μη λες ΠΟΤΕ

ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ?

Χάιδεψε με νεύρο το αξύριστο πρόσωπό του και έκανε μια βόλτα στο χώρο.''Τι δε καταλαβαίνω Άντα?'' εμένα ρωτούσε?εκείνος ήταν παντρεμένος.''ΧΑ!'' βγήκε αυθόρμητα και τότε με κοίταξε σοβαρός.Άρχισε να με πλησιάζει ξανά.Όχι,όχι έλεγα μέσα μου.Αν μ'άγγιζε δε θα τα κατάφερνα.''Μα είναι απλά τα πράγματα.Περάσαμε ένα βράδυ μαζί για να μη μας μείνει αποθημένο και τώρα ο καθένας το δρόμο του.'' πάλευα για να το παίξω άνετη.Είχα κλεισει τα αφτιά μου υποσυνείδητα για να μην ακούσω και εγώ όλα τα ψέμματα που αναγκαζόμουν να ξεφουρνίσω.

Πέρασε το χέρι απο τα μαλλιά του ''Τι λες?ΤΙ ΛΕΣ?'' φώναξε και με έκανε να κάνω ακόμα πιο πίσω και ας μην ερχόταν στο μέρος μου.Με κοίταζε και πέταγε φωτιές.''Αυτό που άκουσες.Τα ξαναβρήκα με το Ρίκι.'' και μόλις το ξεστόμισα.Χτύπησε τη γροθιά του σε ένα τραπεζάκι και έπρεπε να βρω τρόπο να ξεφύγω.Σχεδόν πετάχτηκε μπροστά μου και με κράτησε απο τα μπράτσα.Με αιφνιδίασε!Κοιτούσε μέσα στα μάτια ψάχνοντας το ψέμα ή την αλήθεια.''Νομίζεις πως είμαι σα τα παιδάκια που έχεις γνωρίσει?Ε,Άντα?'' δεν ήξερα τι να απαντήσω,τι με συνέφερε.Ήξερα πως δεν ήταν!

''Πες μου τι συμβαίνει αλλιώς δε φεύγεις απο δω'' κούνησα το σώμα μου θυμωμένα ''ΤΙ ΑΛΛΟ ΑΠΟ ΤΟ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΣ?'' ούτε εγώ πίστευα πόση ένταση έκρυβα μέσα μου.Ένωσε τα φρύδια του ''Χτες το βράδυ δεν ήμουν?'' είχε δίκιο,είχε γαμώτο!''Έχεις οικογένεια,ένα παιδί και εκείνη σ'αγαπάει.Χτες το βράδυ κάναμε λάθος'' έριξα το τόνο μου ελπίζοντας να αλλάξει στάση.

''Λάθος?Λάθος κατάλαβα να λιώνεις στα χέρια μου?Λάθος να με ζητάς συνέχεια?Λάθος να τρέμεις?ΛΑΘΟΣ?''δε με άφηνε και σε λίγο θα μου τέλειωναν οι απαντήσεις.''Εσύ επέλεξες να παντρευτείς,το πρόδοσες χτες βράδυ και τώρα ζητάς να συνεχίσεις να το κάνεις χωρίς τύψεις?''με άφησε και γύρισε τη πλάτη του φεύγοντας λίγο πιο μακρυά ''Αναγκάστηκα'' τι?τι είπε?με εξόργιζε! ''Ναι,σιγά μη σε παντρεύτηκε δεμένο''ειρωνεύτικα και βρέθηκα ξανα πάνω του.Το ένα χέρι στη μέση μου και το άλλο κρατούσε το πρόσωπό μου μπροστά στο δικό του.''Θα το έριχνε.Το καταλαβαίνεις?Αν δε τη παντρευόμουν θα έριχνε το παιδί και αυτό για μένα δεν υπάρχει σα πράξη.Αναγκάστηκα και δε το μετάνιωσα, γιατί η Έμμα είναι η ζωή μου.Όμως βρέθηκες εσύ μπροστά μου και μαζί σου ένιωσα όλα όσα δε πίστευα ποτέ''το σώμα μου μαλάκωσε αλλά χρειαζόμουν χρόνο.Πως θα μπορούσε να λειτουργήσει όλο αυτό?Πως?

''Κοίτα με στα μάτια και πες μου την αλήθεια Άντα.Και αν επιμένεις σε όσα είπες πριν εγώ θα σε αφήσω'' τύλιξα τα χέρια μου γύρω του και τον αγκάλιασα σφιχτά.''Μη με ρωτάς κάτι που ξέρεις.Είπες πως το ένιωσες χτες,το είδες,το κατάλαβες.'' άρχισε να με φιλάει και ανάμεσα στις ανάσες ''τότε μείνε κοντά μου.Χρειάζομαι χρόνο.'' φοβόμουν,φοβόμουν πολύ.Λες και τα λόγια του ήταν μια φτηνή αντιγραφή των παντρεμένων στις ερωμένες τους.''Πάρε όσο χρόνο θες.'Οταν θα είσαι έτοιμος ξέρεις που θα είμαι.'' η καρδιά μου είχε γίνει πέτρα αλλά αιμοραγούσε.Δε το περίμενε,χαλάρωσε τα χέρια του και ήρεμα άνοιξε τη πόρτα για να φύγω.Εκείνη όμως την ώρα ο πατέρας του στεκόταν απ'έξω και με έκανε να σαστίσω.Με σταμάτησε  και μπήκε κλείνοντας πάλι. ''θέλω να σας μιλήσω'' να ΜΑΣ μιλήσει?Τι θα μπορούσε να πει και στους δύο?

Σταθήκαμε όλοι όρθιοι και ένιωσα άβολα,αμήχανα.Γύρισε στο Τόμ ''Αυτά που θα σου πω είναι για μια μόνο φορά'' τον είδα να συμφωνεί και δε καταλάβαινα.Κούνησε το κεφάλι θετικά και περίμενε ''Μόνο ένας αφελής δε θα καταλάβαινε τι συμβαίνει με εσάς.Ή κάποιος που δεν ερωτεύτηκε ποτέ'' ξεροκατάπια και το στομάχι δέθηκε κόμπο.''Επέλεξες να παντρευτείς και δε σου είπα λέξη.Τώρα πρέπει να επιλέξεις ξανά, φρόντισε να το κάνεις σαν άντρας.''και ύστερα γύρισε σε εμένα.Περίμενα με κομμένη την ανάσα ενώ με πλησίασε ''μη φοβάσαι.Ότι θες να έρθεις σε εμένα.Ακόμα και αν αυτό αφορά το γιό μου.'' είπε και γύρισε να φύγει μα πριν συμπλήρωσε απευθυνόμενος και στους δυο ''Σε ένα πράγμα θα είμαι αυστηρός.Προσοχή και οι δύο μη πληγωθεί η Έμμα.''έσκυψα το κεφάλι και ο Τομ απαλά με τράβηξε κοντά του ''δε καταλαβαίνω.Τι μου κρύβεις?'' χάιδεψε τα μαλλιά μου ''Έχε μου εμπιστοσύνη μωρό μου'' οι επιλογές μου λιγοστές.

Μα ο δρόμος που είχα μπει δεν είχε γυρισμό.