"Elbete "dedim ısrar etmek istemedim belliki babasıyla ilgilide iyi anıları yoktu .
O sırada sesler kesilmişti ne annemin sesi geliyodu nede polislerin sonra birden pat diye yekta içeri girdi .
"Abi noldu "diye sordu ilay.
"Konuştuk kaderin burda olmadığını söyledim en başta biraz kavga çıktı sonra konuşarak halledildi."
"Ya sen ruh hastamısın ne demek kader burda yok tam burda karşında duruyo ya görmüyomusun sen ".
"Sen o çeneni kapatmaycakmısın artık "
"Hayır kapatmıycam sen beni bu lanet yerden azat edene kadar çenemi falan kapatmıyorum ben"
Önce sinir bozukluğuyla güldü sonra bana baktı ve konuşmaya başladı.
"O güzel mavi gözlerinin oyulmasını istermisin ?"
Beni aklı sıra tehdit etmeye çalışıyordu .Bende onun gibi aynı sınır bozukluğuyla gülerken ona döndüm.
"Çok merak ediyorum oysana"
Bu halime şaşırmamıştı eh oda az çok beni tanımıştır mesela daha yeni kasıklarına attığım tekmeden benim nasıl bir psikopat olduğumu anlamıştır .
"Pekayla bırakın kavgayı şimdi napıcaz onu konuşalım". dedi ilay
"Ne neyi konuşucaz lan ben nereye düştüm " diye sitem etmeye başlıycak noktaya gelmiş oldum artık yekta bey sayesinde .
"Daha hiç bişey görmedin bunlar sadece başlangıç"
"Ha bide bunun sonrası var yani " diye sordum yektaya dönerek o ise bana bakmıyodu .
Yekta bu dediğimi umursamadan konuyu değiştirdi .
"Hazırlanın çıkıyoruz ."
"Nereye çıkıyoruz tam olarak "dedim bu sefer sesimde hem sinir hem üzüntü hepsi karışmıştı artık yekta denen hödüğün suratına bir yapıştırsamda bu sinirim geçmezdi .
"Çabuk olun"diyerek konuyu geçiştirdi ve odadan çıktı kaderle baş başa kalmıştık .
"Benimle gel " dedi ayağa kalkıp tam karşımızda duran kıyafet dolabını açıp içinden kırmızı dekolteli bir elbise çıkardı ve elimde tutuşturdu.
"Bu gece bunu giyeceksin kader "
Hem elbiseye hemde ilaya bakıyodum gerçekten bunumu giyecektim elbise olduğu bile belli olmayan ve dekoltesi abartılı bir şekilde açık olan bu elbiseyemi giyecektim hem ayrıca elbise o kadar kısaydıki her an oturup kalktığımda kalçam görünebilirdi .
"İlay bak bir an önce burdan gitmem gerekiyor annem mahvolmuş durumdadır onu öylece bırakamam onun en hasas noktası benim eğer bana bişey olursa annem biter anlamamıyomusun "
İlay önce bana baktı ve derin bir nefes verdi.
"Merak etme kader bu geceden sonra özgürsün "
Sanki sesinde hiç anlayamadığım bişey daha vardı ama şuan ilayla burda oturupta dertleşmenin vakti değildi çünkü konu annemdi ve konu annem olunca gözüm asla hiç birşey görmezdi .
"Peki nereye gidicez "
"Gidince görürsün hazırlan hadi "
İlay odadan çıkınca elimdeki kırmızı dekolteli elbiseyi sinirle yatağa attım ve düşünmeye başladım .
Ne yapacaktım onlarla gitip her ne olduğunu öğrenicekmiydim yoksa burda durup kaçmanın bin bin türlü yollarınımı düşünücektim .
Artık ne yapmam gerektiğini bilemez haldeydim hayat artık beni öyle çok yormuştuki darbe bile işlemiyodu .
Dertli dertli iç çektim .
"Eğer beni yazan bir yazar olsaydı büyük ihtimalle o bile bu hayatımın gidip gelişlerinden ve başıma gelenlerden artık ilallah ederdi ." Artık ne dediğimi bile bilmiyor saçmalıyordum .
Artık Çok fazla zaman kaybetmek istemeden birinci seçeneği seçip her ne oluyorsa öğrenicek sonra eve ve anneme kavuşcaktım .
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Selam şeker boncuklarım yine gizem dolu bir bölümün daha sonuna geldik .
Sizce kader ilay ve yektayı neler bekliyor .
Ve son soruSizceserdar kaderin karşısına dahamı çok çıkacak yoksa yediği kafa darbesinden sonra korkuyla yerindemi duracak .?
Şimdilik benden bu kadar 16. Bölümü hemen yazmayı düşünmüyorum uzun bir bölüm olucak şimdiden gelicek bölüm için papatya çaylarınızı alın .).)
