Dancing with the Devil

Chapter 3

In my haste, I missed the last last step of the stairs. Mariin akong pumikit at tinanggap na lang ang kapalaran ko, taimtim na nagdadasal na hindi mauna ang ko ulo.

Lord, kayo na po ang bahala. Basta alam kong sa sarili ko na hindi ako nagkulang sa dasal at paalala na marami akong pangarap. Magiging rich auntie pa ako!

Impit akong napatili hindi dahil sa aking pagbagsak kundi dahil sa paghila sa akin ng kung sino. Kinagat ko ang labi ng masaktan dahil sa marahas na pagtama ko sa isang malapad at matigas na dibdib, ang panlalaking amoy ay mabilis na pumasok sa aking sistema.

"Ouch!"

My eyes darted immediately to my wrist; with my fair complexion, the redness on it was noticeable. Malakas ang pwersa ng kanyang paghila ay sa akin na alam kong hindi niya naiiwasan. Kahit na hindi natutuwa dahil sa mukha akong pinagbuhatan ng kamay sa sobrang pula nito ay malaki ang pasasalamat ko sa kung sino man ang tumulong sa akin.

Dahil kung hindi, mas malaki pa ang tyansa na sa hospital ang bagsak ko o mas malala ay baka pinaglalamayan na ako.

"Thank yo—," my eyes widened momentarily in surprise. "Class rep!"

"Just call me Keaton, I'm not the class representative anymore."bungad niya. "And, you're welcome," he chuckled.

I instantly pushed myself away from him upon realizing that my hands still rested on his hard chest. Sa pangalawang pagkakataon, kamuntik muli akong mahulog sa hagdan nang wala akong matapakan dahil sa biglaang pag-atras palayo sa kanya.

In instinct his arms snakes around my waist in order to prevent me from falling, again.

"Careful," he whispered near my ears. Nanlaki ang aking mata at tumaas ang bawat buhok sa aking katawan. "You okay?" Mula sa gilid ko, sinilip niya ang aking kabuuan.

I said, clearing my throat and chuckling nervously to ease the awkwardness between us. Or am I the only one feeling awkward?

He smoothly fixed his glasses, moving away from me, "mag ingat ka sa susunod. Be mindful, as the steps here are steep. You should use the elevator if you're in a hurry."

"If only I knew that would happen, mas mag-iingat ako 'no. And besides maraming nakapila, I can't afford to wait for my turn. Sa 3rd floor lang naman ang punta ko." paliwanag ko. I bit the inside of my cheek, feeling beads of sweat form on my neck.

"Super thank you ulit, class—"

"Keaton," he cut me off.

"Oh, yeah, right!"

"Keaton, again, thank you," I rolled my eyes playfully before flashing him a smile. "Anyway, I really, really need to go." Nagbaba ako nang tingin sa aking relo, mabilis akong napakamot na lang sa ulo dahil sa pagpapanggap kong hindi makatotohanan.

I'm not wearing a damn watch!

Hindi ko na hinintay ang kanyang sagot at nagmamadaling lumakad palayo. Bago ako lumiko ay tinapunan ko siya ng tingin na mabilis ko ring pinutol. I just caught him staring at my back with both hands in his own pockets.

Pinaypayan ang sarili gamit ang kamay at napailing sa sariling kagagawan, hindi ko mapigilang ang ngiting sumungay sa aking labi kaya napa irap ako sa huli.

The days pass by faster than I expected. With the party approaching, all the students can't stop talking about it. Everyone is excited, especially the freshies. Of course, it's their first time, and I'm sure they'll be looking forward to it in the years to come.

Maingay ang lahat ngayon sa cafeteria dahil sa antipasyon lahat lalo na at halos mga freshies ang pinakamarami ngayon sa lugar. Some of the first-year students in my minor subject have been asking me about it.