tanrı'ya mektuplar

yazmak

tanrım,

sana, senden olan benden sana

tüm inançlarımı yitirdiğimi sanırken sanki tamamıyla karanlığa bürünecekken her seferinde düşmeden elimden tutuyorsun ya seni anmadığım günler uğruna kahroluyorum. sana olan inancımı yitirdiğimi sanırken bile sana inanıyorum, gel kurtar beni diye bekliyorum. ışıltılı kelebekler yolla yine zihnimde dans etsinler. bekliyorum.

sana olan inancım ürkütücü değil mi? bir su olsaydı inancım, bir gün beni kuyunun içinden yüzeye çıkartacak kadar fazla diğer gün beni kuyunun dibinde umutsuzluğun değil susuzluğun öldüreceği kadar az olurdu. her gün ölüp her gün yeniden dirilmek gibi. 

dayanamıyorum.

bir şeyi istiyorsam çabalamam gerekiyor biliyorum. ama odaklanamıyorum. çok zor. yemin ederim çok zor. sadece yazarken iyiymiş gibi hissediyorum. iyi bile hissedemiyorum ben uzun zamandır, sadece iyiymiş gibi. öyle işte.

yazdığım günlükler var biliyorsun. herkes bana ait olduklarını sanıyor. saçma. ben günlük tutmam. tanrıya mektup yazarım. her şeyi bilene her şeyi tekrar anlatırım. kendimle neden tekrar yüzleşeyim ki günlük yazarak? hislerimi sana anlatmak varken.

sevgili günlük diye başlayayım bir de. bugün böyle oldu yarın şöyle oldu. bu benim asla yapmayacağım bir şey. çünkü fazla aptalca. yazdığım günlükler var demiştim ama onlar bana ait değil. zihnimde yarattığım insanların günlükleri. onlar tanrıya mektup yazamadığı için günlük tutuyorlar. gerçek olmayan biri tanrıya mektup yazamaz çünkü. işte sen tanrım, bana gerçek olduğumu hatırlatıyorsun. benimde insan olduğumu, yaşadığımı, hislerim ve duygularım olduğunu... ben bunların çoğunu sadece sana yazarken hissediyorum.

yakın zamanlarda yazdığım günlüklerden birinin artık devamı olmayacak. çünkü kadın zihnimde intihar etti. istese de yazamaz artık. istesem de yazamam artık. ölmüş biri günlük tutamaz ya. ben öldükten sonra sana mektup yazabilecek miyim acaba?

bazılarına göre farklı bir inanış tarzım var. aslında ben sana hep inanıyorum. sadece kendimi yitirmek istediğim günlerde sana olan inancımı yitirdiğimi sanıyorum. 

insanlara bunu anlatmakla uğraşmayacağım. kendime zor ispat ettim zaten.

parmak uçlarım tanrım, parmak uçlarım. baksana hepsi seni kanıtlar nitelikte. parmak uçlarıma bakıp sana inanırken parmak uçlarım sayesinde sana ulaşmak beni yeniden var kılıyor sanki. sen, sen beni var ettin.

parmak uçlarım tanrım, parmak uçlarım. beni herkesten farklı kıldın, nasıl inanmam sana? nasıl reddederim seni?

3. Mektup