YARIM ELMA

Final

Bölüm şarkısı, Seksendört, Hangimiz

"Ziyaretime geleceksin değil mi Canberk Abi?"

Hülya'nın sorusu üzerine kafamı aşağı yukarı salladım.

"Her fırsatta geleceğim," dediğimde gözleri buğulanmıştı.

"Söz mü?" diye sorduğunda hiç tereddüt etmeden, "Söz," diye cevapladım.

Kalbimi bir el sıkıştırmıştı o an sanki. Ben Sultan'a karşı verdiğim sözleri hiçbir zaman tutmamıştım, Hülya'ya baktım. Ona verdiğim bu sözü tutacaktım, her fırsatta onu ziyarete gelecek, hayatı boyunca bütün imkanlarımı onunla paylaşacaktım.

Onun her zaman başının dik olmasını istiyordum, okumasını, meslek sahibi olmasını, kendi ayakları üzerinde duran bir yetişkin olmasını istiyordum.

Hayata hak ettiği standartlarda başlayamasada, bundan sonraki yaşantısında hiçbir şeyden mahrum kalmasını istemiyordum.

Dizlerimin üzerine çöküp, "Benim artık gitmem lazım," dediğimde kollarını boynuma doladı.

"Hemen mi?" Gözleri yavru bir kediyi anımsatmıştı, bu haline burnumdan güldüm.

"Doğru ya," dedi birden bire. Aklına ne geldiğini merak etmiştim. "Sen süper kahramansın. Kurtaracağın başka hayatlar var."

Buz kesmiştim, gözlerim dolduğunda geri çekilip yüzünü avuçlarımın arasına aldım.

"Derslerini ihmal etme tamam mı?" dediğimde kafasını salladı.

"Teşekkür ederim herşey için."

Ayağa kalktığımda saçını okşadım. Pantolonumun arka cebinden çıkardığım kağıdı ona uzattım.

"Burada numaram yazıyor, istediğin her an arayabilirsin."

Kağıdı aldığında sırıtıyordu.

"Görüşmek üzere Hülya."

***

Tayfun'la vedalaşıp yola çıkacaktım. Sena dün şikayetçi olmuştu, bugün sabah Öykü'yle Tılsım'da şikayetçi olmuştu. Soner hakkında yakalama kararı çıkmış, bu durum beni gerçekten çok rahatlatmıştı.

Artık önümde hiçbir engel kalmamıştı, Sultan'la kurduğumuz hayatı yaşayacaktık.

Elimdeki anahtarla eve girdiğimde Tayfun mutfaktan çıktı.

"Hoşgeldin kardeşim, aç mısın? Harika bir tost yaptım kendime, hemen sana da hazırlayayım mı?"

Ona doğru yürürken, "Aç değilim," demiştim.

Elimde tuttuğum anahtarı ona uzattım. Sağolsun burada kaldığım müddetçe evinin yedek anahtarını bana vermişti.

"Gidiyor musun?" diye sorduğunda gülümsedim.

"Bana evini açtığın için sana ne kadar teşekkür etsem az, bana yardım ettiğin içinde öyle..."

"Ne demek Canberk, ne zaman ihtiyacın olursa bir telefon kadar uzağındayım."

Yüzüne minnetle baktım.

"Senden gitmeden son birşey daha isteyebilir miyim?"

Tabi der gibi kafasını salladı.

"Sana dün bahsettiğim küçük kız ve ailesi..." dedim ve boğazımı temizledim. "Benim olmadığım bu süreçte onlarla ilgilenir misin? Neye ihtiyaçları varsa haber vermeni istiyorum, bana ulaşamazsan babamı ara, onların kimsesiz hissetmesini istemiyorum."