Ben Karmen Ateş. Karmen Ateş Yamanoğlu. Sessizlikten doğdum, ihanetten beslendim. Çocukluğumun karanlık dehlizlerinde kaybolmuş bir ruhken, 7 yaşında kendi sesimi buldum. 17 yıl boyunca acı, ihanet ve şiddetin içinde yoğruldum. Artık duygusuz, cesur...
Bu gün her sabahında anasından kâinatına kadar sövdüğüm gündeydik. Pazartesilerden hep nefret etmişimdir. Okula sivil gidiyorduk zaten. O yüzden bazen bizimkilerle pijamayla bile gidiyorduk.
Gerçekten ayıldığımı kanaat getirince yataktan sürüklenerek kendimi aşağıya attım. Kakıp elimi yüzümü yıkayıp giyinme odasına girdim. Üstüme düzgün bi'şeyler giyindip hızla süpürgeye benzeyen saçlarımı maşalayıp kapının kilidini açtım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Çanta yok)
Merdivenlerden inerken telefonum çaldı. Telefona baktığımda istemsizce içimden gülümsedim çünkü nadir arardı sevgisini göstermezdi ama yinede abim oluyordu bir bakımdan. Onu abim gibi görmüyordum arkadaşım gibi de görmüyordum. Sadece saygı duyuyordum.
Demir abi arıyor...
Telefonu açıp kulağıma dayadım. "Efendim Demir abi." dediğimde ilk bir kaç saniye ses gelmedi "Karmen oraya geliyorum okula seni ben götüreceğim." dedi sonra. "Neden?" diye sorduğumda. "Karmen, Timur nasıl bir it ikimizde biliyoruz, seni bu günkü balo için alışverişe götürmeyecek benle sen gidelim kendine bir şeyler al Timur'un sana vereceği kıyafetleri giyinmek istemezsin." durdu bir fren sesi geldi. "Ve in aşağı geldim." dedi ve yüzüme kapattı. Telefona şaşkınca baktım ve onu tekrar aradım. Telefon ilk çalışta açıldı. "Kapat hadi kapat." dediğinde pat diye bende yüzüne kapattım. Biliyor beni.
Kahvaltı yapan dört şizofrene bakmadan malikaneden hızla çıktım. Spor arabanın içindeki Demir abiye baktım. Harbi karizma adamdı. Timur'a çok benzemiyordu. Arabaya bindiğimde hiç konuşmadık kolejin önüne gelince "Çıkışta ben seni alıcam, unutma." dediğinde başımı sallayıp arabadan indim.
🍷
Altıncı dersteydik ve teneffüse son 20 saniye kalmıştı. 10 saniye kaldığında Cesur, Yunus ve Salih aynı anda ayağa kalktı.
"10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1" diye bağırdılar. "ALLAH ALAH ALLAH ALLAH!" diye bağırarak çıkan sınıftaki eşekleri takmadan uyumaya devam ettim. Sınıfı kısaca tanıtayım.
Pencere tarafı oturma planı;
| Ravza Fatma | | Yağmur Zeynep | | Umut Mert | | Emir Aydın | | Cesur Hazar | | Ben Ertuğ |
Orta sıra oturma planı;
| İnci Hayal | | Gizem Sema | | Cennet İlyas | | Sarp Yunus| | Salih Oğuz | | Pelin Ela |
