Adoption

CHAPTER 25

𝗭𝗮𝘆'𝘀 𝗽𝗼𝘃:

Maga ang mata ko paggising. Umiyak ba naman daw ng umiyak eh.
   
   
    
Nagluto ako ng almusal namin ni Aze. Pagkatapos kumain at magpalit ng damit ay umalis na'ko. Hindi ko na muna gigisinhin si Aze. Papasabay ko na lang siya kay Duke.
   
    
   
"𝐇𝐞𝐥𝐥𝐨?" Saad ng nasa kabilang linya.
  
   
   
"𝐖𝐡𝐲 𝐭𝐡𝐞 𝐟𝐯𝐜𝐤 𝐚𝐫𝐞 𝐲𝐨𝐮 𝐜𝐚𝐥𝐥𝐢𝐧𝐠 𝐦𝐞? 𝐀𝐥𝐚𝐬 𝐤𝐮𝐰𝐚𝐭𝐫𝐨 𝐩𝐚 𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐭𝐚𝐫𝐚𝐧𝐭𝐚𝐝𝐨!" Dagdag pa niya. Napabuntong hininga na lang ako at saka umayos ng upo. Binilisan ko rin ang pag da-drive.
   
   
  
"𝐈𝐬𝐚𝐛𝐚𝐲 𝐦𝐨 𝐬𝐢 𝐀𝐳𝐞 𝐦𝐚𝐦𝐚𝐲𝐚." Saad ko at akmang papatayin na ang tawag.
   
   
   
"𝐒𝐮𝐫𝐞, 𝐭𝐡𝐞 𝐩𝐥𝐞𝐚𝐬𝐮𝐫𝐞 𝐢𝐬 𝐦𝐢𝐧𝐞." He said. Inis ko namang pinatay ang tawag. Agaw pansin ang basag na screen ng selpon ko. Buti gumana pa 'to.
    
    
     
Inikot ko ang steering wheel. Tumigil ako sa isang mall at bumili roon ng bagong phone. I still kept my old phone dahil andoon lahat ng memories ko sa kaniya. I still have our pictures together when we were kids. Those times where I can express my love for her without getting judged or something.
   
   
   
Nakakapagtaka lang. Bakit hindi niya ako naalala? Bakit parang hindi niya manlang tanda ang pangalan ko? She used to call me Zay din naman before but why dies it look like she can't remember me? Five years pa lang naman ang nakakalipas...
    
   
    
Dahil sa dami ng tanong na punapasok sa isip ko ay para na'kong mababaliw. Gulong gulo ang utak ko kaya hindi ko na napansing nasa highway na'ko at shit!
   
   
    
Muntik na'kong mabangga!
   
    
    
I parked at the nearest park. I got out of my car and walked for a while, trying to calm myself and to clear my mind.
  
 
   
While I'm walking to the bench, someone bumped me. It's a little boy. "𝐒𝐨𝐫𝐫𝐲 𝐩𝐨." He said then bowed down then he started to run somewhere. As I look at him running to a little girl while waving at her, I suddenly remember Aze or should I say...Oinaze.
   
    
     
The little boy hugged the girl and she hugged him back. A smile formed on my lips. I miss her. I miss her so much. If I could only bring back the time, then I would just to be with her again. Just to be with the old Oinaze again.
   
    
     
I sat down for a moment on the bench while looking at everyone at the park. I'm kinda curious of what's happening to their life right now. Are they also like me who's having some problems with life? Or they're just having a peaceful life right now? If so, I want that too.
   
    
     
If only I could...
    
     
     
I stand up and walked to my car. I just drove and went to school. Kakaunti pa lang ang tao sa paligid dahil five am pa lang. I went to our classroom. Wala pa roon si Aze. Maybe she's on the way na?
   
   
   
Tinignan ko ang paligid mula sa may railings. And shoot! Andon siya. She's running but why? I waited for her at the elevator. Ilang minuto rin ang inabot bago magbukas 'yon.
   
    
    
Pero sana hindi na lang nagbukas dahil tumambad sa'kin si Duke na nakahawak sa kamay ni Aze. It looks like he kissed it.
   
   
   
And its making me rage. "𝐀-𝐚𝐧𝐨𝐧𝐠---" Hindi natuloy ni Aze ang kung ano mang sasabihin niya. Lumingon siya sa'kin at halata ang pagkagulat sa itsura niya.
   
    
    
"𝐊𝐚𝐧𝐢𝐧𝐚 𝐤𝐨 𝐩𝐚 𝐤𝐚𝐲𝐨 𝐡𝐢𝐧𝐢𝐡𝐢𝐧𝐭𝐚𝐲. 𝐁𝐚𝐤𝐢𝐭 𝐧𝐠𝐚𝐲𝐨𝐧 𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐤𝐚𝐲𝐨?" I asked with a poker face, trying to hide my anger. Binawi ni Aze ang kamay niya mula kay Duke nang mapansing duon ako nakatingin.
    
     
     
Napalunok siya at halata ang takot dahil sa malalim na tingin ko sa kanila. At mas lumalim 'yon ng humawak si Duke sa beaang ni Aze. "𝐀𝐧𝐠 𝐭𝐚𝐠𝐚𝐥 𝐤𝐚𝐬𝐢 𝐧𝐢 𝐀𝐳𝐞 𝐤𝐮𝐦𝐢𝐥𝐨𝐬. 𝐍𝐚𝐭𝐚𝐠𝐚𝐥𝐚𝐧 𝐭𝐮𝐥𝐨𝐲 𝐤𝐚𝐦𝐢." Casual na sagot niya.
     
