Adoption

CHAPTER 1

𝗢𝗶𝗻𝗮𝘇𝗲'𝘀 𝗽𝗼𝘃:

Don't go anywhere raw eh saan naman ako pupunta? 'Di ko pa nga saulo itong bahay niya eh. Tsk. Bahala siya! Kung ayaw niya akong paalisin edi wag! Sino ba siya? Ay! Siya pala bago kong tatay...
 
  
  
Hindi ko napansin na nakatulog na pala ako...
 
  
 
𝗢𝗶𝗻𝗮𝘇𝗲'𝘀 𝗱𝗿𝗲𝗮𝗺
  

"𝗛𝗮𝗽𝗽𝘆 𝗕𝗶𝗿𝘁𝗵𝗱𝗮𝘆 𝗺𝘆 𝗯𝗮𝗯𝘆!" My mom said. Wait! My mom!? Hindi ba't... Whatever! If this is just a dream... then susulitin ko na...
  
   
   
She gave me a teddy bear... "𝗧𝗵𝗶𝘀 𝘁𝗲𝗱𝗱𝘆 𝗯𝗲𝗮𝗿 𝗶𝘀 𝗼𝘂𝗿 𝗴𝗶𝗳𝘁 𝗳𝗼𝗿 𝘆𝗼𝘂." She placed the teddy bear beside me. I looked at it... then I saw a mirror...
   
 
 
I-I'm a baby? What the fridge!?
  
  
  
Minsan ko na nga lang mapanaginipan parents ko magiging baby pa... Parang ewan eh. Pero okay na din 'to. At least kasama ko sila, diba?
 
  
 
I looked at them. My mom and my dad is smiling towards me. Parang ewan pakiramdam ko... 'Di ko bet maging maliit.
 
 
 
My mom suddenly grab me... then I saw our surroundings. Almost all of our relatives is here. Even my grandparents are here. I looked everywhere then saw the balloons saying "@one" Did I just turned 1 year old?
 
  
 
Aha! I remember! The teddy bear is their gift for me when I was 1 year old. I love that teddy bear until now, even if i'm already 15...
 
  
  
I love the surroundings... Everyone is so happy. Sana hindi na'ko magising para dito nalang ako forever. Pero kung magiging 1 year old ako ulit at lalaki ulit kasama sila...then ibig sabihin merong chance na mangyari ulit yung time na nabangga kami? Wag naman sana...
  
  
  
Sana makapag-stay ako rito ng walang nangyayaring masama...
 
 
 
My dad grab me. He told me that I have to sleep na raw since I was playing the whole time. Ihhh! Ayoko matulog! Baka pag pinikit ko mata ko bumalik ako sa realidad...
 
 
 
The reality where they're dead already...
 
 
 
Me and my dad entered our house... Ngayon nalang ulit ako nakapasok rito. Hindi ko na masyado natatandaan lahat ng sulok ng bahay since its been 5 years already...
  
  
  
Pumunta kami ni dad sa kuwarto ko. It's full of toys that is for babies only. Meron din ditong crib. Hinele n'ya ako saglit at nilagay sa crib.
  
  
  
He kept humming that made me feel sleepy...
 
 
 
No! I don't want to sleep! Gusto ko pa sila makasama! I forced myself to not close my eyes, but my body immediately fall asleep...
 
 
 
𝗥𝗲𝗮𝗹𝗶𝘁𝘆...
 
  
  

Napabalikwas ako ng makabalik na ako sa realidad. Pawis na pawis ako na para bang hinabol ako ng isang tigre. Pinunasan ko ang pawis ko at saka umayos ng upo.
 

  
   
Sakto naman ang pagpasok nung lalaking umampon sa'kin. "𝐁𝐚𝐤𝐢𝐭 𝐩𝐢𝐧𝐚𝐠𝐩𝐚𝐩𝐚𝐰𝐢𝐬𝐚𝐧 𝐤𝐚?" Tanong nito. Umiling lang ako at saka huminga ng malalim.
 
 
 
Feel ko kasi ay aatakihin ako ng hika dahil sa napanaginipan ko. Parang gusto ko pa sana na bumalik doon... kaso 'di na pwede...
 
 
 
Speaking of my panaginip... asan ba 'yung teddy bear ko?
  
  
  
Lumingon lingon ako sa paligid para sana hanapin ang aking teddy bear, pero shet! Mga mamahaling gamit lang ng lalaki na 'to ang nakikita ko.
  
 
 
"𝐖𝐡𝐚𝐭 𝐚𝐫𝐞 𝐲𝐨𝐮 𝐥𝐨𝐨𝐤𝐢𝐧𝐠 𝐟𝐨𝐫?" Tanong niya sakin. Nasa may bintana siya habang hawak ang selpon at may dalang kape. Tinignan ko ang kaniyang postura. He doesn't look like those dads na malalaki ang tiyan.
 
 
  
And he doesn't even look like a dad...
 
 
 
"𝐇𝐨𝐲!" Nagulat ako dahil sa biglang sigaw nito. "𝐒𝐨𝐫𝐫𝐲...𝐡𝐢𝐧𝐚𝐡𝐚𝐧𝐚𝐩 𝐤𝐨 𝐤𝐚𝐬𝐢 𝐲𝐮𝐧𝐠 𝐭𝐞𝐝𝐝𝐲 𝐛𝐞𝐚𝐫 𝐤𝐨." Saad ko. "𝐇𝐚? 𝐓𝐞𝐝𝐝𝐲 𝐛𝐞𝐚𝐫? 𝐖𝐡𝐚𝐭 𝐝𝐨 𝐲𝐨𝐮 𝐦𝐞𝐚𝐧?" Curious na tanong nito.
  
  
 
Anong 'what do you mean?' Eh siya nagdala ng gamit ko papunta ng kotse niya. Dapat alam niya na may kasamang teddy bear do'n.
 
