μη λες ΠΟΤΕ

ΟΙ ΘΕΟΙ

Τρεις άνθρωποι,τρεις χαρακτήρες διαφορετικοί μεταξύ τους.Αυτούς επέλεξε η μοίρα για να κάνει παιχνίδι.Και ποιος τα βάζει με τη μοίρα,ποιός μπορεί?Όταν οι θεοί μας παίζουν στα ζάρια δε ρωτάνε αν θέλουμε να συμμετέχουμε.Έτσι δε ρώτησαν και κανέναν απ'αυτούς.Τους έπαιξαν,τους παίζουν ακόμα και απλά στέκονται απο πάνω.Άλλωτε γελάνε και άλλωτε κλαίνε μαζί τους.

Η Άντα ήταν ο άγγελός τους και τη δοκιμάζουν.Τη πέταξαν χωρίς φτερά και με το δάχτυλό τους τη σπρώχνουν σε μονοπάτια άγνωστα.Ένας άγγελος έχει αρετές,πρέπει να έχει δύναμη.Κάποιοι λένε οτι η πείρα της ζωής δείχνει πως οι άνθρωποι που δεν έχουν ελαττώματα έχουν και λίγες αρετές.Και εκείνη είχε,ήταν το ίδιο άνθρωπος με τους υπόλοιπους.Τέτοιος ακριβώς,με αδυναμίες και ελαττώματα που κανείς δε τη βοήθησε να δει.Με έναν πατέρα να τη βάζει στο πιο ψηλό βάθρο και μια ζωή να τη λούζει μόνο με ευκολίες.Τα εμπόδια άγνωστα λες και  την απέφευγαν,λες και δε θα τα κατάφερναν απέναντί της.Αυτή ήταν η Άντα,αυτός ο άγγελος που οι θεοί διάλεξαν να πολεμήσει.Μα με ποιόν θα δώσει τη μάχη,με ποιον έπρεπε να τα βάλει?!Έτσι έριξαν μια ζαριά στο όνομά της και εκείνο έδειξε τα δύσκολα και εκείνοι την υποχρέωναν να παίξει!

Ο Μάρκους ήταν το κακό παιδί των θεών.Ούτε αυτόν ρώτησαν και απλά τον έβαλαν σε ένα παιχνίδι που δεν ήξερε να παίζει.Τόσα κέρδισε στη ζωή του και ξαφνικά πέταξαν έναν διάβολο στο παράδεισο και του ζητούσαν να ζήσει.Πως μπορεί να ζήσει κάποιος που προκαλεί φωτιές μέσα σε αυτή?Ποιός?Κάποιοι λένε πως ο αληθινός άνθρωπος φέρεται σαν παιδί. Έχει ανάγκη να παίζει, να είναι ανάγωγος, να λέει ανοησίες, να κάνει απρεπείς και ανώριμες ερωτήσεις.Αυτός ήταν ο Μάρκους που κανείς δε ξέρει γιατί στη πορεία του λοξοδρόμησε.Γινόταν κακός,σκληρός.Αν εστίαζες στα μάτια του μόνο παγωνιά και τίποτε άλλο.Μα οι θεοί είχαν άλλη γνώμη και έδειξαν το σκληρό τους πρόσωπο.Κούνησαν μπροστά του το δάχτυλό τους και τον έβαλαν τιμωρία.Τιμωρούσαν τα ελαττωματά του για να μην τον τιμωρήσουν αυτά.Τέτοιο ήταν το σχέδιό τους και έτσι στο δικό του όνομα έριξαν ακόμα μια ζαριά!

Ο Τομ ήταν το φως των θεών.Ναι αυτό ήταν και εκείνοι χωρίς να τον ρωτήσουν τον διάλεξαν να στέκει ανάμεσα στη κόλαση και το παράδεισο.Πόσο φως πρέπει να έχει κανείς για να δώσει σε δυο κόσμους?Κάποιοι λένε πως δεν έχει σημασία ποιο μονοπάτι θα διαλέξεις. Υπάρχουν ένα εκατομμύριο μονοπάτια και όλα είναι ίδια γιατί δεν οδηγούν πουθενά. Αρκεί το μονοπάτι να το ακολουθήσεις χωρίς φόβο και χωρίς φιλοδοξία. Και αρκεί το μονοπάτι να έχει καρδιά.Αυτό έκανε ο Τομ.Άκουσε τη καρδιά του πολλές φορές και αυτή ακολουθούσε μα πάντα ευχόταν να τον ακούει και αυτή,να μη το προδόσει,να μην τον εγκαταλλήψει.Και έτσι οι θεοί των στόλισαν συνέπεια και αντοχή και έτσι οι θεοί χάραξαν για εκείνον με το δάχτυλό τους πολλά μονοπάτια και τον άφησαν μόνο να διαλέξει.Όλα με εμπόδια μα του είχαν εμπιστοσύνη και μέχρι τώρα δε τους διέψευσε ποτέ.Και έριξαν άλλη μια ζαριά στο όνομά του.Το δικό του όμως ζάρι ακόμα κουνιέται και οι θεοί δε θα το σταματήσουν πουθενά!

Και εμείς εδώ θεατές να διαβάζουμε την ιστορία τους,απλές λέξεις μπροστά στα μάτια μας ξεχύνονται σε αράδες.Μα λέξεις που κρύβουν μυστικά,που κρύβουν αισθήματα.Και μαζί μας παίζουν οι θεοί.Μας διάλεξαν για να έχουν οι τρεις άνθρωποι έναν κριτή.Μας κοιτάνε και γελάνε.Μαζί μας οι θεοί δε κλαίνε ποτέ.Κάποιοι βλέπουν τον εαυτό τους μέσα στις λέξεις και άλλοι βλέπουν οτι τους έχει πονέσει μα και πάλι οι θεοί γελάνε.Ρίχνουν τα ζάρια στο όνομά μας και ξέρουν πως οτι και να έρθει ποτέ δε θα μπορέσουμε να καταλάβουμε.Μα πως να καταλάβει κανείς τη ζωή που δεν έχει ζήσει?Πως?Κάποιοι λένε πως πρέπει να κάνεις αυτά που νομίζεις πως είναι σωστά, έστω κι αν κάνοντας τα πρόκειται να σε κακολογήσουν. Γιατί ο όχλος είναι κακός κριτής κάθε καλού πράγματος.Είναι καιρός να σταματήσουν να μας παίζουν στα ζάρια τους και να γελάνε.Είναι καιρός να δούμε μέσα απο τις λέξεις και κάτω απο αυτές.Όποια λέξη βρεις πιο δυνατή άρπαξέ τη και πέτα τη στους θεούς και ευχήσου να είναι η σωστή.Γιατί αυτή η λέξη θα σταματήσει το δικό σου ζάρι.

Και να θυμάσαι πως οι θεοί ξέρουν οτι ο ανώτερος άνθρωπος είναι σκληρός με τον εαυτό του. Ο κατώτερος άνθρωπος είναι σκληρός με τους άλλους.