tanrı'ya,
tanrım, neden bir evde yetişmez ki fesleğen?
bu son değil. hiçbir zaman son olmadı. son olsa da ben bunu bilemem. sonu bilemez insan. kendi sonunu.
yazdığım mektuplar şimdilerde gözüme olması gerektiğinden daha anlamlı geliyor. çünkü tanrım kimse kimseye ulaşmak için mektup yazmıyor. bir ben sanki. bir ben.
mektuplar fazla anlamlı değil mi?
ben yazıyorum. benim kalemimden çıkıyor. ben oluşturuyorum harfleri sırayla. ve bu mektuplar bana iyi geliyor. ciddi manada hem de.
yazıyorum ve her şey yeniden var oluyor. hem de istediğim şekilde.
bu çok hoşuma gidiyor.
mezarlıktaki çiçek soldu.
benliğim yok oldu.
annem beni doğurdu.
iri, ekşi bir vişne tanesi gibi
ben aşamıyorum tanrım.
ben yapamıyorum.
lütfen bana yardımcı ol.
billiyorum ki her zorluğun ardında bir kolaylık var.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
tanrı'ya mektuplar
Short Storygidiyorum bayım. gidiyorum ve ardımda bıraktığım hiçbir şey umurumda değil. çünkü insan giderken ardında bıraktığı tek şey kendisi oluyor. gidiyorum. gidiyorum ve bu bir veda değil. ölüm hiç değil. gidiyorum ve gidişimde bir anlam gizli değil. yaz...