 
 
"𝐌𝐲 𝐭𝐞𝐝𝐝𝐲 𝐛𝐞𝐚𝐫? 𝐀𝐫𝐞𝐧'𝐭 𝐲𝐨𝐮 𝐭𝐡𝐞 𝐨𝐧𝐞 𝐰𝐡𝐨 𝐛𝐫𝐨𝐮𝐠𝐡𝐭 𝐦𝐲 𝐭𝐡𝐢𝐧𝐠𝐬 𝐢𝐧𝐬𝐢𝐝𝐞 𝐲𝐨𝐮𝐫 𝐜𝐚𝐫?" Takang tanong ko rito. "𝐘𝐞𝐚𝐡, 𝐈'𝐦 𝐭𝐡𝐞 𝐨𝐧𝐞 𝐰𝐡𝐨 𝐛𝐫𝐨𝐮𝐠𝐡𝐭 𝐲𝐨𝐮𝐫 𝐭𝐡𝐢𝐧𝐠𝐬 𝐢𝐧𝐬𝐢𝐝𝐞 𝐦𝐲 𝐜𝐚𝐫, 𝐛𝐮𝐭 𝐈 𝐝𝐢𝐝𝐧'𝐭 𝐬𝐚𝐰 𝐚𝐧𝐲 𝐭𝐞𝐝𝐝𝐲 𝐛𝐞𝐚𝐫 𝐭𝐡𝐞𝐫𝐞. 𝐖𝐚𝐥𝐚 𝐫𝐢𝐧 𝐧𝐚𝐦𝐚𝐧 𝐚𝐤𝐨𝐧𝐠 𝐧𝐚𝐤𝐢𝐭𝐚𝐧𝐠 𝐭𝐞𝐝𝐝𝐲 𝐛𝐞𝐚𝐫 𝐬𝐚 𝐥𝐨𝐨𝐛 𝐧𝐠 𝐦𝐠𝐚 𝐛𝐚𝐠 𝐦𝐨 𝐧𝐚𝐧𝐠 𝐢𝐥𝐚𝐠𝐚𝐲 𝐤𝐨 𝐚𝐧𝐠 𝐦𝐠𝐚 𝐝𝐚𝐦𝐢𝐭 𝐦𝐨 𝐬𝐚 𝐜𝐥𝐨𝐬𝐞𝐭." Saad niya.
  
  
  
That's impossible...
 
 
  
Ate Ish knows that the teddy bear has a sentimental value for me. Hinding hindi niya hahayaang maiwan yung teddy bear na 'yon.
 
 
  
"𝐒𝐮𝐫𝐞 𝐤𝐚 𝐛𝐚 𝐭𝐚𝐥𝐚𝐠𝐚 𝐧𝐚 𝐡𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐦𝐨 𝐧𝐚𝐤𝐢𝐭𝐚?" Tanong ko. Umaasang nagbibiro lang siya. "𝐈'𝐦 𝐬𝐮𝐫𝐞." Maikling sagit nito at saka humigop ng kape.
"𝐇𝐮𝐧𝐝𝐫𝐞𝐝 𝐩𝐞𝐫𝐜𝐞𝐧𝐭 𝐬𝐮𝐫𝐞?" Pangungulit ko.
"𝐎𝐨 𝐧𝐠𝐚!" Medyo inis nitong sagot.
 
 
 
"𝐈𝐡𝐡𝐡𝐡! 𝐇𝐢𝐧𝐝𝐢 '𝐲𝐨𝐧 𝐩𝐰𝐞𝐝𝐞! 𝐌𝐚𝐲 𝐬𝐞𝐧𝐭𝐢𝐦𝐞𝐧𝐭𝐚𝐥 𝐯𝐚𝐥𝐮𝐞 𝐩𝐚𝐫𝐚 𝐬𝐚'𝐤𝐢𝐧 𝐲𝐮𝐧𝐠 𝐭𝐞𝐝𝐝𝐲 𝐛𝐞𝐚𝐫 𝐧𝐚 '𝐲𝐨𝐧! 𝐇𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐩𝐰𝐞𝐝𝐞𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐰𝐚𝐥𝐚 '𝐲𝐨𝐧!" Mangiyak ngiyak na saad ko. "𝐀𝐧𝐨𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐠𝐚𝐠𝐚𝐰𝐚 𝐤𝐨? 𝐄𝐡 𝐡𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐤𝐨 𝐧𝐠𝐚 𝐧𝐚𝐤𝐢𝐭𝐚?" Pamimilosopo niya. Apaka naman nito! Parang ano ay!
  
  
  
"𝐁𝐚𝐥𝐢𝐤𝐚𝐧 𝐧𝐚𝐭𝐢𝐧!" Saad ko habang ang hintuturo sa kanang kamay ay nakataas. Animo'y may naisip na ideya. "𝐍𝐨." Casual na sagot nito. "𝐏𝐥𝐞𝐚𝐬𝐞! 𝐒𝐢𝐠𝐞 𝐧𝐚!" Pagmamakaawa ko sakan'ya.
  
  
  
"𝐊𝐚𝐩𝐚𝐠 𝐬𝐢𝐧𝐚𝐛𝐢 𝐤𝐨𝐧𝐠 𝐡𝐢𝐧𝐝𝐢, 𝐡𝐢𝐧𝐝𝐢" Saad nito at saka ibinaba ang baso na wala na ngayong laman. "𝐒𝐢𝐠𝐞 𝐧𝐚, 𝐩𝐥𝐞𝐚𝐬𝐞! 𝐌𝐚𝐡𝐚𝐥𝐚𝐠𝐚 𝐭𝐚𝐥𝐚𝐠𝐚 𝐩𝐚𝐫𝐚 𝐬𝐚'𝐤𝐢𝐧 𝐲𝐮𝐧𝐠 𝐭𝐞𝐝𝐝𝐲 𝐛𝐞𝐚𝐫 𝐧𝐚 '𝐲𝐨𝐧. 𝐒𝐢𝐠𝐞 𝐧𝐚!" Pamimilit ko rito.
  
