Alone in winter

30

Jeongin

Hyunjin ile görüşmek üzere yola çıkmak için hazırlanıyorduk

Hepimiz.

Annemler ve abime Hyunjin'in beni istemeyeceğinden bahsettiğimde beni yanlız bırakmak istemişlerdi

Odamda beni idare edicek bir kaç eşyamı çantama doldururken içimde garip bir heyecan ve heyecan ile birlikte korku vardı

Günler sonra onunla görüşeceğim için elbette heyecanlıydım

Ama tepkisinden de bir o kadar korkuyordum

Bir ihtimal bile olsa beni affeder mi?

Herşeyin hazır olduğuna kanaat getirdiğimde odamdan çıktım ve beni bekleyen ailemin yanına doğru ilerledim

Çok geçmeden at arabasına bindik ve yola çıktık

Yol boyunca 10 dakikada bir midem bulandı için durmuştuk

3 defa da kusmuştum

Çok halsiz ve kötü hissediyordum

Bu halimle hyunjin ile konuşmaktan da çekiniyordum

Kendimi bu kadar kötü hissederken dış görünüşümün de bir o kadar kötü olduğunu biliyordum elbette

Makyaj ile biraz daha iyi görüne bilirdim fakat makyaj için yeterli şey getirmemiştim

Zaten bir de onunla uğraşmak istemiyordum

Hızlıca hyunjinle konuşup kurtulmak istiyordum

Bir türlü geçmek bilmemişti içimdeki korku

Ya istemezse beni ve bebeğimi diye düşünmekten kafayı yiyecek gibi hissediyordum

Uzun yolun bittiğini fark ettiğimde
yavaşça yerimden kalktım ve arabadan inmek için bekledim

İlk abim ile soojin annem inmişti

Daha sonra soojin annem annemin inmesi için yardım etmişti
En son arabada ben kaldığımda abim bana el uzatmıştı

Aynı yerdeydim

Hyunjin ile eşyalarımı almak için sarayıma gittiğim gündü
O gün bana aynen bu şekilde elini uzatmış arabadan inmeme yardımcı olmuştu.

Şu saraya daha girmeden anılarımız canlanmaya başlamıştı

Burda geçirdiğim günlere olan özlemim bir anda nüksemişti

Arabadan inip Saray kapısına ilerkedik ve içeriye girdik

Hyunjin ile ilk karşılaştığımız yerde

Yani ben hapşırınca beni gördüğü ilk yerde duruyorduk

Çok geçmeden nazır olduğunu düşündüğüm bir adam yanımızda geldi ve bizi selamları

"Hoş geldiniz Gangsu kralı ve ailesi,bu ziyaretinizi neye borçluyuz acaba?"

Demesi ile abim cevapladı

"Veliaht prens ve kral ile konuşmalıyım onlara haber edin de konuşalım"

Nazır önümüzde eğildi ve hızla yanımızdan uzaklaştı

Biz hala orda beklerden arkamda duyduğum ayak sesi ile arkamı döndüm

"Jeongin?"

"Prens Soobin?"

Ben konuşunca abim ve annemler de arkaya baktı

Soobin ise şaşkın bir şekilde abime baktı

"Sen! Ormandaki?"