Çiçek gibi bir gün geçirmeniz dileğiyle
🌸
Keyifli okumalar.
Bundan birkaç gün önce geçmişin esiriydik. Sultan'a yaptığım yanlıştan sonra beni hiç affetmeyeceğini düşünürken birden bire beni öperek hayatına dahil etmişti.
Bu ani değişiminin nedenini sorgulamadan kollarına atmıştım kendimi. O anda hissettiğim tek şey uzun zamandır ayrı kaldığım yuvama dönmekti.
Diğer hiçbir şeyin gözümde bir değeri yoktu. Sultan benimleydi, Sultan beni seçmişti...
Yaptığı bu seçim bütün hayatını etkilemişti, belkide pişman olmuştu. Bunu hiç dile getirmemişti. Ağzından tek bir kelime duymamak aklıma türlü türlü düşünceler getiriyordu.
Korkuyordum, beni bırakacağından ölesiye korkuyordum. Sultan'ı unutan ilk başta bendim, şimdi ise devran dönerse diye içim içimi yiyordu.
"Korkak!" dedi iç sesim.
"Aptal diyordun, şimdi korkak mı oldum?" dediğimde Sultan bana bakmıştı.
"Kendi kendime konuşuyorum," dediğimde kafasını çevirdi.
En can yakan sahnede buydu, bana birkaç saniye bakıyor ardından birşey demeden kafasını çeviriyordu.
"Sizde Soner'den şüphelenmiyor musunuz?" diye konuştu Derin.
Bugün cinayetin üzerinden tam bir hafta geçmişti. Bir haftadır Sultan'ın Amcası Bekir'den haber yoktu. Yer yarıldı da içine girmişti.
Sultan bu süreçte bizde kalıyordu, Osman'da sağ olsun bana evini açmıştı. Sultan'ın canı yanarken birde aynı evde kalıp köyde dedikodu çıkmasını istememiştim.
Sessizliğe gömülmüştü iyice, ne kadar uğraşırsam uğraşayım konuşturamıyordum.
"O geceden sonra kimse görmemiş," dedi Osman. "Ailesininde haberi yok nerede olduğundan."
"O şerefsizi bulduğum yerde geberteceğim!" diye tısladım.
Şuan bizim evin önünde oturuyorduk. Sultan'ı her gece görmeden gözüme uyku girmiyordu. Osman'da ne hikmetse her gün benimle birlikte geliyordu. Derin'le samimiyetleri gözümden kaçmıyordu lakin böyle bir durumun içindeyken sesimi çıkarmıyordum.
Sultan'la göz göze geldik. Donuk bakışlarıyla bir süre baktı ardından iç çekerek önüne döndü.
"Tanıdığım herkese haber saldım, Soner'i gördükleri yerde bana haber verecekler." Osman konuştuğunda hepimiz ona dönmüştük.
"Aslında..." dedi Derin, bir fikri var gibi görünüyor, söylesem mi söylemesem mi diye düşünüyordu. "Soner'i ben ağıma çekebilirim."
Hışımla oturduğum sandalyeden kalktığımda, "Sen iyice zıvanadan çıktın! Soner konusuna dahil olmayacaksın!" diye bağırdığımda Derin huzursuzca kıpırdandı.
"Aslında..." dediğinde asıl bombayı şimdi patlatacağına emindim. "Soner bana ulaştı."
Baştan aşağı elektirik çarpılmışa dönmüştüm. Bu kız inatla belayı kendine çekiyordu.
"Neden daha önce söylemedin?" dedi Osman. Sesindeki endişeyi algılamıştım.
"Size söylersem büyük ihtimal bu kadar yol katedemezdim."
Derin bilmiş bir edayla konuştukçak kan beynime sıçrıyordu.
"Derin!" dedim dişlerimin arasından. "Ağzındaki baklayı bir an önce çıkar!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YARIM ELMA
Ficção Geral"Gitmek isteyeni durduramam..." dedi genç kız, ağlamamak için alt dudağını ısırdı. "Ama seni hep beklerim..." Genç adam dilini damağına vurdu. "Bekleme!" dedi buz gibi çıkan bir sesle. "Gelmeyeceğim!" Genç kızın sol gözünden bir damla yaş yanağına...