  
  
"𝐀𝐧𝐨 𝐛𝐚!? 𝐃𝐨 𝐲𝐨𝐮 𝐞𝐯𝐞𝐧 𝐤𝐧𝐨𝐰 𝐡𝐨𝐰 𝐟𝐚𝐫 𝐭𝐡𝐚𝐭 𝐨𝐫𝐩𝐡𝐚𝐧𝐚𝐠𝐞 𝐢𝐬? 𝐒𝐚𝐲𝐚𝐧𝐠 𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐬𝐚 𝐠𝐚𝐬𝐨𝐥𝐢𝐧𝐚!" Inis na saad nito. Lalabas na sana siya pero agad ko s'yang hinawakan sa braso.
  
  
  
"𝐁𝐮𝐭 𝐩𝐥𝐞𝐚𝐬𝐞! 𝐓𝐡𝐚𝐭 𝐭𝐞𝐝𝐝𝐲 𝐛𝐞𝐚𝐫 𝐰𝐚𝐬 𝐦𝐲 𝐩𝐚𝐫𝐞𝐧𝐭𝐬 𝐠𝐢𝐟𝐭 𝐟𝐨𝐫 𝐦𝐞 𝐰𝐡𝐞𝐧 𝐈 𝐰𝐚𝐬 𝐨𝐧𝐞 𝐲𝐞𝐚𝐫 𝐨𝐥𝐝...𝐬𝐢𝐠𝐞 𝐧𝐚! 𝐁𝐚𝐥𝐢𝐤𝐚𝐧 𝐧𝐚 𝐧𝐚𝐭𝐢𝐧, 𝐩𝐥𝐞𝐚𝐬𝐞!?" Pamimilit ko pa rin. "𝐓𝐬𝐤. 𝐅𝐢𝐧𝐞! 𝐁𝐮𝐭 𝐢𝐧 𝐨𝐧𝐞 𝐜𝐨𝐧𝐝𝐢𝐭𝐢𝐨𝐧!" Saad niya habang nakangisi. Or I don't know? 'Di ko alam kung nakangisi ba talaga siya...may topak ata 'to eh.
 
 
 
"𝐒𝐮𝐫𝐞! 𝐉𝐮𝐬𝐭 𝐡𝐞𝐥𝐩 𝐦𝐞 𝐠𝐞𝐭 𝐦𝐲 𝐭𝐞𝐝𝐝𝐲 𝐛𝐞𝐚𝐫 𝐛𝐚𝐜𝐤..." Agad na pagsang-ayon ko sakan'ya. Wala naman sigurong masama, diba? After all magiging tatay ko naman siya. "𝐇𝐦𝐦...𝐈 𝐰𝐚𝐧𝐭 𝐲𝐨𝐮 𝐭𝐨 𝐝𝐨 𝐞𝐯𝐞𝐫𝐲𝐭𝐡𝐢𝐧𝐠 𝐭𝐡𝐚𝐭 𝐈 𝐬𝐚𝐲. 𝐈𝐬 𝐭𝐡𝐚𝐭 𝐜𝐥𝐞𝐚𝐫?" Nakangiting saad niya.
  
  
  
I think may saltik siya. Ang bilis niya magalit tapos ngayon pangiti ngiti na? Buang lang?
  
 
 
Pinag-isipan ko ng mabuti yung 'condition' daw kamo. Kasi malay mo kung ano nalang ang iutos niya, diba? But since this is for my teddy bear naman... sasang-ayon nalang ako. At saka baka yung mga utos niya ay katulad lang sa mga inuutos ng mga magulang. Yung tipong uutusan ka lang ng gawaing bahay.
   
   
   
Kaso tamad nga pala ako...
  
  
  
"𝐎𝐤𝐚𝐲..." Pagsagot ko sakanya. Tinanggal niya naman ang pagkakahawak ko sakaniya at saka nag sign na sumunod. Dumiretso siya sa isang pinto. Ibang pinto siya, kung kanina yung pinto na pinaglabasan niya ay papunta sa kung saan, itong pinto na pinasukan niya ngayon ay isang walk-in closet.
  
  
  
Yayamanin talaga siya...
 
  
   
Lumapit siya sa isang drawer na something. Glass ito kaya makikita mo kung ano ang nasa loob. Damit ko ang mga iyon. Kumuha siya ng damit at itinapat sa akin. Sinipat niya lang iyon saglit at saka ipinahawak sa'kin. I think tinignan niya kung bagay ba sa'kin 'yon.
  
  
   
Well... lahat naman ng damit ko ay bagay sakin 'no. Ako pumili niyan eh.
 
  
  
"𝐃𝐨𝐨𝐧 𝐤𝐚 𝐦𝐚𝐠𝐩𝐚𝐥𝐢𝐭." Saad niya sabay turo sa isang pinto sa loob ng walk-in closet niya. Binuksan ko iyon. Cr siya teh! Ang shala! May cr sa loob ng walk-in closet. Ebargs naman.
 
 
 
Pumasok ako at saka nag palit. Mabilis lang iyon. Excited kasi ako na makuha ang teddy bear ko. Lumabas kaagad ako matapos mag palit.
  
  
 
Kaso shet! Napabilis ata ako ng sobra!
  
  
  
Paglabas ko kasi ay tumambad siya sa akin. Naghuhubad palang ng t-shirt. Iba naman na iyong pangbaba niya. Mukhang inuna niyang magpalit ng pantalon kesa damit. Pero okay na din... ganda ng view eh hehe
 
 
  
Ay! New tatay ko nga pala siya!! Erase erase!
 
 
  
Agad kong sinara ulit ang pinto at pumasok sa loob ng cr. Sumandal ako sa pinto at huminga ng malalim. Hindi ako makahinga ng maayos shet! Kinakabahan ako na ewan...
  
  
  
Makalipas ang ilang segundo ay may big𝐥ang kumatok. Nagulat naman ako kaya bigla akong napasigaw. Biglang bumukas ang pinto at dahil nakasandal ako rito ay pati ako tumalsik.
  
  
  
Hindi naman s'ya malakas pero sapat na iyon para mapaabante ako. Muntik na'kong masubsob sa may shower. Buti na lang ay may sumalo sa'kin. It's him...
  
  
  
Nagkatitigan kami ng ilang segundo. Agad naman akong bumitaw sa pagkakahawak ko sa braso niya. Siya naman ay bumitaw sa pagkakahawak sa bewang ko.
  
