Günler birbirini kovaladı durdu ve o gün geldi çattı .1 haftadır sıklıkla yektayla yazıp duruyorum o ise azda olsa soğuk cevaplar veriyordu .Geçenlerde ona ayağımın çarpmasıyla üzerine düşüp kırdığım kapıyı atmıştım güldüğüne o kadar emindimki ben bile yerde bir 15 dk kalmış öylece kendime gülüp duruyodum. Okulda bile oldukça yanına geliyor farklı şeylerden konuşuyodumda nafileydi o bana hiç pas vermiyodu hatta dün yanına gittip oturduğum gibi ordan kalkmaya başladı . Benden tiksindiğini bile düşünmüştüm o gün ama vazgeçmiycektim çünkü ben kader zaraydım . Odama girip bugünkü balo için elbise bakıyordum ama kıyafetlerimin hiç biri uygun değildi .
"Madem uygun kıyafetimiz yok bizde yaparız."
Hemen dolabın ucundaki siyah elbiseyi alıp bir baktım napabilirdim acaba elbise fazla uzundu hemen makası alıp dizime kadar kestim ve elbette biraz dekor önemliydi hemen masamın üzerindeki kutudan incileri çıkardım ve teker teker dikmeye başladım .Dikerken ha bire parmağına battığı için biraz uğraştırdı ve sonunda bitirdim. Saate bakmaya yöneldim ve saat 18:10 çok geç kalmıştım hemen kıyafetimi üzerime giyip saçlarımıda açıp çeki düzen verdim ve artık gitmeye hazırdım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Annem hoşçakal diyip evden çıkmıştım ve o an aklıma yekta geldi acab gelişimiydi çünkü o gün sorduğumda bakarız demişti hemen telefonu açtım ve ona yazmaya başladım .
Selam bugün büyük gün , gelicekmisin".
Bekledim bekledim ama hala cevap gelmedi .
"Acaba arasam mı ?"
"Saçmalama kader kimliğinimi ortaya koyacaksın sakın aklından bile geçime".
Tüm bu şüphelerimi bir kenara bırakıp yektanın baloya geleceği umuduyla çıktım.
____________________________________________
Balo salonuna gelmiştim gülüşen ,aşk yaşayan ,dans eden bir sürü benim yaşımda gençler vardı ama gözlerim tek bir kişiyi arıyordu yektayı telefonda bakarız demişti acaba o bakarız hayır anlamındamıydı. Ben bunu düşünürken ışıklar kapandı ve salonun içine beyaz zarif bir ışık yaygın oldu ben daha ne olduğunu anlamadan kolumda bir el hissetim o el beni kendine doğru çekip belimi kavramıştı gözlerimi dahada açarak baktığımda karşımda yekta duruyordu. siyah takımıyla ve yeşil gözleriyle olabildiğince çekici görünüyodu . Bi anda elimi omuzuna attıp beni kendine doğru dahada çok çekti kalbimin durmak üzere olduğunu hisediyorum alnımdan kaynar teller akıp duruyodu elini belime yerleştirdi ve bizde salondaki herkes gibi dans etmeye başladık o sırada kulağıma doğru eğilip Bi şeyler söyledi.
"Şimdi salondan çıkıçam arkamdan gel."
Ben ise affalamış az kalsın şuracıkta bayılacak gibiydim şuan yektayla dans ettiğimize bile inanamıyacak kadar afalamıştım ve öylece gözlerine bakakalmıştım .
Kolumu dürtü..."kader ben çıkar çıkmaz peşimden gel".
Ben ise daha yeni kendime gelmiş yektanın neden bahsettiğini anlamıştım . Kafamı sallayarak tamam işareti yaptım o ise hemen yanımdan uzaklaştı bi süre sonra bende peşinden gittim.
Dışarı çıktığımda soğuk hava beni üşütmüştü ama bu umramda bile değildi hemen bekleyerek arkası dönük olan yektaya doğru ilerledim ve titreyen sesimle konuşmaya başladım.
"Geldim yekta ne istiyosun "?
Yekta bana doğru kızgın bi şekilde döndü ve bileğimi sıkmaya başladı .Bende o anın şaşkınlığıyla ne yapıcağımı bilemeyip acı içinde inledim .
"Ne yapıyosun sen?"
"Senin derdin ne "?
"Seni anlamıyorum yekta" diye fısıldadım acı içinde .
"Hem okulda rahat bırakmıyosun hemde sosyal medyada"
Artık anlamıştım yekta herşeyi öğrenmişti 1 haftadır ona yazdığım o fake hesapı öğrenmişti.
"Kader bana bak" dedi sinirli bir sesle "bundan sonra seni ayağımın altında bile görmiycem yoksa bundan sonrasını böyle ucuz yırtamasın ."dedi ve kolumu öteki duvara doğru ittip sinirli bi şekilde burayı terk etti . Ben ise hem canım hem de kalbim ağrıyarak yere doğru kendimi attım ve ağlamaya başladım hemde kalbim bu sefer gerçekten kırılmıştı.
