KAYBOLMUŞ

5🦋

Lütfen beğendiyseniz oy vermeyi ve yorum yazmayı unutmayın

İkimizde çantalarımızı toplamıştık. Kalbim çok hızlı atıyordu. Deli gibi korkuyordum.

Ömrümde ilk defa yurttan kaçıyordum. Yakalanmaktan korkuyordum.

Ailemle karşılaşınce olacaklardan korkuyordum.

Bir şeyleri elime yüzüme bulaştırmaktan korkuyordum.

Bilinmezliklerden korkuyordum...

"Hazır mıyız?" Dedi Güneş heyecanla.

Hayır "Evet"

Saat gece 2 buçuk falandı. Geceleri yurtta sadece güvenlik olurdu. Sevim Hanım ve birkaç çalışan geceleri evlerinde kalırdı.

Odadan çıktık. Kimseyi uyandırmamak için fazlasıyla sessiz hareket etmeye özen gösteriyorduk.

"Keşke Sevim Hanım'a veda edebilseydik" diye fısıldadım dudağımı bükerek.

"keşke"

Bahçeye çıktık. Güvenlik abi bahçenin çıkış kapısında oturmuş sigara içiyordu.

Yurdun içinden yüksek sesli bir çığlık yükseldiğinde sırıtarak birbirimize baktık. Güvenlik abi de duymuş olmalı ki kaşlarını çatarak oturduğu yerden hızla kalktı. O yurda doğru koşarken Güneş elimi tuttu

"Hadi"

İkimiz de çıkış kapısının önüne koştuk.

Güneş güvenlik kulübesinin içine girdi.

"Anahtar yok!"

Gözlerim korkuyla açıldı "Napıcaz?"

Bakışlarını demir kapıya dikti "Tırmanacağız. Önce sen"

Umarım bu gidişle hak yoluna falan gitmeyiz

Ayağımı demir çıkıntılardan birinin üzerine koydum. Öbür elimle yanlardaki duvarlara tutunarak bedenimi yukarı kaldırdım.

En sonunda kapının yukarısına doğru tırmandığımda yavaşça aşağıya baktım.

Yavaş yavaş oradan da indiğimde artık dışarıdaydım!

Zafer!

Güneş de tırmanmaya başladı. Tam tepeye çıkmıştı ki güvenlikçi Murat abinin sesi tüm yurtta yankılandı

"NAPIYORSUNUZ SİZ!"

"Hassiktir!" Diyen Güneş yavaş yavaş inmek yerine kendini bir anda yere bıraktı.

"İyi misin?"

"Evet"

İkimiz de koşmaya başladık. Murat abi anahtarı çıkartmış kapıyı açıyordu.

Kalbim yaşadığım Adrenalinden dolayı yerinden çıkacakmış gibi atarken nefes nefeseydim.

"Buraya gelin!"

"Gelecek olsak niye kaçalım abi!" Diye bağırdı Güneş omuzun üzerinden güvenlikçiye bakarak.

Elini tutup daha da hızlandım "adama laf yetiştirmeye çalışacağına daha hızlı koş, yakalanacağız!"

Biz var gücümüzle koşarken artık karnım ağrıyordu. Omuzumun üzerinden Murat abiye baktığımda yavaşladığını gördüm.

Ardından tamamen durdu ve hafifçe öne doğru eğilerek soluklanmaya başladı.

"Ha gayret" dedi Güneş ve son bir güçle oradan uzaklaştık. Murat abinin artık bize yetişemeyeceği kadar uzaklaştığımızda ikimiz de yorgun bedenlerimizi kaldırıma bıraktık. Açık kahverengi saçlarım terden alnıma yapışmıştı