Alone in winter

26

Jeongin

Hyunjinden ve saraydan ayrılmamın üstünden üç gün geçmişti

Bu üç günde ailem ile hasretimi gidermiştim

Shuhua annem iyileşmiş soojin annem de eskisi kadar güçlü olmuştu

Abim de kral ilan edilmiş saraydaki işleri olduğundan çok daha yoğunlaşmıştı

Ne de işgal altındaki bir eyaleti kurtarmaya çalışıyordu

Ama yine de her sabah hep beraber kahvaltı ediyorduk

Eskisi gibi

Aslında mutlu olmam gerekiyordu

Ama mutlu olamıyordum

Kalbimdeki ağırlık izin vermiyordu mutlu olmama

Bir saniye aklımdan çıkmıyordu Hyunjin

Ona haksızlık ettiğimi biliyordum

Bana çok kızgın olduğunu biliyordum

Ama bir şey gelmiyordu elimden

Odamda öylece otururken bir anda içimi basan rahatsız edici his ile kıpırdandım

Kurdumun rahatsız olduğunu hissettiğimde uzandım ve kendimi rahatlamaya başladım

Fakat kurdum bir anda kıskançlık ile ulumaya başladı

Hyunjin'in kurdunu kıskanıyordu sanırım

Bu onun başka biri ile olduğundan mı kaynaklanıyordu?

Başka biri ile miydi?

Benden başkasını sevecek miydi?

Gönlü benden başkasını alır mı?

Benim gönlüm almaz
Ben ondan başka birini sevemem

O sever mi?

Bu kadar çabuk mu unuttu beni?

Üç günde yeni biri mi buldu kendine?

Kurtlarımız bile bir birini istiyorken o başkası ile gönül eğlendirebilirmiydi?

Gerçekten dediği gibi beni unutması bu kadar kolay mıydı?

Kurdum bana sürekli rahatsızlık veriyordu

Çok geçmeden gözyaşlarım akmaya başladı

Şuan sadece Hyunjin'i istiyordum

Başka hiç bir şey beni sakinleştiremezdi

Shuhua annem dışında

İçimde sakladığını her şeyimi ona anlatabilirdim

Onun teselli konuşmaları hep işe yaramıştır

Hızla odamdam çıktım ve annemlerin olduğu odaya gidip kapıyı tıklattım

Beni onayladıklarında odaya girdim ve beraber oturan annelerime baktım

Shuhua annemin yanına oturdum ve ona döndüm

"Annnecim biraz dertleşe bilir miyiz?"

Annem oturduğu yerde bana yer açtı ve oturmam için işaret etti

"Tamam konuşalım, Soojin hayatım sen gidip Yeonjun ile talim yapacaktın değil mi?"

Yüksek ihtimalle öyle bir şey yoktu

Shuhua annem onunla daha rahat olduğumu bildiğinden onunla dertleşmek istediğimde Soojin annemi yanımızdan gönderirdi

Soojin annem de itiraz etmez giderdi

"Evet ben Yeonjun'un yanına gideyim miniğim,iyi geceler"

Dedi ve yanağımdan öptü

Annemin odadan çıkması ile hızla Shuhua anneme döndüm ve ona sarıldım

Ona sarılmam ile ağlamam bir olmuştu

"Miniğim,neden böyle ağlıyorsun neden böyle üzgünsün kaç gündür?"

Kafamı annemin boynundan çekip yüzüne baktım hala ağlarken

"Anne ben gerçekten sevmiştim onu ama onu bırakmak zorundaydım yemin ederken ki isteyerek bırakmadım onu halkımız ve sarayımız için yaptım herşeyi ama berbat hissediyorum anne onu o kadar özlüyorum ki o beni çok seviyordu şimdi aklım almıyor ne çabuk unuttu beni? Başka bir omega ile o sanırım kurdum rahatsız ediyor beni kıskandığını belli ediyor anne ne yapacağım ben? Ben onu bırakmak istemiyorum ben gerçekten çok seviyorum onu onsuz ölücek gibi hissediyorum onsuz yaşamak istemiyorum ben"

Tüm içimi dökerek konuşmuştum

Annem elimi tuttu ve bana baktı

"Miniğim benim...onu unutmak zorunda kalmışsın sanırım ama onu unutmak istemiyorsun değil mi?"

Annem göz yaşlarımı sikerken bende onu onaylamak için kafamı salladım

"Jeongin,bu kişi veliaht prens Hyunjin mi?"

"Evet"

"Bak Jeongin çok yanlış kişiye aşık olmuşsun, biliyorum korkuyorsun ve bu yüzden onu unutmak istiyorsun ama unutmak isteyip onu kalbine gömmek zor geliyor değil mi sana?"

"Evet anne çok zor gerçekten onu bu kadar severken..."

"Hatırlıyor musun Jeongin? Annen ile tanışma hikayemizi anlatmıştım"

Hafifçe gülümsemeye çalıştım

"Dilimizi bile bilmiyormuşsun"

"Evet ben öylesine bir köylü kızıydım, aynı ırktan bile değildik Soojin ise kralın veliahtı olan alfaydı sence ben ve soojinin oluru var mıydı?"

Gerçekten
Saray böyle birini geleceğin kraliçesine laik görmezdi

"Hayır "

"Ama bak oldu o yüzden imkansız diye düşünme hem ben sana ne dedim sen benim miniğimsin ve hayatın seni incitmesine asla izin vermeyeceğim, vermeyeceğiz annen ve abin de dahil senin üzülmene asla izin vermeyiz"

"Ama anne ben üzülmek zorundayım Hyunjin ile olsam da üzüleceğim onsuz olsam da üzüleceğim "

Saçlarımı okşadı ve yüzüme baktı

"Neden üzülesin ki? Hyunjin ile olsan üzülmesin insan sevdiği ile olduğunda neden üzülsün ki?"

"Anne ben biliyorum ben mutsuzluğa mahkûm edildim lanetlediler beni ben biliyorum"

Dediğimde annemin de gözleri dolmuştu

"Annecim neden öyle olsun ki,sen siyasi meseleleri kafana takma hiç olmazsa barış antlaşması imzalarız sende sevdiğinin yanına gidersin"

Bir an umutla doldu içim
Ama gereksiz olduğunu hatırladım

Hyunjin istemezdi beni
Beni bir daha asla affetmeyeceğini söylemişti

"Tek sorun bu değil anne, hyunjin beni istemez artık beni unutmuştur bile kurdum hissetti başka bir omega ile şuan başka birini bulmuş çoktan"

"O halde tek çözüm onu unutmak mı?"

"Evet, benim başka seçeneğim yok..."

Annem yanaklarıma ufak öpücükler kondurdu ve yüzüme baktı

"Senin kararın,ama bence aşkının peşine düş"

"Bu saatten sonra bir işe yaramaz ki"

Hyunjin sevmiyor artık beni

Of aptal