  
 
Ang awkward namin dito sa cr! Ang tahimik lang namin. "𝑯𝒊𝒏𝒕𝒂𝒚𝒊𝒏 𝒎𝒐 '𝒌𝒐 𝒔𝒂 𝒎𝒂𝒚 𝒌𝒂𝒎𝒂." Pagbasag niya sa katahimikan. Sinunod ko ang utos niya at saka lumabas ng cr. Siya naman ay pumasok doon. Do'n na ata siya magpapalit.
 
 
 
Lumabas ako ng walk-in closet niya at umupo sa may kama. Humiga ako kaagad at nagpagulong gulong. Shet! Nakakahiya! Ewan ko pero arghhh!
   
   
   
Sino ba naman ang hindi mahihiya? Tatay ko 'yon tapos ganon nangyari? Kadiri! Okay! Basta walang malisya 'yon!
  
  
  
Ilang minuto rin akong nag hintay bago s'ya lumabas. Nakapagpalit na siya ngayon. Kung kanina ang suot niya lang ay gray t-shirt at shorts, ngayon ay naka polo na siya na naka tuck in sa pantalon na black.
  
   
   
Medyo nakakatawa nga eh dahil yung suot niya pangmalakasan na akala mo ay pupunta sa meeting as a CEO pero nakasuot lang siya ng tsinelas HAHAHAHAHAHA! Mukha s'yang ewan!
 
 
 
Bigla kong naalala na nakatulala nga pala ako sa may tsinelas niya kaya tumingin ako sakaniya. Nakatingin lang din siya sa'kin ng walang emosyon. Magkatitigan lang kaming dalawa rito at wala manlang nagsasalita.
  
 
  
"𝐖𝐡𝐚𝐭!? 𝐀𝐢𝐬𝐡! 𝐁𝐢𝐥𝐢𝐬𝐚𝐧 𝐦𝐨 𝐧𝐚 𝐤𝐮𝐦𝐢𝐥𝐨𝐬 𝐤𝐮𝐧𝐠 𝐠𝐮𝐬𝐭𝐨 𝐦𝐨 𝐩𝐚 𝐦𝐚𝐤𝐢𝐭𝐚 𝐲𝐮𝐧𝐠 𝐭𝐞𝐝𝐝𝐲 𝐛𝐞𝐚𝐫 𝐦𝐨 𝐧𝐚 '𝐲𝐨𝐧." Saad niya sabay labas ng kuwarto. Sumunod nalang ako sakaniya palabas. Dumiretso siya sa may mesa hindi kalayuan sa kwarto.
  
  
   
May nakahandang pagkain na do'n. Umupo siya at saka nag sign na umupo ako sa tabing upuan. Sumunod ako at umupo. Nakita kong dirediretso lang siya'ng nakain.
  
  
 
Tsk. 'Di manlang nagdasal.
  
  
   
Gaya ng turo samin nila ate Ish ay nagdasal muna ako bago kumain. Nakita ko sa peripheral vision ko na napatingin siya sa akin. Tinuloy ko ang pagdadasal hanggang sa matapos ako.
  
  
  
"𝐀𝐦𝐞𝐧." I said then I did the sign of the cross. Nagsimula na akong kumain ng hindi manlang s'ya pinapansin. Makalipas ang ilang minuto ay natapos na s'ya. He wiped his mouth using the table napkin. Nag-ayos siya ng upo at saka humarap sa'kin.
  
  
   
"𝐁𝐢𝐥𝐢𝐬𝐚𝐧 𝐦𝐨." Maikling saad nito. Apaka atat naman ng tao na 'to. Nagpatuloy naman ako sa pagkain. Inubos ko na ang pagkain ko at saka uminom na tubig. Tumayo naman siya at kinuha ang mga plato.
  
  
   
Dumiretso s'ya sa may lababo na malapit lang dito sa kainan. Sa tabi naman ng kainan ay may sofa. Magkakadikit lang ang sala, kusina, at kainan. Pero kahit medyo maliit lang itong tinitirahan niya ay makikita mo parin na mayaman siya dahil sa mga mamahaling gamit.
 
 
  
He put the dirty plates inside the dishwasher and then he turned it on. He washed his hands and then dry it. Gurl!! He look so manly! He looked like a husband who's taking care of his child while its mom is working.
  
  
  
Tumingin siya sa'kin kaya umiwas ako ng tingin. "𝐓𝐚𝐫𝐚 𝐧𝐚." Saad niya at saka dirediretsong naglakad papuntang somewhere? 'Di ko naman kasi alam kung saan siya pupunta. Basta pumunta siya sa isang hallway dito then syempre sinundan ko siya.
 
  
  
Sa dulo ng hallway ay isang pinto papunta sa I don't know. Binuksan niya iyon at tumambad sa'min ang isang magarang gate. Merong garden sa may kanan at sa kaliwa naman naka-park ang kotse niya.
  
  
  
Pumunta siya sa kotse at binuksan yung pinto sa may back seat. Nag sign siya na pumasok do'n. Ang gentleman niya kaso masyadong tahimik. Well... aaminin ko naman na tahimik din ako, but its only because we're not close pa.
  
  
  
Pumasok ako sa loob ng kotse. He put the seat belt on me, pero tinanggal ko ang kamay niya. "𝐈 𝐜𝐚𝐧 𝐝𝐨 𝐢𝐭." Saad ko ng walang emosyon. Kala niya ah! Kaya ko rin kaya maging cold sakaniya!
  
  
   
Binitawan niya ang seat belt at dumiretso sa driver seat. Walang kungano-ano ay bigla nalang siyang nagpaandar. Buti nalang talaga naka seat belt na'ko, kung hindi ay siguradong tatalsik ako.
  
