"Çünkü çok güzelsin. Sana bakınca iç acıtacak kadar güzel bir manzara görüyorum." Sıcak eller hissettim elimde. Elimi tutarak dudaklarına götürerek öptü. Zorlukla yutkundum. "Parmak uçlarındaki, bana dokunduğun anda uçup giden acılarım bile senin ha...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm geciktiği için özürler diliyorum♡
Keyifli okumalar💖
Bölüm şarkısı değil ama bazı yerleri, Sezen Aksu'dan Ünzile şarkısını dinleyerek yazdım^^
◇◇◇
Bir insanın canı neden yanar?
Küçük ve savunmasız bir kız çocuğuyken annemin abimi öpüp koklamasını kapı pervazından merakla izlerken canım yanmış mıydı?
Annemin, abimle oynamadığım ve beni zorbalaması yüzünden kaçtığım zaman tokatlaması canımı yakmış mıydı?
Abimin beni hem dövmesi, hem de aklınca sevdiğini söylemesi canımı yakmış mıydı?
Peki babamın gözümün önünde annem tarafından sevilmemesi canımı hiç olmadığı kadar yakmış mıydı?
Babam ve ben...
İkimiz de aynı kişiden sevgi bekleyen çaresiz ve savunmasız insanlardık. Canımızı yakmayan bir şey varsa annemin bize birbirimizi vermesiydi.
Düşünüyorum. Kurumuş dudaklarımda babamın küçükken söylediği bir ninni vardı.
Birazdan ölüm evime gidecektim. Memlekete, Zonguldak...annemin memleketinde yaşadığımız yere götürecekti abim beni.
Orada muhtemelen beni bodruma kapatacak ve türlü işkenceler ile hayatımı sonlandırmaya çalışacaktı.
Belki de ben de kendi hayatımı sonlandırırdım. Çünkü abimin bana yapacağı şeyleri düşündükçe ürperiyor, yok olmak istiyordum.
Ben kendimi o soğuk bodrum katında hayal etmek istemiyordum.
Bir yıl önceki gibi acı çekmek istemiyordum. Ben bu evde yaşadıklarıma dayanıyordum ama o bodrumda, sırtımdaki yaralara daha fazla iz ekletmek istemiyordum.
Hem çocuk oldum, hem de ruhu yaralı babasının prensesi oldum. Ben, ben annemin gocunduğu beceriksiz bir kız çocuğu oldum. Ben abimin elinde gaddarca oynadığı bir oyuncak oldum. Ben aşkla baktığım babamın terk ettiği kız da oldum. Başımı okşasın diye soğuk algınlığı alarak annesine bakan kız çocuğu oldum. Ben en yakın arkadaşını, gönül çelenini kaybeden ben!
