Alone in winter

29

Jeongin

"Ne demek hamile?"

Shuhua annem şaşkınlık ile sordu şifacıya
Beni ise hala ne olduğunun farkında bile değildim

"Kraliçem büyücünün testini bile yaptım yani kesin hamile"

Büyücünün testini bile mi yapmış?
O halde ben gerçekten de hamileyim
Ama nasıl olur bu

Ne yapacağım
Çocuğumu babası olmadan nasıl büyütürüm?
Hyunjin istemezdi ki

Beni istemiyorsa çocuğumu da istemez

Sonra ne olucak peki

Zamanla karnım büyümeye başladığında ne olucak?

İnsanlar benim hakkımda neler söyler?

"Tamam şifacı Kim bu bildikleriniz her zamanki gibi sizde kalıcak kimse duymasın"

Şifacı kafasını salladı ve önümüzde eğilip odadan çıktı

Şifacının odadan çıkması ile tuttuğum göz yaşlarımı bıraktım ve ağlamaya başladım

Annem ise hemen yanıma oturdu ve bana baktı

"Siz birlikte mi oldunuz?"

Ağlarken kafamı salladım

Annem artık anlayışlı tepki veremeyeceğini anlayınca ayağa kalktı ve sıkıntılı bir nefes verdi

"Jeongin ne yaptın sen? Hiç mi düşünmedin  yaptığın şeyin ne kadar yanlış ve ayıp olduğunu!"

Dedi hafif sinirli bir ses ile

"Anne aşık olmanın yanlış bir tarafı olmadığını sen söylemiştin bana"

"Aşık olmana bir şey mi dedim ben! Sana demiştim ki namusunu koru sen bir prenssin ama sen ne yaptın seni boş bıraktığım ilk anda karşıma hamile bir şekilde geldin ne olacak şimdi?"

Ağlamaya devam ederken saçlarımı tuttum ve cekiştirmeye başladım

"Bilmiyorum anne! Ne yapacağımı bilmiyorum ben bu çocuk ile ne yapacağımı bilmiyorum kafayı yiyeceğim "

Annem yanıma geldi ve ellerimi saçlarımdan çekip elimi tuttu

"Tamam sakin ol hallederiz korkma"

"Anne nasıl korkmayayım? Hyunjin beni bir daha görmek bile istemediğini söyledi şimdi hamile bir şekilde gidersem tamamen nefret edecektir benden"

Beni tuttu ve sarıldı sıkıca
Daha sonra yaşlı gözlerimi sildi ve gülümsedi

"Yarın sabah kahvaltıda abin ile konuşuruz daha sonra da prens Hyunjin'in yanına gider konuşuruz korkma tamam mı annen her şeyi halledecek"

Demesi ile biraz daha rahatlamıştım

Artık arkamda biri vardı

Annem hep arkamdaydı

"Anne abim nasıl söyleyeceğiz ben utanırım yaptığım bu ayıp şeyden dolayı"

"Abim sana anlayış gösterecektir Jeongin sen odana gidip dinlen iyice bebegi ve kendini çok yormuş olmalısın"

Dedi ve yataktan kalkmama yardımcı oldu

Ben yataktan kalkınca beraber odadan çıktık ve odama doğru ilerledik

Çok garip hissediyordum

Odama ulaştığımda yatağıma oturdun ve dusuncelerimin beynimi ele geçirmesine izin verdim