  
   
Base sa bilis ng kotse n'ya ay masasabi ko na sports car ito. "𝐌𝐚𝐠𝐡𝐮𝐧𝐨𝐬-𝐝𝐢𝐥𝐢 𝐤𝐚 𝐧𝐠𝐚! 𝐁𝐚𝐤𝐚 𝐦𝐚𝐦𝐚𝐭𝐚𝐲 𝐩𝐚 𝐭𝐚𝐲𝐨 𝐫𝐢𝐭𝐨 𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐚𝐠𝐚 𝐝𝐚𝐡𝐢𝐥 𝐬𝐚 𝐛𝐢𝐥𝐢𝐬 𝐦𝐨 𝐦𝐚𝐠𝐩𝐚𝐭𝐚𝐤𝐛𝐨! 𝐇𝐮𝐰𝐚𝐠 𝐤𝐚 𝐦𝐚𝐬𝐲𝐚𝐝𝐨𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐠𝐦𝐚𝐝𝐚𝐥𝐢." Kinakabahang saad ko.
 
  
   
To be honest, natatakot na talaga ako. Baka kasi maulit samin yung nangyari bago mawala parents ko. Ayoko naman na pati yung bago kong magiging magulang ay mawawala rin. Kung mawawala siya ay iisipin ko na talaga na malas ako. Dalawang beses ba naman mawalan ng pamilya eh...
  
  
  
"𝐏𝐚𝐚𝐧𝐨𝐧𝐠 𝐡𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐚𝐤𝐨 𝐦𝐚𝐠𝐦𝐚𝐦𝐚𝐝𝐚𝐥𝐢 𝐞𝐡 𝐦𝐚𝐲 𝐩𝐫𝐞𝐬𝐞𝐧𝐭𝐚𝐭𝐢𝐨𝐧 𝐚𝐤𝐨 𝐦𝐚𝐦𝐚𝐲𝐚𝐧𝐠 𝐚𝐥𝐚𝐬-𝐨𝐭𝐬𝐨!?" Inis na saad nito. "𝐏𝐫𝐞𝐬𝐞𝐧𝐭𝐚𝐭𝐢𝐨𝐧?" Takang tanong ko.
"𝐘𝐞𝐬! 𝐏𝐫𝐞𝐬𝐞𝐧𝐭𝐚𝐭𝐢𝐨𝐧!" Saad nito.
  
   
    
Ano ba kasing klaseng presentation? Yung mga ginagawa sa school or yung sa work?
  
  
   
"𝐈𝐬𝐭𝐮𝐝𝐲𝐚𝐧𝐭𝐞 𝐤𝐚 𝐛𝐚 𝐨 𝐚𝐧𝐨? ?" Agad na tanong ko sakaniya. I'm so curious na kasi. He dresses like he's a CEO but acts like he's a student. Tsk.
"𝐈'𝐦 𝐚 𝐬𝐭𝐮𝐝𝐞𝐧𝐭! 𝐇𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐩𝐚 𝐛𝐚 𝐡𝐚𝐥𝐚𝐭𝐚?" Saad niya at saka mas lalong binilisan ang pagpapatakbo ng kotse.
  
  
   
Napahawak naman ako sa inuupuan niya at sa seat belt ko. AHHH! Mamamatay talaga ako ng maaga! "𝐆𝐮𝐫𝐥! 𝐏𝐰𝐞𝐝𝐞 𝐛𝐚!? 𝐄𝐚𝐬𝐲-𝐡𝐚𝐧 𝐦𝐨 𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐩𝐚𝐠𝐩𝐚𝐩𝐚𝐭𝐚𝐤𝐛𝐨 𝐦𝐨! 𝐀𝐲𝐚𝐰 𝐤𝐨 𝐩𝐚 𝐦𝐚𝐦𝐚𝐭𝐚𝐲! 𝐈'𝐦 𝐣𝐮𝐬𝐭 𝐟𝐢𝐟𝐭𝐞𝐞𝐧! 𝐌𝐚𝐫𝐚𝐦𝐢 𝐩𝐚 𝐚𝐤𝐨𝐧𝐠 𝐩𝐚𝐧𝐠𝐚𝐫𝐚𝐩 𝐬𝐚 𝐛𝐮𝐡𝐚𝐲! 𝐇𝐮𝐡𝐮𝐡𝐮! 𝐀𝐲𝐚𝐰 𝐤𝐨 𝐧𝐚! 𝐌𝐚𝐬 𝐦𝐚𝐥𝐚𝐥𝐚 𝐩𝐚 𝐚𝐭𝐚 𝐢𝐭𝐨 𝐬𝐚 𝐞𝐱𝐭𝐫𝐞𝐦𝐞 𝐫𝐢𝐝𝐞 𝐬𝐚 𝐄𝐊 𝐞𝐡!" Mangiyak ngiyak na sigaw ko sakan'ya.
  
  
   
"𝐓𝐬𝐤. 𝐎𝐨 𝐧𝐚! 𝐓𝐢𝐧𝐢𝐠𝐢𝐥𝐚 𝐦𝐨 𝐧𝐚 '𝐲𝐚𝐧𝐠 𝐩𝐚𝐠𝐢𝐠𝐢𝐧𝐠 𝐎.𝐀. 𝐦𝐨!" Saad niya. Naramdaman ko namang binagalan niya na ang pagpapatakbo. Pero feel ko mabilis pa rin eh!
  
  
   
Kumalma naman ako makalipas ang ilang minuto. Kaso dahil ang aga kong nagising kaganina ay nakatulog ako.
  
   
   
𝗔𝗳𝘁𝗲𝗿 𝘁𝘄𝗲𝗻𝘁𝘆 𝗺𝗶𝗻𝘂𝘁𝗲𝘀...
  
  
  
Nagising ako ng biglang may tumapik sa akin. It's him. Inabot nya sakin ang teddy bear ko. Wait!? Teddy bear ko?
  
   
   
Tinignan ko ulit yung binigay nya at teddy bear ko nga iyon. Agad akong napangiti at tumingin sakaniya. "𝐓𝐡𝐚𝐧𝐤 𝐲𝐨𝐮!" Saad ko ng nakangiti habang ang mga mata ay halos mawala na dahil sa pisngi ko.
  
  
   
Alam kong mukha na'kong siopao ngayon, pero wala akong pake kasi I'm happy na nasa akin na ulit itong pinakamamahal ko na teddy bear. Nag nod lang naman s'ya after ko mag thank you at saak isinarado ang pinto ng sasakyan.
   
