අහස් දිය🌦️🔞✅

05

" පොඩි බේබී.. පරක්කු වෙනවා නේද, තව ටිකකින්
බොඩිලයින් බස් එක එනවා.. මන් ඒකට නග්ගන්නම්.. "

උදේ හත වෙද්දි ගෙදර ඉස්සරහ දොර ළඟ හිටගෙන ගුණරත්න මාමා කෑගැහුවේ බිත්තියේ ලොකුවට ගහපු ඔරලෝසුව දිහා බලාගෙනයි... නවීන පන්නයේ කළු කලිසමකට, යට කරපු සුදු ශර්ට් එකකින් සැරසුණ ඔහු හිටියේ අද කුමක් හෝ විශේෂ දවසක් වාගෙයි..

" ගුණේ මාමේ.. මොකක් ද අද විශේෂේ.. "

" ලොකු මහත්තයා කිව්වා මෙහෙ ෆැක්ට්‍රි එකට ගිහින් පාර්සල් වගයක් බාර ගන්න කියලා.. ඉතින් මන් එන්නේ අනිද්ද.. පොඩි බේබි පරිස්සමින් ඉන්නෝනේ.. "

ආකාෂ් බෑග් එකත් තනි අන්ඩෙන් එල්ලන් පහලට දුවන් එන ගමන් ඇහුවේ වෙනදට සරමක් අදින ඔහු ඇදන් ඉන්න ඇදුම දැකලායි..

" ආහ්.. "

" එන්න.. මම පොඩි බේබි ව බොඩිලයින් බස් එකට නග්ගන්නම්.. එතකොට පයින් යන්න ඕනි නෑනේ.. "

මේ දේ වෙන්නේ හරිම කලාතුරකින් නිසා ආකාෂ් ගුණරතන මාමාගේ පස්සෙන් ගිහින් බොඩිලයින් බස් එකට ගොඩ වෙලා කොටා රෝඩ් එකෙන් බැහැලා ඇඟිල්ලක් ගහන්න ඉඩ නැති බුලත්සිංහල, හොරණ පාසල් සේවාවට ගොඩ වුණා..

සාමාන්‍යයෙන් වෙලාවට වැඩ කරන ආකාෂ් ට මේ ගමන හරි කරදරකාරී හැඟීමක් ගෙනාවා.. බස් එක පුළුවන් තරම් වෙර දාලා රේස් කර කර බැල්ලපිටියෙන් හරවනකොටත් 7 : 20 පහු වෙලා තිබ්බා.. ආකාෂ් හරිම අමාරුවෙන් කණුවක් බදාගෙන එල්ලිලා ස්කෝලේ ගාවින් බැහැ ගන්නකොට බෙල් එකේ සද්දේ ප්‍රධාන ගේට්ටුව ළඟටම ඇහුණා..

ළමයි අඩියට දෙකට දුවනකොට ආකාෂ් හිමින් හිමින් නාගස් පෝලිම පහු කරගෙන පයිනස් ගස් අතරින් ගිහින් පන්තිකාමර තියන කොරිඩෝවට ගොඩ වුණා.. ඒ වෙද්දි ළමයි බොහොමයක් පන්තිකාමර ඇතුලට ගිහින් තිබුණා.. මුලින්ම හම්බෙන ගුරු කාමරේ, Ms 1 , Ms 2, එක පාස් කරගෙන ආකාෂ් එයාගේ පන්තිය ඇතුලට ගියා.. ඒ යනකොට වර්ශ ඒ පන්තියේ ඉස්සරහ පෝලිමේ ගැණු ළමයෙක් එක්ක කතා කර කර ඉදලා නැඟිටලා ආකාෂ් ගේ ඉස්සරහට ම ඇවිත් නතර වුණා..