KAYBOLMUŞ

Giriş🦋

Küçük kız, elindeki papatyaya konan kelebeğe kocaman olmuş gözlerle baktı. "Anne bak keyebek"

İçten bir şekilde gülümsedi genç kadın. Parkın az ilerisindeki banklardan birine oturmuştu.

kelebeğin konduğu yerden uçmasıyla kaşları çatıldı küçük kızın "Keyebek! Buyaya gey hemen" diye bağırıp kelebeği kovalamaya başladı

"Yağmur! Çok uzaklaşma" diye seslendi kadın kızının arkasından. Yağmur yaşıtlarına göre fazla enerjikti. Karı koca "Hep böyle kalırsa Allah yardımcımız olsun" diye geçiriyorlardı içlerinden

Kadının yüzündeki tebessümü bölen şey ise karnında hissettiği ani sancıydı. Buna anlam veremedi. Doğuma daha 3 ay vardı ve bu sancı hiç normal değildi

Sancı her saniye katlanarak arttı. Kadın yerinde iki büklüm olurken dudaklarından dökülen inlemeye engel olamadı

"Ahh!"

Çevredeki üç beş insan kadının etrafında toplanırken onun bakışları kızını aradı. Neredeydi bu kız?!

"kanaması var!" diye bağırdı çevredeki kadınlardan biri

Ne diyordu bu! Doğum için daha çok erkendi

Acı katlanılmaz bir hâl alırken bilincinin yavaş yavaş kapandığını, gözlerinin karardığını hissetti...

•••

"Anne bak keyebeği yakayadım" dedi küçük kız iki avucunun arasına hapsettiği kelebeği annesine göstermek için banka yaklaşırken

"Anne!" küçük Yağmur bakışlarını etrafta gezdirdi. Daha 4 yaşında olmasına rağmen annesinin onu bu parkta yanlız bırakmayacağını biliyordu.

Küçük kızın elleri iki yana düşerken kelebek özgürlüğe kavuşmuştu

"Anne"

"Saklambaç mı oynuyoyuz?"

Biraz parkı dolaştı. Aklına gelen fikirle kocaman gülümsedi "Anne! Elma deyşem çık, aymut deyşem çıkma"

"Elma" annesi gelmedi...

Bu sefer daha yüksek sesle söyledi "elma"

Ses yoktu. Küçük kız korkmaya başlamıştı. Hava kararıyordu.

Kollarını kendine sardı "a-anne gey noluy! Söz bi daha yayamazlık yapmıcam"

Gözyaşları hafif tombul yanaklarından süzülürken üşüdüğünü hissetmeye başlamıştı.

"Ediz abi" diye fısıldadı bu sefer. O onlarla parka gelmemişti ama duyardı belki sesini.

Düştüğünde duyuyordu sonuçta. Miraç ve Ayaz abisiyle kavga ettiğinde de duyuyordu. Şimdi niye duymasın ki?

Duymadı...

"Baba!"

"Miyaç!"

"Buyut!"

"Aras abi"

Umudu tükenmeye başlamıştı

Boncuk gibi olan gözlerinden bir damla yaş daha aktı. Hırkasına daha sıkı sarıldı

Fısıldadı "Ayaz abi"

Kimse gelmedi...