   
   
Pumunta s'ya sa may driver seat at nag-umpisang magmaneho. Kagaya ng nangyari kanina ay binilisan niya nanaman ang pagmamaneho. "𝐇𝐨𝐲! 𝐒𝐚𝐛𝐢𝐧𝐠 𝐰𝐚𝐠 𝐛𝐢𝐥𝐢𝐬𝐚𝐧 𝐞𝐡!" Sigaw ko sakaniya.
   
   
  
Pero hindi nakinig ang loko! Mas lalo n'yang binilisan ang pagpapatakbo ng sasakyan. Napahigpit naman ang yakap ko sa teddy bear ko.
   
  
   
Waaaahh! Katapusan ko na ba? Naging mabait naman ako ehhhh! Bakit parang gusto na akong kunin ni Lord?
  
  
  
Isinubson ko nalang ang mukha ko sa teddy bear. Kahit na naiiritate na yung ilong ko sa fiber nitong teddy bear ay mas lalo ko pa rin isinubsob ang mukha ko.
  
  
  
Shet! Aatakihin ata ako ng asthma ko!
  
  
   
Napansin ko naman ang pagbagal namin kaya tinignan ko yung bintana. Nasa may gasolinahan kami. Tsk. 'Yan kasi! Ang bilis kasi magpatakbo kaya naubusan na siya ng gas.
  
  
  
"𝐅𝐮𝐥𝐥 𝐭𝐚𝐧𝐤." Dinig kong saad niya. Wow! Full tank! Ang shala talaga! "𝐍𝐠𝐚 𝐩𝐚𝐥𝐚..." Pag-uumpisa niya. Hinintay ko lang ang susunod niyang sasabihin. "...𝐡𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐧𝐚 𝐤𝐢𝐭𝐚 𝐦𝐚𝐝𝐚𝐝𝐚𝐥𝐚 𝐬𝐚 𝐛𝐚𝐡𝐚𝐲. 𝐊𝐚𝐲𝐚 𝐦𝐨 𝐛𝐚 𝐦𝐚𝐠-𝐜𝐨𝐦𝐦𝐮𝐭𝐞?" Saad niya na nagpasalubong sa kilay ko.
   
   
   
Is he really thinking na kaya ko mag-commute? Eh first time ko nga lang dito sa lugar nila. I mean...I think nasa Manila kami right now dahil sa naglalakihang gusali. But since it was five years ago na ang huli kong punta rito ay hindi ko na alam kung ganun parin ang nga ruta.
  
   
   
Baka maligaw pa ako kung sakali.
   
   
  
"𝐇𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐞𝐡..." 'Yan nalang ang naisagot ko sakaniya. "𝐇𝐚𝐲𝐬𝐭... 𝐖𝐞𝐥𝐥 𝐢𝐧 𝐭𝐡𝐚𝐭 𝐜𝐚𝐬𝐞...𝐦𝐮𝐤𝐡𝐚𝐧𝐠 𝐤𝐚𝐢𝐥𝐚𝐧𝐠𝐚𝐧 𝐤𝐢𝐭𝐚𝐧𝐠 𝐢𝐬𝐚𝐦𝐚. 𝐆𝐨𝐨𝐝 𝐭𝐡𝐢𝐧𝐠 𝐝𝐚𝐥𝐚 𝐤𝐨 𝐚𝐧𝐠 𝐦𝐠𝐚 𝐩𝐚𝐩𝐞𝐥𝐞𝐬 𝐦𝐨 𝐚𝐭 𝐩𝐰𝐝𝐞𝐧𝐠 𝐩𝐰𝐞𝐝𝐞 𝐧𝐚 𝐤𝐢𝐭𝐚 𝐦𝐚-𝐞𝐧𝐫𝐨𝐥𝐥." He said while looking inside the envelope na hawak niya.
  
  
  
Lumapit bigla sakaniya yung isa sa mga crew dito sa gasolinahan. Mukhang okay na. Ibinigay niya sa'kin yung envelope at agad na kinuha ang wallet sa bulsa. Binigyan niya ito ng limang libo.
   
   
  
Panis! Nabilang ko 'yon kahit medyo malayo siya. Basta pera usapan eh...
  
  
  
"𝐊𝐞𝐞𝐩 𝐭𝐡𝐞 𝐜𝐡𝐚𝐧𝐠𝐞. 𝐍𝐚𝐠𝐦𝐚𝐦𝐚𝐝𝐚𝐥𝐢 𝐚𝐤𝐨." Sabi niya roon sa crew at mabilis na nagpaandar. Apaka yaman naman ng tao na 'to.
    
   
  
Makalipas ang ilang minuto ay nakarating na kami sa isang eskwelahan. 'Millennium University' pagbasa ko sa nakalagay sa may gate. Ang shala ate ko! Ang laki ng school! Anlaki rin ng parking. At ang gaganda ng mga kotseng nakaparada.
  
  
  
Ang yayaman siguro ng mga naandito. Sa kakatingin ko sa mga nakaparadang sasakyan ay hindi ko na napansin na nakalabas na pala siya ng kotse. Bukas na rin ang pinto rito sa backseat. Nakasandal ang siko niya sa pinto at hinihintay nalang akong lumabas.
  
  
   
Seryosong seryoso ang mukha nito kaya agad akong lumabas. Baka magalit na ehh. Paglabas ko ay nagtinginan lahat ng estudyante. Nakakapagtaka lang dahil ang iba ay hindi naka-uniform. Baka teacher sila? Or ewan?
  
  
  
Haysss...ba't ko ba sila pinoproblema?
 
  
  
Narinig kong tumunog ang sasakyan niya kaya napalingon ako rito. Hinawakan niya naman ako sa braso at saka nag lakad. Grabe ba? Kaladkarin ba naman ehh.
  
  
  
Tinanggal ko ang pagkakahawak niya sa braso ko. Hindi siya nag-react. Mukhang nakaramdam ata na ayaw ko ng ganon. Patuloy lang siya sa paglalakad at ako naman ay nakasunod lang sakaniya.
  