    
     
"𝐌𝐚𝐮𝐧𝐚 𝐧𝐚 𝐤𝐚𝐦𝐢." Dagdag niya pa sabay lagpas sa'kin. Hindi na'ko gumanti at dumiretso na lang sa C.R. I washed my hands then dried it using the hand dryer.
   
   
    
I looked at myself in the mirror. You can literally tell that my life is messed up by just looking at my eyes because of its dark circles. Hindi na rin ako nakakapag gym ng maayos dahil sa dami ng tumatakbo sa isip ko. Malapit na yata akong mabaliw.
    
    
    
I went back to our classroom and the first person I saw is Aze...having an eye contact with Duke. It feels like I'm being stabbed on my chest by just looking at them. Ang sakit. Sobra.
   
   
    
Pero mas naging agaw pansin para sa'kin ang band-aid na nasa nuo niya. Mukhang 'yun 'yung natamo niyang sugat mula sa nangyari kagabi.
  
   
   
I sighed and went to my seat. Umubob aka at nagkunwaring tulog. Napagalitan pa ni prof pero 'di na'ko sumagot pa at hinayaan na lang siyang magalit. Wala na yata ako sa mood ngayon.
   
   
   
Dumating ang oras ng lunch break. Si Anna ang bumungad sa'kin paglabas ng room. Hinigit niya ako papuntang cafeteria at nagpatiaya naman ako. Natagalan kami dahil sa haba ng pila.
  
   
    
Nang makakuha na ng pagkain ay naghanap naman kami ng mauupuan kaso wala ng bakante. "𝐃𝐨𝐨𝐧 𝐧𝐚 𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐭𝐚𝐲𝐨." Saad ni Anna sabay turo kila Aze.
   
   
   
Walang kung ano-ano akong pumunta roon at umupo sa tabi ni Aze. Agad ko namang napansin ang pagmamadali niyang kumain. Ayaw niya ba akong kasabay?
   
    
   
Nang tuluyan ng matapos sa pagkain ay tumayo siya at naglakad paalis pero agad ko siyang pinigilan. "'𝐖𝐚𝐠 𝐤𝐚𝐧𝐠 𝐛𝐚𝐬𝐭𝐨𝐬. 𝐁𝐮𝐦𝐚𝐥𝐢𝐤 𝐤𝐚 𝐫𝐢𝐭𝐨." Saad ko ng hindi siya nililingon. Bigla na lang lumipat ng upuan si Anna at pumagitna sa'min ni Duke. Halos padabog namang naupo si Aze sa tabi ni Ara.
   
   
    
Halata ang pagkaburyo kay Aze habang hinihintay kaming matapos kumain. I don't know. I just like teasing her.
   
    
    
"𝐁𝐚𝐤𝐚 𝐧𝐚𝐦𝐚𝐧 𝐛𝐚𝐥𝐚𝐤 𝐧𝐢𝐲𝐨𝐧𝐠 𝐛𝐢𝐥𝐢𝐬𝐚𝐧." Saad niya. Matalim na tingin ang binigay ni Anna sa kaniya at irap naman ang sinagot nito rito. Akmang gagagnti na si Anna pero pinigilan ko siya.
   
     
     
"'𝐖𝐚𝐠 𝐤𝐚𝐲𝐨𝐧𝐠 𝐠𝐮𝐦𝐚𝐰𝐚 𝐧𝐠 𝐠𝐮𝐥𝐨." Mariin kong sabi. "𝐀𝐭 𝐢𝐤𝐚𝐰" Pinagtaasan niya lang ako ng isang kilay. Bahagya akong tumayo at lumapit sa kaniya.
      
     
     
"𝐌𝐚𝐲 𝐤𝐚𝐥𝐚𝐥𝐚𝐠𝐲𝐚𝐧 𝐤𝐚. 𝐒𝐢𝐧𝐚𝐬𝐚𝐛𝐢 𝐤𝐨 𝐬𝐚'𝐲𝐨."  "𝐌𝐚𝐥𝐢𝐥𝐢𝐧𝐭𝐢𝐤𝐚𝐧 𝐤𝐚 𝐬𝐚'𝐤𝐢𝐧 𝐩𝐚𝐠-𝐮𝐰𝐢 𝐤𝐚𝐩𝐚𝐠 𝐦𝐚𝐲 𝐠𝐢𝐧𝐚𝐰𝐚 𝐤𝐚𝐧𝐠 𝐡𝐚𝐤𝐛𝐚𝐧𝐠 𝐥𝐚𝐛𝐚𝐧 𝐤𝐚𝐲 𝐀𝐧𝐧𝐚." Bulong ko.
     
     
     
Umayos ako ng upo at pinagpatuloy ang pagkain. Hindi ako makakain ng maayos ngayon dahil sa singaw ko. Kainis kasi.
   
   
    
At 'eto namang isa ay parang ng iinis din. Aba'y iniwan kami. Bastos na bata! "𝐀𝐳𝐞!" Pagtawag ko sa pangalan niya pero hindi manlang siya lumingon.
    
    
     
Kahit kumikirot ang aking singaw sa bawat pag nguya ay pinilit ko pa rin na bilisan ang pagkain. Pagkabalik sa room ay andoon na sila. Pati kasi sila Duke at Ara ay nag walk out din.