BE MINE || Jeon Jungkook ✔️

• 38 •

Nie mogłam teraz przestać o tym myśleć. Ta myśl pojawiła się w mojej głowie wczoraj wieczorem, a teraz nie mogę się jej pozbyć.

Dlaczego zakochałem się w Y/N?

Dlaczego to była ona? To mógł być ktokolwiek inny. Znam mnóstwo innych dziewcząt, ale co sprawia, że Y/N jest bardziej wyjątkowa niż którakolwiek z nich? Nie mogłem pozbyć się tego pytania, ale też nie mogłem uzyskać odpowiedzi.

Myślę, że w pewnym sensie nie da się odpowiedzieć na to pytanie. Ponieważ nie ma odpowiedzi. Nie ma dokładnego powodu, dla którego Y/N jest lepsza od którejkolwiek innej dziewczyny, spośród której mógłbym wybierać.

Mógłbym powiedzieć: „To dlatego, że jest Y/N". Ale to była kiepska odpowiedź. Tak, była Y/N i była dla mnie ważniejsza niż ktokolwiek inny, ale nie kochałem jej dlatego, że jest Y/N.

Ciągle o tym myślałem, nie mogłem znaleźć prawdziwego powodu, dla którego zakochałem się w tej dziewczynie. Ponieważ jest tu dla mnie najdłużej, bo zależy jej na mnie? Nie, to były złe powody. To samo mógłbym powiedzieć o Jiminie. Byliśmy najlepszymi przyjaciółmi odkąd byliśmy młodsi. Zawsze był przy mnie, to nie znaczy, że kocham Jimina.

Z zamyśleń wyrwały mnie drzwi do sypialni, które się otworzyły. Wspomniany przyjaciel stał po drugiej stronie framugi i uśmiechał się. -Co robisz?- Jęknąłem, przewróciłem się pod kołdrę i naciągnąłem prześcieradło na głowę. -Chodź, chodźmy do domu Jina-. Poczułam, jak łóżko się ugina, co oznaczało, że teraz siedzi obok mnie.

– Nie chcę. - Mówię i próbuję go odepchnąć, ale on się nie rusza.

-Y/N tam jest.- Spojrzał na mnie i uniósł brwi, a na jego ustach pojawił się uśmiech.

-Pieprz się.- Położyłem się z powrotem i naciągnąłem kołdrę na głowę, ale Jimin mnie ściągnął.

-Pierdol się razy dwa- Roześmiał się i pociągnął mnie tak, że znów usiadłam. -Tylko Yoongi może to zrobić.- Moje oczy się rozszerzyły, a on zaczął się śmiać.

-Kurwa, wynoś się z mojego cholernego domu, Jimin.- Śmiał się dalej, a ja uderzyłam go w ramię.

-Ow...- Złapał się za ramię i spojrzał na mnie. Uśmiechnęłam się do niego niewinnie, a on złapał mnie za ramię. Wyciągnął mnie z łóżka, a ja zmrużyłam oczy, gdy promienie słońca wpadające przez okno padły na moją twarz.

-Kurwo, oślepłem-. Jimin się roześmiał i popchnął mnie do szafy. Chwyciłam strój i odwróciłam się.

- Czy muszę prosić, żebyś wyszedł, czy będę musiał się przed tobą rozebrać?- Jimin podbiegł do drzwi i odwrócił się. -Gdybym nie był w związku, obserwowałbym cię-. Wzruszył ramionami i wyszedł.

-Następnym razem, gdy mnie obudzisz i gdzieś zmusisz, powiem Yoongiemu, że próbowałeś patrzeć, jak się przebieram- Spojrzał na mnie i skrzyżował ramiona na piersi.

– Wiesz, że tak się nie stało.- Uniosłam brwi, patrząc na niego. Siedząc na siedzeniu pasażera, wydawał się taki mały. – Co się stało?-

-Jestem cholernie głupi. A teraz zamknij się i jedź- Zaśmiałem się, a on przewrócił oczami, wyglądając przez okno.

– I tak nie jesteś gejem.- Powiedział po chwili ciszy. Zaśmiałem się i spojrzałam na niego. – A gdybym był? - Mrugnęłam do niego żartobliwie, a on posłał mi zniesmaczone spojrzenie, przez co znów się roześmiałam.

– Myślę, że oboje wiemy, że jakiś czas temu rzuciłbym się na ciebie.- Nie mogłam powstrzymać się od śmiechu, a na jego twarzy pojawił się uśmiech.

-No cóż... nie wiedziałem, że tak czujesz.- Zażartowałem, a on lekko uderzył mnie w ramię.

-Nie, pierdol się kurwo. Jestem z Yoongim.-No cóż, nie miałem pojęcia.

-Całkiem nowa informacja- Wymamrotałem, gdy podjechaliśmy pod dom Jina.

Podeszliśmy do drzwi, które, co nie było zaskoczeniem, były otwarte. Udaliśmy się do salonu, gdzie zobaczyliśmy Jina, Y/N, Hoseoka i Yoongiego. Jiminie podbiegła do swojego chłopaka i pocałowała go w policzek.