  
  
Patuloy din ang pagtingin sa amin ng mga tao kaya naiilang ako. Makalipas ang halos limang minutong paglalakad ay nakarating din kami sa wakas dito sa may office. Ie-enroll niya na daw kasi ako.
  
  
  
Pumasok siya sa loob kaya't pumasok na rin ako. Ang lamig. Grrr! Kaso mukhang mas malamig itong katabi ko. Tinatanong kasi siya nung isang babae ng kung ano-ano, at ang kaniyang sagot? Puro oo at hindi lang. Minsan nga'y umiiling lang siya o di kaya'y natango.
   
   
   
Ibinigay na niya yung mga papeles ko dun sa isang babae. Mukha may edad na siya. Siguro ay nasa 40's or 50's na. Siya ata yung principal nitong school.
  
  
  
Binasa niya yung mga records ko sa dating school. Tinignan niya rin ang mga grades ko. Nakakakaba naman 'to. Ewan ko kung bakit. Para akong pinagpapawisan kahit naka aircon naman itong office nila.
   
  
  
"𝐍𝐚𝐤𝐚𝐥𝐚𝐠𝐚𝐲 𝐝𝐢𝐭𝐨 𝐬𝐚 𝐫𝐞𝐜𝐨𝐫𝐝𝐬 𝐦𝐨 𝐧𝐚 𝐚𝐜𝐜𝐞𝐥𝐞𝐫𝐚𝐭𝐞𝐝 𝐤𝐚. 𝐘𝐨𝐮 𝐚𝐭𝐭𝐞𝐧𝐝𝐞𝐝 𝐝𝐚𝐲𝐜𝐚𝐫𝐞, 𝐚𝐧𝐝 𝐤𝐢𝐧𝐝𝐞𝐫𝐠𝐚𝐫𝐭𝐞𝐧. 𝐘𝐨𝐮 𝐠𝐫𝐚𝐝𝐮𝐚𝐭𝐞𝐝 𝐚𝐬 𝐭𝐡𝐞 𝐭𝐨𝐩 𝟏 𝐧𝐨𝐨𝐧𝐠 𝐝𝐚𝐲𝐜𝐚𝐫𝐞, 𝐚𝐭 𝐤𝐢𝐧𝐝𝐞𝐫. 𝐘𝐨𝐮 𝐚𝐥𝐬𝐨 𝐠𝐫𝐚𝐝𝐮𝐚𝐭𝐞𝐝 𝐡𝐢𝐠𝐡 𝐬𝐜𝐡𝐨𝐨𝐥 𝐚𝐬 𝐭𝐡𝐞 𝐯𝐚𝐥𝐞𝐝𝐢𝐜𝐭𝐨𝐫𝐢𝐚𝐧. 𝐀𝐧𝐝 𝐲𝐨𝐮'𝐫𝐞 𝐧𝐨𝐰 𝐢𝐧 𝐭𝐡𝐞 𝐬𝐞𝐧𝐢𝐨𝐫 𝐡𝐢𝐠𝐡. 𝐈𝐬 𝐭𝐡𝐚𝐭 𝐫𝐢𝐠𝐡𝐭, 𝐦𝐢𝐬𝐬?" Saad niya. Tango lang ang isinagot ko.
   
  
  
"𝐍𝐚𝐤𝐚𝐥𝐚𝐠𝐚𝐲 𝐝𝐢𝐧 𝐝𝐢𝐭𝐨 𝐧𝐚 𝐢𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐛𝐞𝐬𝐞𝐬 𝐤𝐚 𝐧𝐠 𝐧𝐚𝐧𝐚𝐥𝐨 𝐬𝐚 𝐜𝐡𝐞𝐬𝐬." Saad niya habang tumatango tango. "𝐌𝐚𝐭𝐚𝐭𝐚𝐚𝐬 𝐚𝐧𝐠 𝐠𝐫𝐚𝐝𝐞𝐬 𝐦𝐨. 𝐏𝐚𝐬𝐨𝐤 𝐧𝐚 𝐩𝐚𝐬𝐨𝐤 𝐬𝐚 𝐬𝐭𝐚𝐧𝐝𝐚𝐫𝐝𝐬 𝐧𝐠 𝐬𝐜𝐡𝐨𝐨𝐥 𝐧𝐚 '𝐭𝐨." Saad niya habang nakangiti sa akin. Nginitian ko nalang din siya.
  
   
   
Ewan ko ba. Parang nawala ako sa mood. 'Di ko alam kung dahil ba 'to sa kulang ako sa tulog o baka may dalaw na'ko. Hindi pa kasi ako nagkakaroon para ngayong buwan...
   
   
   
"𝐒𝐢𝐧𝐜𝐞 𝐬𝐞𝐜𝐨𝐧𝐝 𝐪𝐮𝐚𝐫𝐭𝐞𝐫 𝐧𝐚 𝐚𝐲 𝐦𝐚𝐡𝐢𝐡𝐢𝐫𝐚𝐩𝐚𝐧 𝐤𝐚𝐦𝐢𝐧𝐠 𝐠𝐚𝐰𝐢𝐧 𝐚𝐧𝐠 𝐟𝐢𝐧𝐚𝐥 𝐠𝐫𝐚𝐝𝐞 𝐦𝐨. 𝐊𝐚𝐲𝐚 𝐧𝐚𝐦𝐚𝐧 𝐛𝐢𝐛𝐢𝐠𝐲𝐚𝐧 𝐤𝐚 𝐧𝐚𝐦𝐢𝐧 𝐧𝐠 𝐢𝐬𝐚𝐧𝐠 𝐥𝐢𝐧𝐠𝐠𝐨 𝐮𝐩𝐚𝐧𝐠 𝐩𝐚𝐠-𝐚𝐫𝐚𝐥𝐚𝐧 𝐚𝐧𝐠 𝐦𝐠𝐚 𝐥𝐞𝐬𝐬𝐨𝐧𝐬 𝐧𝐢𝐭𝐨𝐧𝐠 𝐛𝐮𝐨𝐧𝐠 𝐟𝐢𝐫𝐬𝐭 𝐪𝐮𝐚𝐫𝐭𝐞𝐫. 𝐀𝐭 𝐬𝐚 𝐬𝐮𝐬𝐮𝐧𝐨𝐝 𝐧𝐚 𝐥𝐮𝐧𝐞𝐬 𝐚𝐲 𝐦𝐚𝐠 𝐭-𝐭𝐞𝐬𝐭 𝐤𝐚 𝐧𝐚. 𝐊𝐚𝐲𝐚 𝐦𝐨 𝐛𝐚?" Saad niya.
   
