li. Annem için memleketini arkada bırakıp ta buralara kadar gelmiş. Şu anda büyük bir ihanet yumağının içinde olan babam bu yumağın tek sorumlusu olarak beni görüyordu. Annem babamı terk ederken bıraktığı mektupta şöyle yazıyordu "Sevgili Burak Beni anlamaya çalış. Ben anne olmaya henüz hazır değilim. Soracak olursan neden Karahana beş yaşına kadar bakdın diye emin ol seni düşündüğüm den. küçüktü ve sen zorluk çekersindiye sana kıyamadım. Şu anda sana bu mektubu seni seven bir kadın olarak veya Karahanın annesi olarak değil bir başkasının kadını olarak yazıyorum. Bu ailenin bu durumda olmasının tek sorumlusu var oda Karahan dan başka biri değildir. Sevgilerle Meryem " Beni ve babamı yaşarken toprağa koyan 62 kelime oldu. Babam o gün birtek annemi kaybetti ama ben hem annemi hem babamı kaybettim. İşde ben tam o gün büyüdüm.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dönüş: Dönüş 03/10/2002 (Mart,ın onunda) dünyaya geldi. Annesinin anlatımına göre doğması gereken zamandan 3,4 saat sonra doğmuş. Annesi sancılanmadığı için doktorlar suni sancı vermişlerdi. Kimse anlamamış Dönüşün dünyaya gelmek istemediğini. O andan beri biliyor gibi ne kadar çok acı çekeceğini. İleride yetim, öksüz kalacağını. Yalan,kin ,nefret,aldatma,üçlü ilişki ve daha fazlası. Dönüş bu acılar içinde harmanlandı, büyüdü,serpildi.Doğduğu günden beri hayatı yalanlarla çevrili bir çocuk oldu. Hayatına kim girdiyse,kime güvendiyse, kime kardeşim dediyse ilk onlardan hançer yedi. 4 yaşında da babasından yani "kahramanım" dediği kişi tarafından sokağa atıldı, hayatındaki en derin yarayı aldı .Bunun tek bir sebebi vardı oda sinirini bastırmak için elini yavaş yavaş yumruk yapıp açmasıydı. Neye sinirleniyordu biliyormusunuz,durun ben söyleyeyim size haksızlığa, şiddete,yalana herşeye komik gelecek ama kendine en çok da kendine karşıydı öfkesi. Annesi babasına yalvardı ve annesi sayesinde geri eve alındı. Tam o an Dönüş yağmurun altında ıslanırken hayatındaki ilk canı yani babasını toprağa gömdü. Hani insan sevdiği birini gömerken ağlar en azından gözleri dolar ama o an Dönüş büyüdü. Bir dakika içinde olgunlaştı. Babasını gömerken gözleri bile nemermedi. Taş kalpli derler ya aynen Dönüş de öyle oldu en azından öyle sandı. Hayatı boyunca başkalarının yaralarını sardı. Bu arada kendi yaralarını görmezden geldi. Kendi yarası ne kadar arttı ve kanadıysa o kadar insanlardan uzaklaştı ama bir o kadarda bağlandı. Herkesin ağlamak için bir yeri vardır Dönüşünde ağlama yeri toalet. Şaka gibi ama evet. Dönüş her gün toalette gizliden göz yaşlarını içine akıttı. Her göz yaşı asit damlaları gibi kalbini parçaladı. Kimi insanlar vardır ya kötülerin iyi olmasını bekleyen işte Dönüşde o insanlardan biriydi ama artık biliyor ki kalbinde kötülük yeşermiş bir insan her zaman kötü kalır. Dönüş,ün asla unutamadığı (herkesin maskesini gördüğü) an 🥺🥺🥺 Dönüş'den anlatım:(😔😔 Akşam yine geç uyumuşdum. Sabah uyandığımda saat on ikiyi geçiyordu. Her gün olduğu gibi yine kaos dolu bir sabaha uyanmıştım. İçimden söverken bu sefer sesin evden değilde bahçeden geldiğini farkettim. Salonun penceresinden dışarıya baktığımda babam ennemle konuşuyorlardı. Arada sesleri yükseliyordu ama olsun her zamanki hâlleri diyerek önemsemedim. Bir anda babamın anneme bağırdığını duydum. Pencereden dışarıya baktığımda babam annemin saçından tutup merdivenlerden sürükleyerek eve kadar getirdi. Annemle babamı ayırmak istedim ama daha çok küçük olduğum için bütün çabalarım nafileydi. Gözlerimin önünde annemi bayılana kadar babam tarafından dövüldü.Arada hızını alamayan babam beni de dövdü. En son hatırladığım annemin yüzü yara bere içinde yerde yatıyor ,ben ise yerde bacaklarımı bile oynatamıyordum. Babam bana bakarak "BÜYÜYÜNCE GEÇER" dedi. İşde ben o gün babamın gerçek yüzünü gördüm ve benim için o an bitti. Şimdi büyüdüm ama hem öksüz hem yetim kaldım...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
