KAYBOLMUŞ

9🦋

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın

Gözlerimi Yavaşça yeni bir güne araladım. Saate baktığımda sabah altıydı.

Dün sorduğum sorudan sonra ailenin neşesi kaçmış, yemekten sonra herkes odalarına dağılmıştı.

Evde kimse uyanmış mıydı acaba? Her ne olursa olsun misafir sıfatıyla geldiğim bir evde ilk uyanan olmak istemezdim.

Bir süre daha uzandım. Ardından canım sıkıldığı için yavaşça odadan çıktım.

Gözlerimi evde gezdirirken bakışlarım bir odada takılı kaldı. bütün kapıları beyaz olan evin içinde bir tek bu kapı siyahtı.

Nedenini merak etsem de geçen seferki gibi bir aile üyesine yakalanmayı göze alamadığım için kapıyı açmadan geri döndüm ve aşağı kata indim.

Ne yapacağımı bilmez bir şekilde evde gezerken ilerde gördüğüm Aras abi ile adımlarımı oraya döndürdüm.

"Günaydın"

Bakışlarını yavaşça bana çevirdi "Günaydın" duraksadı "Ada'ydı öyle değil mi? Kusura bakma isim hafızam biraz kötü"

Başımı olumlu anlamda salladım.

"Dedemin tam olarak neyi oluyorsun?"

Omuz silktim "Bir dostunun torunuyum." mahçup bir ifadeyle yüzüne baktım "Sizin de rahatınızı bozdum. Ethem amcanın beni oğlunun evine göndereceğini bilseydim gelmezdim"

Hafifçe tebessüm etti "Merak ettim sadece. Kimsenin rahatını bozduğun yok"

Başıyla mutfak olduğunu düşündüğüm bir yeri gösterdi "Aç mısın? Söyleyeyim bir şeyler hazırlasınlar"

"Yok" başımı iki yana salladım "kahvaltıyı beklerim ben"

"Emin misin?"

"Hı hı"

Merdivenden duyduğumuz adım sesleriyle ikimiz de oraya döndük. Gelen kişi Miraç'tı.

"Günaydın küçük casus" dedi bana göz kırparak

Bakışlarımı kaçırdım "Günaydın"

Bunu hep hatırlatacak mıydı?

Aras abi gözlerini kısarak bize baktı "Küçük casus?"

"Aramızda"

Aras abi kaşlarını kaldırdı "Ne ara bu kadar yakın oldunuz?"

Çok olmadı abi ya, dün tanıştık, daha doğrusu o beni anne babanızı -anne babamızı- dinlerken yakaladı falan. Çok önemli değil yani

"Olduk işte bir ara, siz burada ne yapıyorsunuz?"

"Hiç, konuşuyorduk öyle" diyen Aras abi saatine baktı. Ardından bana dönerek gülümsedi "Seninle tanışmak zevkti Ada ama benim çıkmam lazım. Sonra görüşürüz"

Tebessüm ettim "görüşürüz Aras abi"

Evden çıktığında derin bir nefes aldım. O benim abimdi öyle değil mi?

Keşke geçmişimi birazcık daha hatırlasaydım. O zaman uyum sağlamak daha kolay olurdu!

Miraç abinin elini gözümün önünde sallamasıyla düşüncelerimden sıyrılarak ona odaklandım.

"Hayrola casus, daldın gittin?"

"Hiçç" kapıya son bir bakış atıp bedenimi tamamen ona çevirdim.

Aramızda bir süre sessizlik oldu. Ardından "Kaç yaşındasın?" diye sordu

Kaşlarım çatıldı "17, neden sordun?"