   
    
Tsk. Sa tingin niya ba ay kaya kong aralin lahat ng lessons ng lahat ng subject sa iisang linggo lang? Hilo ba kayo? Oo matalino ako at fast learner kaso may short term memory lang ako.
   
   
   
'Di ko kayang tandaan lahat ng lessons sa isang linggo lang. "𝐈𝐭 𝐬𝐞𝐞𝐦𝐬 𝐥𝐢𝐤𝐞 𝐡𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐦𝐨 𝐤𝐚𝐲𝐚. 𝐖𝐞𝐥𝐥...𝐤𝐮𝐧𝐠 𝐛𝐢𝐛𝐢𝐠𝐲𝐚𝐧 𝐤𝐚 𝐩𝐚 𝐤𝐚𝐬𝐢 𝐧𝐚𝐦𝐢𝐧 𝐧𝐠 𝐨𝐫𝐚𝐬 𝐚𝐲 𝐦𝐚𝐡𝐮𝐡𝐮𝐥𝐢 𝐤𝐚 𝐧𝐚𝐦𝐚𝐧 𝐩𝐚𝐫𝐚 𝐬𝐚 𝐬𝐞𝐜𝐨𝐧𝐝 𝐪𝐮𝐚𝐫𝐭𝐞𝐫." Saad niya naman.
   
   
   
Tama naman siya. Kaso...mahirap pa rin kasi.
   
   
    
Dahil sa gulo ng isip ko ay napatingin nalang ako sa kaniya. Hindi kay Ms. Principal ahh kundi dito sa kupal kong tatay. 'Di ko kasi alam pangalan niya. Nahihiya rin naman akong tawagin siyang tatay o papa o 'di kaya ay daddy.
  
   
   
Hindi naman kasi siya mukhang tatay ehh.
   
   
   
"𝐀𝐧𝐠 𝐢𝐧𝐝𝐞𝐜𝐢𝐬𝐢𝐯𝐞 𝐦𝐨. 𝐌𝐚𝐝𝐚𝐥𝐢 𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐧𝐚𝐦𝐚𝐧 𝐩𝐚𝐠𝐝𝐞𝐬𝐢𝐬𝐲𝐨𝐧𝐚𝐧 '𝐲𝐚𝐧 𝐞𝐡." Tsk. Para sayo madali. "𝐅𝐨𝐫 𝐬𝐮𝐫𝐞 𝐦𝐚𝐲 𝐚𝐥𝐚𝐦 𝐤𝐚 𝐧𝐚 𝐬𝐚 𝐢𝐛𝐚𝐧𝐠 𝐥𝐞𝐬𝐬𝐨𝐧𝐬 𝐝𝐚𝐡𝐢𝐥 𝐢𝐦𝐚𝐫𝐚𝐥 𝐦𝐨 𝐫𝐢𝐧 𝐧𝐚𝐦𝐚𝐧 '𝐲𝐚𝐧 𝐬𝐚 𝐝𝐚𝐭𝐢 𝐦𝐨𝐧𝐠 𝐬𝐜𝐡𝐨𝐨𝐥. 𝐌𝐚𝐠𝐢𝐠𝐢𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐝𝐚𝐥𝐢 𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐲𝐚𝐧." Ay! Oo nga noh? Ba't 'di ko naiisip 'yon? Hayss!
   
   
   
Agad naman akong tumingin ka Ms. Principal. "𝐊𝐚𝐲𝐚 𝐩𝐨." Pagsagot ko sa tanong niya kanina. "𝐆𝐨𝐨𝐝! 𝐒𝐚 𝐧𝐠𝐚𝐲𝐨𝐧 𝐬𝐮𝐦𝐚𝐦𝐚 𝐤𝐚 𝐧𝐚𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐦𝐮𝐧𝐚 𝐤𝐚𝐲 𝐙𝐚𝐲 𝐩𝐚𝐫𝐚 𝐧𝐚𝐫𝐢𝐧 𝐦𝐚𝐢𝐥𝐢𝐛𝐨𝐭 𝐤𝐚 𝐫𝐢𝐭𝐨 𝐬𝐚 𝐩𝐚𝐚𝐫𝐚𝐥𝐚𝐧 𝐚𝐭 𝐦𝐚𝐢𝐩𝐚𝐤𝐢𝐥𝐚𝐥𝐚 𝐬𝐚 𝐦𝐠𝐚 𝐬𝐮𝐛𝐣𝐞𝐜𝐭 𝐭𝐞𝐚𝐜𝐡𝐞𝐫𝐬 𝐧'𝐲𝐨." Saad niya.
   
   
   
Z? Anong Z? Sinong Z? At bakit Z? Pangalan ba 'yon?
  
   
   
Tumayo itong lalaking katabi ko kaya tumayo na rin ako. "𝐓𝐡𝐚𝐧𝐤 𝐲𝐨𝐮 𝐩𝐨." He said at diretsong lumabas ng office. Paglabas ko ay siya namang biglang pag-init ng paligid. Hayss! Eto ang pinaka ayaw ko kapag napasok sa room na may aircon eh.
   
   
   
"𝐒𝐢𝐧𝐨 𝐢𝐲𝐨𝐧𝐠 𝐙 𝐧𝐚 𝐬𝐢𝐧𝐚𝐬𝐚𝐛𝐢 𝐧𝐢 𝐌𝐬. 𝐏𝐫𝐢𝐧𝐜𝐢𝐩𝐚𝐥?" Agad na tanong ko sakaniya. "𝐀𝐤𝐨." Casual na saad nito. Siya 'yon? May tatay ako na ang pangalan ay Z? Buang na ba 'tong lalaki na 'to?
   
   
   
"𝐁𝐚𝐤𝐢𝐭 𝐙?"