THE LOST PURITY

BÖLÜM 24

~~

Bir rüya gördüm!
Hayatımın özeti bir rüya...

~~

**

Tesis için bilgilendirmenin sunulduğu toplantı sorunsuz gerçekleşmişti. Pudra stilettonun mermer zeminde bıraktığı sesler sessizliğe yankı oluyordu.

"Tarafınızdan hazırlanan isimlere davetiniz ulaştırıldı, bir sorun çıkmaması için bu sabah tekrar iletişime geçtim. İsteğiniz üzerine; amacının dışına çıkmayacak şekilde ayaklı kısa aydınlatmalarla taş yolun aydınlatılmasının da sağlandığı bilgisini aldım. Gösteri için her şey hazır Bay Wu."
Mi Hee elindeki iki dosyanın en üstündeki kağıdı mavi dolma kalem yardımıyla kontrol ederken yeni haberleri Wu'ya ilettiğine dair sözlerinin ardından kenarına bir tik bırakıyordu.

Sonraki gece gerçekleşecek etkinlik için Wu yaklaşık iki haftadır günü gününe rapor istiyordu. Asistan organizasyon hakkındaki bilgilendirmenin ardından son olarak toplantı sırasında gelen eşyalar konusunda bilgilendirdi.
"Kuru temizlemeden takımlarınızı aldırdım. Evinize bıraktırmamı ister misiniz?"
Topuktan gelen seslerin aralıkları Wu'nun adımlarıyla orantılı olarak uzayıp kısalıyordu. Yönetici beyaz manşetlerin bitimindeki Maurice Lacroix'i göz ucuyla kontrol etti. Birkaç saat sonra evine geçecekti.
"Kendim halledebilirim Mi Hee."

"Son olarak Bay Wu..."
Asistan duraksadı ve yönetici başını hafifçe kıza çevirdiğinde kızın, dosyaları sıkıca kavradığı gözüne takılmıştı. Sözlerini tamamlamaması açıklayacağı durumdan çekindiğini gösteriyordu. Wu, çalışanının tedirginliğini net bir şekilde seçebiliyordu.
"Söyle Mi Hee."
Durumu netleştirmek adına naif bir sesle yüreklendirdi yönetici.

"Leonardo Garcia..." Duraksadı ve birkaç saniyenin ardından devam etti. "Bayan Wu ile konuşmasında hediyenizden bahsetmiş Bay Wu. Anneniz, Bay Huang ile bir yemek planlamamı istediler efendim."
Duyduğu isimle kalbi tekledi yöneticinin. Annesi için aldığı hediye... O gün anılarından sıyrılıp can buldu. Aklını kurcalayan gizemli gönderi sayesinde(!) annesine Edison'un önerdiği kesim taştan bir yüzük seçtiğini hatırladı. O zaman Leonardo'nun anlık şaşkın bakışlarını fark etmemişti. Tanrı'ya şükürler olsun ki daha sonra yaptığı kusurun farkına varmıştı ve düzeltebilmek adına tekrar iletişime geçmişlerdi.
Bir yüzük...
Wu annesi için -babasına duyduğu saygıdan dolayı- asla tek bir yüzük almamıştı. Bunu annesinin daima ilk günkü yerinde taşıdığı evlilik yüzüklerine saygısızlık olarak düşünürdü. Leonardo ile iletişime geçtiğinde Leonardo'nun varlığının kendisi için bir mükafat olabileceğini düşünmesinin sebebi kesinlikle kendisini bu denli iyi tanıyan birine sahip olmasıydı. Leonardo şimdiye kadarki tüm hediyelerinin adresi olmasa da; Wu ailesinin özel günlerinin tamamında yanlarında olduğundan yöneticinin düşünce yapısını tanıyordu. Bunun sonucu olarak Leonardo, zaten özel olarak seçilen yüzüğe ek olarak aynı kesim, oldukça zarif bir kolyeyi de getirilecekler arasına ekletmişti. Wu geçmiş senelerde Leonardo'nun hayatlarındaki varlığını ve gelişimini düşündüğünde dudaklarındaki gülümsemeye engel olamamıştı.

Fakat aniden düşünceleri şu ana saptı. Bayan Wu, Edison ile bir yemek tertiplemek istiyordu.
Maurice Lacroix'in üzerindeki kol düğmesine giden parmaklarından habersizdi. Derin sesini asistana yöneltti.
"Sonuç?"

"Size bildirmediğim için henüz Bay Huang ile iletişime geçmedim Bay Wu."
Rahatlatıcıydı.

Bu görüşmenin uygun olacağından emin olamazdı. Annesinin isteğinin yerine getirilmesi gerekmesine rağmen model ile geçmişleri akıl kurcalayıcıydı. Annesinin isteğine uysa ve model teklifi kabul etse dahi yemek ikili için zorlu geçecekti.
Edison ile son görüşmesinin üzerinden neredeyse iki hafta geçmişti. Mutlu bir son olmamıştı. Alaycı bir nefes bıraktı sinirle kaşları çatılırken...
"Rezervasyon için nereyi düşünüyorsun?"
Bu kabul ettiğinin göstergesiydi. Herhangi bir şekilde modele yakın geçirdiği bir zamanın kalbi için iyi geldiğini inkar edemezdi. Duygularında, onu bir kez daha görmeyi reddedemeyecek kadar kontrolsüzdü.