KAYBOLMUŞ

4🦋

Lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın. Sizi seviyorum💛

1 hafta sonra

"Yağmur Ada! Hadi kalk bir şeyler ye"

"İstemiyorum"

Güneş'in perdeleri açmasıyla pikeyi yüzüme kadar çektim

"Hadi kalk" deyip bu sefer de pikemi üzerimden çekmesiyle ona ters bir bakış attım.

"Ya Güneş bi sal beni de rahat rahat bunalıma gireyim nolur yaa!" dedim ağlamaklı bir sesle.

"Katiyen olmaz" dedi sesini şiveli çıkartarak. Ardından kendine kıkırdadı. Benim gülmediğimi görünce o da gülmeyi bırakıp kaşlarını çattı ve yüzünü değişik şekillere soktu.

Allah'ım bu kız ne yaşıyor!

"Ne yapıyorsun?"

Omuz silkip duvara yaslandı "Seni taklit ediyorum"

Ona göz devirip arkamı döndüm "Rahat bırak beni"

"Yağmur"

Bu manyak bir haftadır bana Yağmur diyordu. Sebebini sorsam alıştırmaya çalışıyormuş(!)

Cevap vermedim

"Yağmurrrrr"

Ölü taklidi yapsam belki giderdi

"Yağmuurrrrrr!"

Sinirle yatakta oturur pozisyona geldim "Neee"

"Hani 6 yaşında Mert adında bir çocuk vardı ya"

"Eee?"

"Evlat edinildi dün. Herkesle vedalaştı ama sen bunalımda olduğun için vedalaşamadınız"

Şaşkınca ona baktım "Ciddi misin?"

Başını salladı

Gözlerim dolarken dudağımı büzdüm "ama ona hoşçakal bile diyemedim"

Bana dehşetle baktı. "Gözlerin mi doldu senin"

"Güneş moralim bozuk zaten şimdi bana bunu niye anlatıyorsun ki" sesim titremişti

Bakışlarını kaçırdı "Özür dilerim, sadece seni kendine getirmeye çalışıyorum"

Yanıma oturup başını omuzuma yasladı "Toparlanmalısın Yağmur"

"Söylemesi kolay"

"İnan söylemesi de kolay değil ama artık bir şey yapmalısın" kızarmış gözlerime ve dağınık yatağıma kısa bir göz gezdirdi "ağlamak ve yatmaktan başka bir şey"

"Napıyım? Atlas'ın doğum gününde suprise bitch diye ortaya mı çıkayım?"

Bir süre düşündü "Yok be! Çocuğa yazık olur şimdi" söylediklerimi ciddiye almıştı!

Ayağa kalktım. Aynadaki yansımama bakarak yüzümü buruşturdum. Bir insan bir haftada ne kadar dağılabilirse o kadar dağılmıştım. Nasıl toparlanacağıma dair hiçbir fikrim yoktu.

Güneş ailemin yanına gitmem, onlarla yüzleşmem gerektiğini söylüyordu ama...

Ama o kadar kolay değildi işte. Belki kendilerine bensiz güzel bir hayat kurmuşlardı. Belki mektupta tam tersi yazsa da 13 yıl önce kaybolan çocuklarını çoktan unutmuşlardı.

Kimsenin düzenini bozmak istemezdim. Sonuçta ben de kendime bir hayat kurmuştum. 4 ay sonra Güneş 18 olacak, 5 ay sonra ben 18 olacaktım.

Tanıştığımız günden beri kurduğumuz hayallerimizi gerçekleştirmemize çok az kalmıştı.